به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، تحلیلگر سرشناس جهان عرب و سردبیر روزنامه رأی الیوم در یادداشتی درباره تصمیم اخیر اتحادیه اروپا درباره آوارگان سوری مقیم لبنان و همچنین اقدامات ترکیه علیه آنها نوشت: این روزها آوارگان سوریه تیتر اخبار بسیاری از کشورها را به خود اختصاص داده‌اند، در لبنان به دنبال تصمیم پارلمان اروپا مبنی بر حمایت از اسکان این افراد در خاک این کشور که تعداد غیر رسمی‌شان حدود دو میلیون نفر است غوغای بزرگی در محافل سیاسی و رسانه‌ای به راه افتاد و پارلمان، دولت لبنان را به تشدید سخنان تنفر آمیز و نفرت افکنی علیه آوارگان سوری متهم کرد.

اما در رابطه با ترکیه که در سرزمین آن بیش از سه میلیون آواره سوری حضور دارند، وضعیت متفاوت و بدتر است، به ویژه این وضعیت بد با نزدیک شدن انتخابات شهرداری‌ها، که اهمیت کمتری نسبت به انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ماه مه گذشته ندارد به اوج خود رسیده است؛ چراکه تنها نقطه اشتراک میان مخالفان شکست خورده و ائتلاف پیروز، نفرت از آوارگان سوری و اجتناب ناپذیر بودن اخراج هر چه سریع‌تر آنها از این کشور است، چراکه به ادعای مقامات ترکیه، آنها به تهدیدی برای امنیت و ثبات این کشور تبدیل شده و منشأ «همه» بحران‌های اقتصادی، حتی زیست‌محیطی و اجتماعی و شاید زلزله‌های این کشور هستند!

اجازه دهید ابتدا از لبنان شروع کنیم، چراکه این کشور نزدیک‌ترین و کوچک‌ترین منطقه از نظر مساحت و یکی از بزرگ‌ترین قربانیان توطئه آمریکا در همسایگی سوریه است، نشانه‌ها و شواهد موجود حاکی از آن است که این تصمیم پارلمان اروپا ممکن است مقدمه‌ای برای "اسکان" آوارگان در لبنان باشد؛ واژه‌ای که برای اکثر لبنانی‌ها بدون توجه به فرقه‌ها و مذاهب وحشت برانگیز است؛ چراکه آنها به سختی از حضور بیش از ۲۰۰ هزار آواره فلسطینی که به اروپا مهاجرت کرده یا آواره شده‌اند خلاص شدند؛ اما اکنون لبنانی‌ها با بحران بزرگتر یعنی آواره‌های سوری مواجه شده‌اند.

عصام شرف الدین، وزیر امور آوارگان و مهاجران لبنان، تصمیم اروپا را محکوم کرد و ناگهان متوجه شد که غرب با لبنان از زبان استعمارگران صحبت می‌کند تا زمین‌های خود را به دیگران اهدا کند، گویی لبنان یک کشور مستعمره برای آنها است که برای اسکان یک میلیون و ۲۰۰ هزار سوری در آن تلاش می‌کنند. صحبت‌های این وزیر لبنانی با فریاد «شما کیستید؟» (من أنتم) به پایان رسید؛ عبارتی که مالکیت معنوی آن متعلق به معمر قذافی است.

(وقتی بهار عربی به لیبی رسید معمر قذافی در اولین واکنش به معترضان در سخنرانی که به "من أنتم"  مشهور شد مخالفان را به موش توصیف کرد و با لحنی تحقیرآمیز خطاب به آنها گفت: شما کیستید؟)

نگرانی لبنانی‌ها مشروع و قانونی بوده؛ اما این فریاد وزیر نابجا است، زیرا کسانی که به آنها می‌گوید "شما کیستید" همان کسانی هستند که اسلحه و غذا در اختیار ارتش لبنان قرار می‌دهند و از احزابی حمایت می‌کنند که در واقع لبنان را به یک کشور مستعمره آمریکا تبدیل کرده‌اند و سوری‌ها را به مهاجرت به این کشور در وهله اول با تحمیل محاصره و قحطی بر سوریه و در وهله دوم با کمک مالی به این آوارگان تشویق می‌کنند تا بازگشت آنها به کشورشان دشوار شود.

برخی از مقامات لبنان نه تنها در فریاد زدن و شکایت کردن خوب عمل نمی‌کنند، بلکه کوته فکر نیز هستند؛ چگونه می‌توانند بحران آوارگان سوری را که شب و روز درباره آن صحبت می‌کنند حل و فصل کنند درحالی که به طور کلی کانال‌های ارتباطی با دمشق را در راستای اجرای دستورالعمل‌های آمریکایی‌ها بسته‌اند و هیچ رئیس جمهوری یا نخست وزیر لبنانی از زمان آغاز جنگ در سوریه در طول ۱۲ سال گذشته به دمشق سفر نکرده است، بنابراین مقامات لبنان با چه کسی برای بازگشت آوارگان، مذاکره خواهند کرد؟ با هند؟!

