محمد احمدی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: متوسط سقوط هیدروگراف دشت اسدآباد طی ۲۳ سال گذشته یک متر و ۷۰ سانتی‌متر بوده که در سال آبی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به سه متر و ۷۸ سانتی‌متر اُفت سالانه رسیده است، بدان معنا که بیش از دو برابر شیب سقوط هیدروگراف آب دشت اسدآباد را داشته ایم.

وی افزود: در سال آبی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ با توجه به خشکسالی‌ها، هیدورگراف به طور قطع سقوط بیشتری داشته است اما با وجود گذشت بیش از یک سال هنوز آن را اعلام نکرده‌اند  و ما نه تنها نتوانستیم مانع سقوط هیدروگراف آب شویم بلکه سرعت سقوط آن را نیز به سه برابر افزایش رساندیم و سؤال این است که آیا با این روند امیدی به حفظ آبخوان‌های بحرانی استان خواهد بود؟

احمدی با بیان اینکه در حال حاضر دخل و خرج آبخوان های استان از جمله دشت اسدآباد یک به ۱۰ بوده و به هیچ وجه تناسبی با هم ندارند، خاطرنشان کرد: کسری مخزن تجمعی استان همدان بیش از پنج و نیم میلیارد مترمکعب بوده و امسال کسری مخزن سالانه از ۵۰۰ میلیون مترمکعب عبور خواهد کرد که این یک فاجعه است.

وی با تأکید بر اینکه وقتی نمی دانیم چقدر آب زیرزمینی داریم، چگونه می خواهیم آن را مدیریت کنیم؟ ادامه داد: هیدروگراف های استان باید شفاف سازی و در حضور ذی‌نفعان و نمایندگان اندازه‌گیری شود، خطا در اعلام این اعداد تصمیم‌گیران آب استان را دچار خطای راهبردی می کند و خیانت به نسل آینده و ساکنان استان است.

مدیرعامل خانه حامی کشاورز اسدآباد با اشاره به اینکه متأسفانه جهادکشاورزی اسدآباد در دشت فوق بحرانی این شهرستان به مقام اول تولید ۶۸ هزار تنی یونجه افتخار می کند، از شرکت آب منطقه ای استان همدان هم انتقاد و خاطرنشان کرد: از ۱۵ طرح تعادل‌بخشی و احیاء که آخرین نسخه و راه حل نجات آب های زیرزمینی کشور است و بیش از هشت سال از آن می ‌گذرد، تاکنون تنها به اجرای دو طرح اکتفا شده که آن هم به صورت ناقص و کُند است.

احمدی بیان کرد: از جمله این طرح‌ها می توان به مسدود کردن چاه های غیرمجاز اشاره کرد که هر از گاهی آماری از تعداد مسدودی ها و میزان صرفه جویی اعلام می‌کنند در حالیکه به خوبی می‌دانند تعداد چاه های غیرمجاز هیچ گاه به درستی مشخص نیست و این چاه ها گاهی ۱۰ متر زیرزمین مخفی هستند، اگر آمار دقیقی از چاه های غیرمجاز دارند چرا همه آنها را مسدود نمی‌کنند؟

مدیرعامل خانه کشاورز اسدآباد در ادامه بیان کرد: با جلب مشارکت و ایجاد حس مسئولیت و اقناع سازی کشاورزان به عنوان کلیدی‌ترین ذی‌نفعان آب می‌توان برای نجات آب گام‌های مؤثری برداشت که در این رابطه سؤال این است آیا شرکت آب منطقه‌ای استان برنامه‌ای برای آگاه سازی و آگاهی‌رسانی کشاورزان و جلب مشارکت آنها دارد؟

وی با اشاره به اینکه مدیریت آب و جهادکشاورزی استان هیچ‌گاه پاسخگوی این وضعیت نبوده اند، افزود: نیاز است دستگاه قضایی با قضات آشنا به مسائل آب به عنوان مدعی‌العموم از جانب و عموم ساکنان میلیونی استان کم‌کاری‌ها و ترک فعل و وظایف بلاتکلیف مانده آبی آنها را مورد مؤاخذه قرار دهد. آب‌های زیرزمینی جزو انفال است و نجات آبخوان‌های بحرانی و آب حیات‌بخش باید به یک مطالبه اجتماعی تبدیل شود.

احمدی مطرح کرد: باید سال‌ها پیش زنگ هشدار به صدا در می‌آمد تا اکنون با چنین وضعیت نگران کننده ای در رابطه با اُفت سطح آب سفره های زیرمینی مواجه نمی شدیم. واقعیت این است ما رفتار مسئولانه در حفظ ذخایر آبی استانمان که حیات استان و ساکنانش کامل به آن وابستگی کامل دارد، نداشتیم و نداریم.

وی با اشاره به اینکه تا توانستیم به آبخوان های استان فشار آورده و چوب حراج به آب های زیرزمینی استانمان زده ایم، افزود: شورای حفاظت از منابع آب در تمام شهرستان های استان باید به صورت مداوم و مستمر جلسات با مصوبات مؤثر داشته باشد و وضعیت آب در دشت ها را رصد و پایش کند اما می بینیم آنچه خودشان تصویب کردند اجرا نمی‌کنند و یا جلسات ۹ ماه یک‌بار برگزار می شود، با این وضعیت امیدی به حفظ و پایداری آب نیست.

احمدی با اشاره به اینکه در کشورهای موفق دنیا سازمان‌های مردم نهاد بر روی عملکردها نظارت می کنند و خلأها را نشان می‌دهند، تصریح کرد: آب به سرنوشت همه ساکنان استان از کشاورز تا کارمند ربط دارد، بعضی فکر می کنند شغل آنها ربطی به آب ندارد در حالی که مسأله آب همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و تبعات بسیار وحشتناکی دارد.

وی با بیان اینکه اگر نگاهی به استان هایی که دچار این معضل بی آبی هستند بکنیم، موج مهاجرت و حاشیه نشینی و به تبع آن تنش های اجتماعی این استان ها را خواهیم دید، خاطرنشان کرد: باید واقعیت های آبی را با مردم در میان گذاشت و رسانه‌ها باید به آب توجه ویژه‌ای کنند و نقش کلیدی در عمومی شدن مسأله آب داشته باشند.

مدیرعامل خانه کشاورز اسدآباد با تأکید بر اینکه تقویت باورها و نگرش مردم به آب وابسته و متأثر از رسانه‌هاست، مطرح کرد: متأسفانه هیچ برنامه‌ای برای تغذیه آبخوان های دچار فرونشست استان نداریم، در برخورد با ابرچالش آب استان محدودیت زمان داریم و فرصت ها به سرعت در حال از دست رفتن بوده و اگر عجله و شتاب نکنیم برای دشت های فوق بحرانی دیگر کاری نمی‌شود کرد.

انتهای پیام