شاید جمله معلولیت، محدودیت نیست، در ابتدا تنها یک شعار تکراری لفظی به شمار آید اما در واقعیت، هستند کسانی که این جملات را از مرحله شعار در آورده و در زندگی خود عملی می کنند، گفت‌وگو با علی فردویی، مهندس روشندل در رشته تکنولوژی نرم افزار، این مسئله را روشن‌تر می‌کند.
- ایسنا: یک معرفی اجمالی از خودتان داشته باشید؟
من علی فردویی، دارای مدرک کارشناسی مهندسی تکنولوژی نرم افزار، متاهل و دارای دو فرزند و در یک شرکت دانش بنیان و فناور که در زمینه تکنولوژی های جدید فعال است، استخدام و مشغول کار هستم.
- ایسنا: با توجه به مشکل نابینایی شما، چه شد که به چنین موفقیت هایی در زمینه تحصیلی و شغلی رسیدید؟
در دوران دبیرستان، با توجه به علاقه زیادی که به کامپیوتر داشتم، دوست داشتم تا ادامه تحصیلات را در این زمینه و درهنرستان پیگیری کنم، اما ابتدا با توجه به مشکل نابینایی من، برای ورود به این رشته در هنرستان، ممانعت کردند.
اما من دست از تلاش و ممارست برنداشتم، وقتی مدیر آن هنرستان، این اصرار و ممارست من را دید پیگیری ها و تلاش زیادی کرد و راه را برای ورود من به هنرستان هموار کرد، بعدها او یکی از رفقای صمیمی من شد.
ابتدای کار به من می گفت چطور می خواهی در این رشته با بحث های تصویری و بصری کار کنی و تحصیل کنی، اما من به خودم و خدای خودم اعتقاد داشتم و با تلاش و توکل بر خدا توانستم در این رشته تحصیل کنم، تلاش های من به جایی رسید که در نمرات و موفقیت تحصیلی در هنرستان زبانزد و معروف شدم.
بعدها در همین رشته وارد دانشگاه شدم، در دانشگاه نیز جزو نمرات برتر این رشته بودم، هرچند در این مسیر مشکلات زیادی را تحمل کردم، برخی از اساتید همکاری چندانی با من نداشتند اما من دست از رسیدن به هدف و علاقه ام برنداشتم، در زندگی من یاد گرفته ام که به کسی متکی نباشم و تا آنجایی که می شود خودم برای رفع نیاز خودم راهکار پیدا کنم به جای اینکه از کسی کمک بخواهم.
در همان ابتدای تحصیل و در مقطع کاردانی وارد بازار کار شدم و بعد از آن مغازه خدمات کامپیوتری راه اندازی کردم، سپس شرکت و بعد از آموزشگاه فنی و حرفه ای راه اندازی کردم، در ابتدای راه اندازی آموزشگاه از من طرح توجیهی خواستند و دراین راه هم موفق شدم.
متاسفانه وعده هایی که مسئولین استان برای پشتیبانی مالی و حمایت از کار در آموزشگاه داده بودند محقق نشد و آموزشگاه به دلیل مشکلات مالی چند سالی است که به حالت تعلیق در آمده است.
- ایسنا: در رابطه با نوع کار خود در شرکت دانش بنیان توضیح دهید؟
من هم اکنون به عنوان پشتیبان شبکه در یک شرکت فناور و دانش بنیان در استان قم مشغول کار هستم و ۹۰ درصد کارها با خودم است مگر اینکه در یک جایی واقعا نیاز به کمک یک فرد بینا داشته باشم و در برخی جزئیات بخواهم که کنارم باشد.
هرچند این کار بدون کمک دیگران انرژی و زمان بیشتری را از من بگیرد اما این را دوست دارم چون باعث شده است راه های تکراری را نروم و راهکارها و موفقیت های جدیدی را پیدا کنم که بسیاری از افراد در حیطه تخصص من از برخی از راهکارهای من متعجب می شوند و می پرسند تو چطور این ها را پیدا می کنی؟
فعالیت های رادیویی در زمینه نصب را هم برعهده دارم و در شرکت نیز پشتیبانی کل شبکه، مدیریت روتر و یوزرها و مانیتورکردن آن ها، رهگیری مسائل مشکوک در امنیت شبکه و پشتیبانی تلفنی سیستم ها را نیز انجام می دهم.
من در کارم از یک نرم افزاری استفاده می کنم که متون را برایم می‌خواند و براساس آن کار را پیش می برم و از راه دور نیز شبکه را پشتیبانی می کنم، عیب یابی و حل مشکلات سیستمی و کامپیوتری را نیز چه در داخل شبکه و چه خارج از آن را نیز انجام می دهم و تمامی این ها طوری ملکه ذهنم شده است که به صورت تلفنی راه حل مشکل را ارائه می دهم.