اما در رابطه با ترکیه نیز باید بگوییم که خصومت نژادپرستانه علیه آوارگان سوری با نزدیک شدن به انتخابات شهرداری‌ها به اوج خود رسیده است. رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری این کشور درصدد بازپس گیری حمایت شهرهای بزرگی است؛ شهرهایی که در انتخابات گذشته حمایت اکثریت را در آنها از دست داده است، شهرهای مانند آنکارا، پایتخت سیاسی و استانبول، پایتخت اقتصادی و تاریخی.

بر اساس آمار وزارتخانه‌های کشور و دفاع ترکیه، آنکارا حدود یک میلیون آواره سوری را به شمال سوریه اخراج کرده است و نیروهای امنیتی این روزها در راستای آزار و اذیت آوارگان، کمپین بازداشت گسترده‌ای را علیه‌شان به راه انداخته‌اند و مدعی هستند که این آوارگان قوانین اقامت را نقض می‌کنند، آنها از خروج از ایالتی که در آن ساکن هستند منع شده‌اند.

سالانه میلیاردها دلار ارز از اتحادیه اروپا به عنوان کمک به آوارگان سوری وارد خزانه ترکیه می‌شود؛ اما دولت ترکیه به آنها کمک چندانی نمی‌کند و در مقابل کمپین‌های اخراج آنها به زور به مناطق دور افتاده و ناشناخته یا به کشور ویران شده‌شان در نتیجه محاصره و توطئه‌های آمریکایی و اروپایی و اجرای عربی در حال افزایش است و ترکیه و اردوغان و حزب او نوک پیکان این توطئه هستند.

آوارگان سوری در استانبول

هرکسی که این روزها کمپین‌های سیاسی و رسانه‌ای را که آوارگان سوری را در ترکیه هدف قرار می‌دهد، دنبال می‌کند شوکه شده است و نمی‌تواند باور کند که فوبیا از پناهندگان سوری به حدی گسترده شده که شهردار ازمیر وابسته به اپوزیسیون گفته است، "سوری‌ها عامل گسترش آلودگی در این استان هستند و در سواحلی که شنا ممنوع است رفت و آمد می‌کنند." «امیت اوزداغ»، رئیس حزب ظفر ترکیه و سیاستمدار راست افراطی نیز پا را از این حد فراتر گذاشته و هشدار داده است که "آوارگان سوری در حال آماده شدن برای برپایی تظاهرات در شهرهای ترکیه مانند همتایان عرب مهاجر خود در فرانسه هستند؛ اتفاقی که امنیت و ثبات ترکیه را به خطر می‌اندازد". وی همچنین مدعی شده است که ممکن است اعتراضات احتمالی آوارگان از وجود سلاح در دست برخی از سازمان‌های تروریستی نیز خطرناکتر باشد. علاوه بر این، فراموش نکنیم که برخی از شهرداری‌ها، به ویژه شهرداری ازمیر، تمام تابلوهای نوشته شده به زبان عربی؛ زبان قرآن کریم را از سطح شهر جمع‌آوری کرده‌اند.

آنچه ما را بر آن داشت تا اقدام به نوشتن این یادداشت کنیم، گزارش رسانه‌ها مبنی بر گسترش نژادپرستی شدید علیه آوارگان سوری است و در همین راستا، اخباری درباره بازداشت تعدادی از جوانان سوری توسط پلیس ترکیه به اتهام تخطی از قانون اقامت و ورود آنها به استانبول برای جستجوی کار منتشر شده است.

امروز درهای سوریه به روی همه یا اکثر سوری‌های در تبعید باز است؛ اما ابتدا باید شرایط مناسب برای بازگشت آنها فراهم شود که برجسته‌ترین آنها عذرخواهی، پرداخت غرامت به دولت سوریه برای تمام جنایاتی است که علیه آن مرتکب شده و خسارت‌هایی که به آن وارد شده است.

بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه ماه مه گذشته هنگام ملاقات با او به من اطمینان داد که مرحله بعدی، مرحله آزادسازی بقیه سرزمین‌های اشغالی، بیرون راندن تمام اشغالگران، پاداش دادن به ملت سوریه برای پایداری و اتحاد و کاهش درد و رنج آنها خواهد بود و ما امیدواریم که شرایط لازم برای اجرای این وعده‌ها فراهم شود و سوریه به جایگاه منطقه‌ای و جهانی که شایسته آن است بازگردد.

انتهای پیام