دل‌نوشته‌های زائران کربلا در مسیر پیاده روی اربعین تو را که در این مسیر قرار نگرفته‌ای به خود می‌خواند؛ دل‌نوشته‌هایی که نظیرش را هیچ‌گاه ندیده‌ای. این افراد نویسنده نیستند، اما از دیده‌هایشان در مسیر عاشقی آن چنان جذاب روایت می‌کنند که گویی سال‌ها نویسنده بوده‌اند.

به گزارش ایسنا، افراد بسیاری با پای دل در این مسیر قدم برمی‌دارند؛ زائرانی از کشورهای مختلف، با رنگ پوست و عقاید مختلف که تنها یک وجه اشتراک دارند؛ آن هم عشق به مکتبی است که نجات بخش بشر است.

آرزوهایی که در قدم‌هایم به خاطر می‌آورم

ملک‌آبادی، از زوار اربعینی است که چند روزی است در مسیر کربلا قرار گرفته. وی در دفتر خاطرات این روزهایش می‌نویسد: دو روز است که در مسیر پیاده‌روی قرار گرفته‌ام. لحظه به لحظه بر تعداد جمعیت افزوده می‌شود. مسیر پیاده‌روی پر تراکم بوده و از ساعت چهار تا هشت صبح پیاده‌روی کردیم.

وی ادامه می‌دهد: از هشت صبح تا پنج بعدازظهر در منزل یک عراقی اهل اربیل مهمان بودیم و استراحت کردیم. لذت را می‌توان در چهره آنان پس از پذیرایی از زوار امام حسین(ع) دید. دختر ۱۰ ساله‌اش مثل اینکه اقوامش به این خانه آمده‌اند، بسیار خوشحال است و مدام پذیرایی می‌کند.

این زائر امام حسین اظهار می‌کند: با هر قدم کسی در ذهنم می‌آید؛ آن دخترک همسایه که بیماری سختی داشت؛ دوستم که از بیکاری رنج می‌برد؛ آن یکی که آرزوی فرزندی صالح در دل داشت و دیگری که آرزوی سلامتی مادرش را داشت؛ همه و همه در ذهنم مرور می‌شود؛ هر قدم را به یاد یکی از آن‌ها برمی‌دارم؛ می‌دانم امام حسین(ع) می‌شنود.

اینجا کسی دنبال تظاهر نیست

حجت‌الاسلام هاشمی، مبلغ نیز که چند روزی است همراه خانواده در مسیر رسیدن به حرم عاشقی قرار گرفته می‌نویسد: در پیاده‌روی اربعین که به نظر یک راهپیمایی بزرگ است همه کارها واقعی و از ته دل انجام می‌شود، با خود می‌گویم ای حسین جان این مردمی که این چنین به زوار تو خدمت می‌کنند، ان‌شاء‌الله امام زمان(عج) را تنها نخواهند گذاشت.

وی افزود: این قدم‌ها به ریا و تظاهر آغشته نیست و هر کسی برای دل خود و نه به اجبار دنیایی پا در این مسیر گذاشته و سعی می‌کند توشه سالش را از این مسیر برداشت کند و چه توشه زیبایی؛ عشق به حسین(ع) و راهش.

این مبلغ ادامه داد: در مسیر کربلا افراد با خلوص نیت خدمت می‌کنند، کسی دنبال اسم و عنوان و عکس و تصویر نیست، وقتی وارد مسیر می‌شوی از نوشته‌های پشت کوله‌ها تا زمزمه زیر لب‌های زائران اوج افق نگاه را می‌بینی. اینجا می‌فهمم پدیده اربعین ظرفیت تمدن‌سازی بزرگ را دارد، تمدنی که در آن  در قدم اول باید امام حسین(ع) را بشناسی و بشناسانیم و در قدم بعدی باید امام زمان(عج) را در آن به‌عنوان آرمان مورد انتظار معرفی کنیم.

هاشمی ادامه داد: هدف این است که مردم جهان درک کنند حسین(ع) کیست، هدفش چه بوده و اکنون این مردم با این پیاده روی چه می‌خواهند بگویند. باید حرف حق را فریاد زد و بی باکانه در موردش نوشت. در مسیر اربعین که قرار می‌گیرم حس و حالی به من دست می‌دهد؛ حس و حالی که شاید در تمام سال‌های تبلیغ و پوشیدن لباس روحانیت در دل نداشتم؛ احوالی از جنس خلوص نیت و آزادگی، جوانمردی و دلدادگی. این حس و حال نباید در طول سال فراموش شود.

گردشگری مذهبی با این قدم‌ها معنا می‌یابد

بهمن زاده، یکی دیگر از زائران که چند روزی است از خراسان جنوبی عازم سرزمین دلدادگی شده به ایسنا می‌گوید: رویداد منحصر به فرد و بزرگ اربعین یکی از مظاهر مهم گردشگری مذهبی به شمار می‌رود چراکه این رویداد تعلق به کشور خاصی ندارد و تمام عاشقان اباعبدالله(ع) در این رویداد شرکت کرده و بر محور عشق و مردمی بودن می‌چرخد.

وی با بیان اینکه همین مردمی بودن باعث گسترش فرهنگ اسلامی خواهد شد و این مهم‌ترین هدف گردشگری مذهبی است، تصریح کرد: مردی که در دست آب دارد و با همان آب آن‌چنان با شور و شوق به زائران خدمت‌رسانی می‌کند که باورت نمی‌شود؛ دختر سه ساله‌ای که زوار را به خانه‌اش فرامی‌خواند و زنی که تمام دارایی‌اش را پیشکش زائران می‌کند و یا پیرزنی که اتاق ۱۲ متری خانه‌اش را برای خواب زوار هدیه می‌دهد و خود در حیاط خانه می‌خوابد از مظاهر مهم گردشگری مذهبی است.

کلمات کم می‌آورند در توصیف آنچه دیدم

بهمن زاده ادامه داد: چگونه می‌توان در قالب کلمات، روح مردمی این‌چنین عاشق را به تصویر کشید و با چه دست خطی می‌توان جلوه‌ای زیباتر از آنچه دیدم را نشان داد؟ . اینجا کلمات و حتی قاب دوربین عکاسان احساس حقارت می‌کنند در برابر این همه عشق و زیبایی. نمی‌دانم چه بگویم هرچه گویم توصیف این فضا نیست. گاهی کلمات کم می‌آورند در برابر عشق، محبت و انسانیت.

عمودها را پی در پی رد می‌کنند، یکی تسبیحی در دست دارد. آن یکی ذکرگویان در حال نوشیدن جرعه‌ای آب از دست میزبان عراقی است، دیگری برای پسر هم محله‌ایش که شهید شده به اینجا آمده تا دینش را به او ادا کند و آن یکی.... . عمودهای این مسیر هریک داستانی برای شنیدن دارند.

انتهای پیام