به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه گاردین، گزارشی که از سوی مرکز پژوهش ارتش استرالیا متشر شد به موضوع تمایل دولت استرالیا برای افزایش "خودکفایی" این کشور پرداخت. اما این گزارش در عین حال به تمایل دولت استرالیا برای افزایش "خود اتکایی" در این کشور اشاره کرد.

مولفان این گزارش استدلال کردند، توانمندی‌های این کشور در حوزه موشک‌های دوربرد نمی‌توانند به تنهایی ابزار بازدارندگی در برابر یک "دشمن" قرار بگیرند چون تنها باعث تحمیل هزینه بدون تغییر دادن نتیجه یک جنگ می‌شوند.

در ادامه، مولفان این سند مفهوم "حضور پیشرو" به معنی مستقر کردن نیروهای مسلح در مکان‌هایی خارج از خاک اصلی یک کشور در پشتیبانی از منافع ملی را مطرح کردند.

دکتر اندرو کار و پروفسور استفان فرولینگ، دو استاد دانشگاه ملی استرالیا متذکر شدند، موضوع روی آوردن ارتش استرالیا به حضور پیشروی نظامیانش با هدف بازدارندگی علیه یک "دشمن" در تاریخ استراتژیک استرالیا "به ندرت" از جمله استثنائا در زمان جنگ سرد با هدف متوقف کردن اشاعه کمونیسم در جنوب شرق آسیا اتفاق نیفتاده است.

اخیرا ریچارد مارلز، وزیر دفاع استرالیا استدلال کرد، "دفاع از استرالیا بدون امنیت منطقه ما و نظم جاافتاده قانون محور جهانی معنی ندارد."

در ماه آوریل سند بازبینی استراتژی دفاعی که دولت استرالیا منتشر ساخت عنوان کرد، تهدید برای حمله مستقیم علیه استرالیا "بعید" است اما این کشور "باید به نگهداری توازن منطقه‌ای قدرت در حوزه اقیانوس هند-اقیانوس آرام که برای منافع ما ارجح است، کمک کند."

در این سند بازبینی توصیه شد ارتش استرالیا باید برای اجرای عملیات‌های ساحلی در شمال این کشور بهینه‌سازی شده و به توانمندی حمله با موشک‌های دوربرد متوسل شود.

در این سند بازبینی از تصمیم دولت استرالیا برای اکتساب سامانه موشکی "هیمارس" و موشک‌های مربوط به آن و همچنین تولید و تامین مشترک و سریع موشک‌های مخصوص حملات دقیق شرکت لاکهید مارتین که برد بالغ بر ۵۰۰ کیلومتر دارند، حمایت شد.

اندرو کار و فرولینگ در گزارش خود بیان داشتند، تاکتیک حضور پیشروی نظامیان استرالیایی "از سامانه‌های موشکی دوربرد مستقر بر سطح و همچنین موشک‌های ضد هوایی و ضد کشتی که هنوز تامین نشده‌اند، استفاده کرده و یک توانمندی جدید را که به میزان چشمگیری بر شبکه‌های مشترک خارج هدف‌گیری اتکا خواهند داشت، ارائه خواهند کرد."

آنها گفتند هر چند حمله با موشک‌های مستقر بر زمین می‌تواند در این امر نقش داشته باشد اما توانمندی‌ها برای حمله موشکی را فاقد خاصیت بازدارندگی دانسته و ارتباط دادن این دو موضوع به یکدیگر را "کوته‌بینانه" خواندند.

آنها گفتند، "به ایده‌های نوظهور درباره ایجاد یک چارچوب بازدارندگی خوداتکا با تمرکز بر حملات دوربرد تردید دارند." به گفته آنها، چنین توانمندی در ارتش استرالیا بدون حمایت آمریکا و شرکای دیگر تاثیر محدودی بر بازدارندگی خواهد داشت.

آنها به کارگیری موشک‌های دوربرد را در راستای "یک خط اولیه دفاعی که صرفا با اجرای حملات موشکی هزینه تحمیل می‌کنند اما نتیجه جنگ را نمی‌توانند تغییر دهند و مانند هرگونه تهدید با محوریت اعمال مجازات، فاقد اعتبار هستند" ارزیابی کردند.

انتهای پیام