یوسف موفق مطلق در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: من در پرورشگاه و انجمن مهدکودکان بزرگ شده‌ام. پدر و مادرم را ندیده و نمی‌شناسم.

وی ادامه داد: اردیبهشت سال ۸۵ یک آگهی در روزنامه ایران چاپ شده بود مبنی بر اینکه مادری به دنبال فرزندش می‌گشت و عنوان آن آگهی "چه کسی یوسف گمشده‌ام را می‌شناسد" بود.

موفق مطلق بیان کرد: یکی از دوستانم روزنامه را آن زمان دیده و خریده بود و قصد داشت به من برساند اما اتفاقی برایش پیش آمد و نتوانست؛ یک سال قبل از کرونا که می‌خواست به خارج از کشور برود، گفت روزنامه را در کُمد دیده و ناراحت بود از اینکه نتوانسته بود زودتر آن را به من برساند.

وی در پاسخ به این سوال که چرا فکر می‌کند آن آگهی به خودش مربوط می‌شود؟ گفت: یکی از نشانه‌هایی که در آگهی قید شده با من جور در می‌آید. پشت سر من اندازه سکه یک ریالی در بچگی شکسته و جای زخم، مو ندارد و این نشانی در آگهی روزنامه درج شده بود.

آقایوسف بیان کرد: بعد از دیدن روزنامه با دخترم به دفتر روزنامه رفتیم اما موفق به گرفتن شماره و نشانی نشدیم و گفتند همکاران زمان انتشار آگهی، بازنشسته شده‌اند و اطلاعاتی نداریم. در حالی که هر کس در هر اداره‌ای باشد و بازنشسته بشود، اطلاعات کاری را که با خود نمی‌برد؛ به هر حال ما به نتیجه نرسیدیم.

وی که متولد سال ۱۳۳۷ و بازنشسته بهزیستی تهران است، در ادامه سخنانش اظهار کرد: در دوران خدمتم در بهزیستی با بچه‌های معلول ذهنی کار کردم و در فدراسیون ورزش‌های معلولان و المپیک ویژه همکاری داشتم.

آقایوسف که خیلی مشتاق است خانواده‌اش را پیدا کند، گفت: دوست دارم بدانم پدر و مادرم چه کسانی هستند. در این رابطه هزاران سوال دارم.

انتهای پیام