به گزارش ایسنا، به هر گیاهی که به غیر از گیاه اصلی کاشته شده در باغچه  یا گلدان روییده شود، علف هرز می گویند. علف های هرز معمولا با گیاهان اصلی بر سر آب و غذا رقابت می کنند و در صورت رشد و تکثیر حتی می توانند باعث توقف رشد گیاه اصلی شوند. همچنین علف های هرز بستر مناسبی برای رشد آفات و امراض نیز هستند.

برای مقابله با این گیاهان از دو روش مکانیکی و شیمیایی استفاده می شود؛ در روش مکانیکی وجین دستی با استفاده از بیل و بیلچه، وجین با استفاده از ابزارهای مخصوصی که پشت تراکتور بسته می شود، شخم زدن زمین و در نهایت آتش زدن علف های هرز پیشنهاد می شود که البته این اقدامات باید در زمان مناسب انجام شود.

روش شیمیایی نیز استفاده از علف کش هاست که به دو دسته پیش رویش و پس رویش تقسیم می شوند. علف کش های پیش رویش آنهایی هستند که حدود ۱ تا ۶ ماه قبل از کاشت گیاه اصلی، با خاک مخلوط می شود.

علف کش های پس رویشی نیز به علف کش هایی می گویند که پس از رویش گیاه علف هرز یعنی زمانی که علف هرز تولید شاخ و برگ کرد، استفاده می شود.

بر این اساس باید هنگام استفاده از علف کش های شیمیایی به مقدار و زمان مصرف توجه و همچنین نکات ایمنی استفاده از این مواد شیمیایی نیز رعایت شود.

انتهای پیام