به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندان از یک نبرد ماقبل تاریخی پرده‌برداری کردند که این باور را به چالش می‌کشد که دایناسورها شکارچی موجودات دیگر بوده‌اند.

بر اساس مطالعه‌ای که در مجله Scientific Reports منتشر شده است، دانشمندان از این نبرد ماقبل تاریخ که در یک فسیل ۱۲۵ میلیون ساله حفظ شده است، پرده‌برداری کردند.

این کشف، لحظه‌ای را به تصویر می‌کشد که یک پستاندار گوشت‌خوار با دایناسور گیاه‌خوار بزرگ‌تری برخورد کرده و آن را شکار کرده است.

پستاندار شکارچی دایناسورها

دکتر جردن مالون، دیرین‌زیست‌شناس موزه طبیعت کانادا و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: این دو حیوان در حال نبرد، محبوس شده‌اند و کاملاً در هم تنیده شده‌اند. این یکی از اولین شواهدی است که نشان می‌دهد رفتار واقعی یک پستاندار درنده روی یک دایناسور چگونه بوده است.

این دو فسیل متشکل از یک Psittacosaurus، گونه‌ای از دایناسورهای شاخدار شبیه به یک سگ بزرگ و یک Repenomamus robustus، یک پستاندار شبیه به گورکن‌ است.

اگرچه این پستاندار از نظر اندازه با دایناسورها قابل رقابت نبوده، اما یکی از بزرگترین پستانداران زمان خود در دوره‌ای بوده است که پستانداران هنوز به تسلط در طبیعت نرسیده بودند.

دیرینه‌شناسان قبل از این کشف شواهدی داشتند که بر اساس استخوان‌های فسیل شده بچه دایناسور که در معده Repenomamus یافت شده بود، نشان می‌داد این پستاندار، برخی دایناسورها از جمله Psittacosaurs را شکار می‌کرده است.

مالون افزود: آنچه از طریق این فسیل شگفت‌انگیز برای دنیای علم جدید است، «رفتار شکاری» است که نشان می‌دهد.

این فسیل‌ها در استان لیائونینگ چین از بسترهای فسیلی لیوجیتون که به «پمپی دایناسور چین» معروف است، کاوش شده‌اند. این سایت حاوی تعداد زیادی فسیل از دایناسورها، پستانداران کوچک، مارمولک‌ها و دوزیستان است که به خوبی حفظ شده‌اند و همگی به صورت فوری توسط گِل‌رود و مواد جاری بر اثر فوران‌های آتشفشانی مدفون شده‌اند.

بررسی دقیق این دو موجود فسیل شده نشان می‌دهد که Psittacosaurus در حالت درازکش بوده است و اندام‌های عقبی آن در کنار بدنش تا شده است.

از سوی دیگر، Repenomamus به سمت راست پیچیده و بالای طعمه‌اش قرار گرفته، در حالی که فک و پای عقب دایناسور را گرفته و دنده‌هایش را گاز می‌گیرد.

از کجا می‌فهمیم که این یک حمله بوده است؟

پژوهشگران به سرپرستی دکتر مالون می‌گویند، عدم وجود رد دندان بر روی استخوان‌های دایناسور نشان می‌دهد که این دایناسور هنوز نمرده بوده، بلکه تازه شکار شده بوده است.

علاوه بر این، وضعیت درهم‌تنیده این دو موجود نشان می‌دهد که این دایناسور احتمالاً در طول حمله زنده بوده است و Repenomamus را به عنوان مهاجم معرفی می‌کند.

نویسندگان تاکید کردند که نمونه‌های مشابهی از حیوانات کوچکتر که به طعمه‌های بزرگتر حمله می‌کنند، امروزه قابل مشاهده است. برای مثال، گرگ‌های تنها به شکار حیوانات بزرگ‌تر معروف هستند. شکارچیان مختلف آفریقایی مانند سگ‌های وحشی، شغال‌ها و کفتارها نیز به طعمه‌های زنده و بزرگتر از خود حمله می‌کنند.

مالون توضیح داد: Repenomamus در واقع Psittacosaurus را در حالی که هنوز زنده بوده می‌خورده است، قبل از اینکه هر دو بر اثر فوران آتشفشان و عواقب تلخ آن کشته شوند.

این گروه پژوهشی بر این باور است که بسترهای فسیلی لوجیاتون(Lujiatun) همچنان بینش‌های جدیدی را در مورد تعاملات گونه‌ها بیان می‌کنند و اطلاعات ارزشمندی را ارائه می‌کنند که در بقیه سوابق فسیلی وجود ندارد.

این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شده است.

انتهای پیام