۱۰ سپتامبر روز جهانی پیشگیری از خودکشی و افزایش آگاهی و درک اهمیت پیشگیری از خودکشی است. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه حدود ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. خودکشی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر افراد ۱۵ تا ۲۹ ساله است.

دکتر غزل پورنسائی، عضو هیئت علمی دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص عوامل موثر بر خودکشی اظهار کرد: فقر و بیکاری، بحث و مشاجره با خانواده و دوستان، شکست در روابط عاطفی، مشکل در محیط کار، مصرف الکل و مواد مخدر، مشکلات دوران کودکی، طرد شدن در کودکی و نوجوانی و اختلالات روانی همچون افسردگی از عوامل موثر بر خودکشی هستند.

این فوق دکتری روانشناسی تربیتی در خصوص قابل پیش بینی بودن اقدام به خودکشی افزود: بی علاقگی به فعالیت‌های اجتماعی و کناره‌گیری از اجتماع، کاهش اشتها، صحبت از بی ارزشی دنیا، افکار منفی، کم صحبتی، تکرار جملاتی نظیر تمایل به زندگی نکردن و بیهوده بودن زندگی و کنجکاوی در مورد انواع روش‌های خودکشی از مهم‌ترین عوامل پیش بینی افکار و اقدام به خودکشی است.

این پژوهشگر گفت: سابقه اقدام به خودکشی خود فرد یا در خانواده، سابقه خانوادگی مصرف مواد مخدر یا اختلالات روانی، قرار گرفتن در خانواده خشن و تندخو، قرار گرفتن در معرض سواستفاده جنسی یا فیزیکی، سابقه زندان، ابتلا به بیماری‌های روحی و روانی و جسمی، آرزوی مرگ، صحبت کردن در رابطه با مرگ، از دست دادن علاقه و میل به زندگی، حرف‌های ناامید کننده و خسته کننده، از خودبیزاری و روی آوردن به رفتارهای مخرب مانند مصرف مواد مخدر، مصرف الکل، آسیب به اموال عمومی، فاصله گرفتن ناگهانی از دیگران و چرخش رفتار فرد، صحبت کردن در رابطه با مرگ و خودکشی، رفتن به خانه دیگران برای خداحافظی از هشدارهایی که در صورت بروز در فرد باید جدی گرفته شود.

پورنسائی در خصوص بایدها و نبایدهایی که به فرد با تجربه اقدام به خودکشی ناموفق گفت: گفتن عباراتی نظیر «خجالت بکش، قوی باش»، « بیش از توان آدم بهش مشکل نمی‌دن، پس تحمل کن» به فردی با اقدام به خودکشی ناموفق اصلا درست نیست.

وی ادامه داد: هم چنین عذاب وجدان دادن و بیشتر اطرافیان را برای بازداری به رخ فرد کشیدن اشتباه است. جملاتی نظیر «ترسو یا خودخواهی» یا «جرات انجامش را نداری» فرد را ترغیب به انجام خودکشی می‌کند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه تاکید کرد: فعالانه به حرف‌های افراد مستعد به خودکشی گوش دهیم، نشان دهیم گفته‌های آنها برای‌ ما اهمیت دارد؛ مشکلش را قابل بررسی نشان دهیم و حمایتگر و حامی باشیم.

این فوق دکتری روانشناسی تربیتی با بیان اینکه در مواجهه با افراد آسیب دیده و مستعد خودکشی حتما قضیه را جدی بگیریم و همراهش به فرد متخصص مراجعه کنیم، تنهایش نگذاریم و ابدا وی را سرزنش نکنیم، تصریح کرد: به احوال و افکار درونی‌مان خودآگاهی داشته باشیم، زمانی که افکار نگران‌کننده به سراغ‌مان آمد قبل از اینکه حاد شود از متخصص کمک بگیریم، از مصرف مواد و الکل پرهیز کنیم. به هنگام مواجهه با مشکلاتی که از پس حلش بر نمی‌آییم از افرادی که در این امور تخصص دارند کمک بگیریم که مشکلات‌شان چند برابر نشود.

وی در خصوص حمایت خانواده گفت: خانواده با حمایت از فرد و همدلی و پیگیری مشکلات و نشان دادن توجه و محبت بی قید و شرط تا حد زیادی می‌تواند از این مساله جلوگیری کند.

پورنسائی خطاب به افراد با افکار اقدام به خودکشی توصیه کرد: حتما موضوع را جدی بگیرند با فرد امین در میان بگذارند، به روانشناس مراجعه کنند و اگر امکان مراجعه حضوری نیست با شماره ۱۴۸۰ (صدای مشاور) تماس بگیرند و این را بدانند فردی که افکار خودکشی دارد، درد و رنجی را تحمل می‌کند که راه حل کردن آن را به شیوه درست نمی‌داند.

انتهای پیام