- ایسنا: از دغدغه‌ها و مشکلاتتان بگویید؟
شاید اگر بگویم رفت و آمد یکی از مشکلات اساسی کسانی شبیه به من است، در ابتدا باور پذیر نباشد، اما واقعا این امر مسئله خیلی مهمی است، این دغدغه همیشه گریبان گیر بچه‌های نابینا است، ما حتی توقع این را نداریم که وسیله‌ای را در زمان تحصیل در اختیار ما قرار دهند اما حداقل یک گوشه ای از هزینه های آن را هم اگر تقبل می کردند می توانست خیلی از مشکلات این افراد را حل کند.
مشکل اقتصادی و بیکاری هم که مثل تمامی افراد دیگر نیز گریبان گیر افراد نابینا است و حتی این مسئله در بچه‌های نابینا به تبع مشکلی که دارند بیشتر از سایر افراد است و متاسفانه در این زمینه تنها از سمت مسئولین وعده داده می شود و در عمل ما چیزی نمی‌بینیم.
من خودم با وجود استخدام در یک شرکت دانش بنیان در حالی که متاهل و دارای دو فرزند یکساله و سه ساله هستم، هنوز مستاجر هستم و مشکلات مالی خاص خود را دارم.
باوجود این مشکلات، من به فکر این افتادم تا در کنار کار خودم، شغل دیگری را راه اندازی کنم تا بتوانم عده ای از افراد نابینا را مشغول به کار کنم، اما متاسفانه وعده‌هایی که برای اعطای تسهیلات در این زمینه داده شده بود عملی نشد و نتوانستم این کار را پیش ببرم.
- ایسنا: چه چیزی باعث شد تا با وجود تمام سختی ها، انگیزه خود را برای ادامه موفقیت از دست ندهید؟
واقعا در زندگی، خطرات و ریسک‌های خیلی زیادی را پذیرفتم و متحمل شدم در بسیاری موارد شکست خوردم، اما هیچ وقت انگیزه خودم را از دست ندادم، چون اعتقاد دارم خداوند خیلی خیلی کمکم می‌کند و در خیلی موارد دستم را گرفته است، نمی‌خواهم شعاری صحبت کنم اما واقعا تنها و تنها به خداوند امید داشتم و توکل کردم و همیشه پاسخ توکل‌ام به خدا را گرفته‌ام.
البته که توکل بدون تلاش و همت کافی نیست، یک چیزی که به نظرم خیلی در زندگی مهم است، داشتن هدف و پشتکار برای رسیدن به آن است، من در کنار کار خودم در همه زمینه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی حتی روانشناسی مطالعه دارم و سعی می کنم خودم را به روز نگه دارم اما سعی کردم هیچ وقت هدف اصلی‌ام را در زمینه تخصص خودم گم نکنم.
- ایسنا: قدری از زندگی خانوادگی خود و از ازدواج با یک فرد بینا، توضیح دهید؟
در سن ۲۸ سالگی تصمیم به ازدواج گرفتم، در همان ابتدا خیلی از اطرافیان با این مسئله به ویژه ازدواج با یک خانمی که مشکل نابینایی ندارد، مخالف بودند و مرا دلسرد می کردند اما من اعتقاد داشتم که اگر ایمان، تقوا و خویشتن داری در زندگی باشد، این تفاوت جسمی در زندگی مشترک موثر نخواهد بود.
در همان سن ۲۸ سالگی با یک خانم بینا ازدواج کردم، خانواده همسرم تنها می‌خواستند از میزان ایمان و تقوای من مطلع شوند و برای این کار خیلی تحقیق کردند اما هیچ گونه مخالفتی با این ازدواج برای نابینایی من نداشتند و بعد از تحقیقاتی که انجام دادند ازدواج ما انجام شد و الان ۷ سال از ازدواج ما می‌گذرد و صاحب دو فرزند ۳ و ۱ ساله هستم.
نمی‌گویم هیچ مشکلی در زندگی زناشویی نداشتیم اما مشکلات ما هم مثل خیلی از زوج های دیگر یکسری مسائل پیش پا افتاده بوده و هست که با خویشتنداری حل شده است، خداروشکر خیلی با هم تفاهم داریم و همسرم بسیار پشتیبان من در همه امور بوده است و به داشتن او افتخار می‌کنم.
در پایان از همه کسانی که نقص یا مشکل جسمی دارند می خواهم که این را ضعف و محدودیت در خود نبینند و به خدا اعتقاد داشته باشند، و مطمئن باشند که قطعا هیچ کس بهتر از خداوند آن ها را حمایت و یاری نخواهد کرد و سرانجام این اعتقاد موفقیت و پیروزی است.
انتهای پیام
نظرات