به گزارش ایسنا، مردم روستا در یک روز از پیش تعیین شده و ساعت مشخص به دور آب‌بندان گردهم می آیند و به‌صورت همزمان وارد آب می‌شوند و با ابزاری ساده همانند "کن" که شبیه نیزه است یا "دوم" (تورهای کوچک ماهیگیری) بر روی قایق به صید ماهی می پردازند.

 البته در آب‌بندانهای کم عمق این قرق شکنی به شکل دیگری است و بدون قایق با ابزاری نظیر "کرفا"، "چفی" و یا "کن" به صید ماهی های نظیر ماهی آزاد، آمور و کپور می پردازند.

مراسم قرق شکنی فقط در آب‌بندانهای طبیعی مازندران انجام می‌شود که آب‌بندان رمنت بابل از قدیمی ترین آب‌بندانهای طبیعی استان مازندران است.

این رسم دیرینه مردم استان مازندران یک روز پس از پایان کار آبیاری زمین‌های کشاورزی انجام می‌شود. کشاورزان در سحرگاهان، قرق شکنی کرده و با انواع وسایل ماهیگیری به آب بندان می‌روند و برای خود ماهی صید می‌کنند که این کار، با نشاط و تفریح اهالی روستا همراه است.

البته آب‌بندان‌ها علاوه بر آبیاری زمین‌های کشاورزی، برای پرورش ماهی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

روستای رمنت، در هفت کیلومتری بابل واقع شده و دارای چهار آب‌بندان، برای ذخیره آب کشاورزی است.

"رَمِنِت" به معنای گلزار است.

انتهای پیام