به نقل از ویفروم، گزارش جدید تأثیر بهبود سکونتگاه‌های غیررسمی را مدل‌سازی می‌کند همچنین میلیون‌ها کودک را قادر می‌سازد به مدرسه بروند و تولید ناخالص داخلی برخی کشورها را بیش از ۱۰ درصد افزایش دهد.

مردم بیش از هر زمان دیگری در محله‌های فقیرنشین یا سایر سکونتگاه های غیررسمی زندگی می‌کنند و این فقط یک مشکل در مقیاس جهانی نیست و یک فرصت در مقیاس جهانی نیز محسوب می‌شود.

تعداد افرادی که در زاغه‌ها یا سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند در ۲۰ سال گذشته ۱۶۵ میلیون نفر افزایش یافته و مجموع این افراد را نزدیک به ۱.۱ میلیارد نفر رسانده است. ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی اغلب فاقد امنیت مالکیت یا حقوق زمین هستند و تحت تهدید دائمی زندگی می‌کنند.

بر اساس این گزارش، اگر توجه به این موارد، به‌عنوان یک فرصت به‌جای بار تلقی شود، مسکن در واقع می‌تواند سلامت جامعه، آموزش و نتایج اقتصادی را تقویت کند.

اگر مسکن در سکونتگاه‌های غیر رسمی در مقیاس جهانی بهبود یابد، طول عمر به‌طور متوسط ۲.۴ سال افزایش می‌یابد. سالانه جان بیش از ۷۳۰ هزار نفر در سراسر جهان نجات می‌یابد همچنین ۴۱.۶ میلیون کودک دیگر در سراسر جهان در مدرسه ثبت‌نام می‌کنند.

تلاش جهانی برای بهبود سکونتگاه‌های غیررسمی تأثیر اقتصادی بسیاری خواهد داشت و تولید ناخالص داخلی برخی کشورها تا ۱۰.۵ درصد افزایش می‌یابد.

دستاوردهای توسعه اقتصادی و انسانی ناشی از بهبود مسکن در بسیاری موارد از هزینه‌ها فراتر می‌رود. مهمترین راه‌حل‌ها برای افراد در محله‌های فقیرنشین، شامل ارائه مالکیت زمین، گسترش وام‌های خرد و حمایت از استارت آپ‌های ارزان قیمت مسکن است.

دولت‌ها باید مسکن مناسب را در اولویت قرار دهند، به‌ویژه برای افرادی که در سکونتگاه‌های پرجمعیت امروزی برای بقا تلاش می‌کنند.

انتهای پیام