آن تعداد از اهالی روستای پرچینک که به شهرهای اطراف مهاجرت کردند به زادگاه خود باز می‌گردند و طبق ائین گذشتگان به عزاداری ماه محرم می‌پردازند. سایر اهالی روستا و زنان نیز برای کمک و اطعام دهی به مسجد و تکیه رفته و در پخت و پز همراهی می‌کنند.

اهالی روستای پرچینک به شدت‌ معتقدند اگر از محصولات زراعی و برنج برای عزاداران حسینی هزینه کنند محصولات آنها چندین برابر شده و برکت به خانه‌های آنان باز می گردد.

یکی از روستاییان پرچینک در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید، اهالی روستا هرساله داوطلبانه دهه محرم و  گاهی دهه دوم و اربعین را نیز اطعام دهی می‌کنند و هر شب یک یا چند خانواده با هم بانی خیرات و میزبان عزاداران حسینی می‌شوند.

در دهه اول محرم مراسم عزاداری از شب اول تا شب ششم همراه با زیارت عاشورا، سخنرانی‌های ویژه ماه محرم، روضه‌خوانی و سینه‌زنی در داخل تکایا برگزار می‌شود و یکی از رسوم خوب این روستا در ایام عزاداری امام حسین (ع)  دسته‌روی در قالب هیئت سینه‌زنی در سطح تکایای محل و روستاهای هم‌جوار است که این حرکت نقش موثری در برپا داشتن عزاداری سرور و سالار شهیدان دارد و این دسته‌های عزاداری از شب هفتم آغاز و تا پایان عصر عاشورا در روستا و تکایا ادامه دارد.

برپایی ایستگاه‌های صلواتی و موکب های متعدد در مسیر عزادران حسینی اقدامی است که از صبح تاسوعا به پذیرایی عزاداران حسینی می‌پردازد و تا شب هنگام ادامه دارد و همچنین ارادتمندان به اهل بیت نذورات خود را در همین موکب ها بیت عزادران توزیع می‌کنند. از شربت، چای و شیرکاکائو گرفته تا برنج، نان و حلوا و میوه....

 شب عاشورا مراسم علم‌گردانی از سنت‌هایی است که در بیشتر مناطق کشور به ویژه مازندران رونق دارد و به عشق علمدار کربلا حضرت ابوالفضل علم را به حیاط تکیه منتقل کرده و پای ان نوحه حضرت  ابوالفضل(ع) را می‌خوانند. گوسفند پای علم قربانی کرده و ‌مردم نذورات خود را اهدا می‌کنند.

صبح روز عاشورا دسته‌های عزاداری که شامل سینه‌زنی، تعزیه، پرچم‌داران، زنجیرزنان، طبل‌زنان و سنج‌زنان  به سمت امام زاده سید ابوصالح حرکت می‌کنند و در آنجا مراسم عزاداری برگزار می‌شود و مرسوم شده که در موقع نزدیک شدن به ظهر عاشورای امام حسین(ع) به یاد نماز ظهر عاشورا، دستجات عزادار پس از وضو گرفتن در صف‌های منظم به برگزاری نماز ظهر عاشورا می‌پردازند و اهالی این منطقه از عزاداران حسینی در منازل خود پذیرایی می‌کنند.

زنجیرزنی در روستا بیشتر در میان نوجوان مرسوم است و از حدود ۲۰ سال پیش معمول شده، نوحه‌خوانان در میان دسته‌ها راه می‌روند نوحه‌سرایی می‌کنند و زنجیرزنان هماهنگ با صدای سنج و طبل عزاداری می‌کنند.

همچنین مراسم تعزیه خوانی نیز از دیگر سنت های عزاداری امام حسین و شهدای کربلا در روستای پرچینک است که به جهت تداعی ظهر عاشورا خیمه آتش می‌زنند.

شامگاه عاشورا، عزاداری چهره دیگر در سطح روستا به خود می‌گیرد. دسته‌های عزاداری چلچراغی به همراه دارند، راهشان را شعله‌های لرزان شمع‌ها و چراغ‌هایی که از کودک و نوجوان تا بزرگسال به دست گرفته‌اند روشن می‌کند و به یاد شهدای کربلا، در مزار شهدای پرچینک حضور یافته و به عزاداری می‌پردازند.

انتهای پیام