به گزارش ایسنا، کارشناسان در پاسخ به این سوال که چرا کشورهای آفریقایی نمی‌توانند توسعه اقتصادی چین را ارائه کنند، اظهار کردند بسیاری از رهبران آفریقایی گمان نمی‌کنند که چین تقریباً ۳۰ سال پیش در مکان مشابهی بود و اقتصاد آن تقریباً دو درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می‌داد.

مقایسه کشورهای بزرگ آفریقایی مانند نیجریه با چین ساده نیست و به این دلیل است که شکاف‌های قومی بیشتر، بار بدهی‌ها و سیاست‌های دموکراتیک‌شده مسیر آفریقا را به سمت توسعه پیچیده‌تر کرده است و حکومت اقتدارگرا و جمعیت همگن‌تر، پیشرفت را برای چین آسان کرده است.

آسیا میراث مشابهی از استعمار اروپا، جمعیت قابل‌توجهی که در فقر مطلق زندگی می کنند و شباهتهایی این چنین با آفریقا دارد. با این حال، چین ثروت شهروندان خود را به یک نیروگاه تولیدی که می‌تواند از نیروی کار ارزان سرمایه‌گذاری کند و همچنین با سرمایه‌گذاری در آموزش و سلامت، افزایش داده است.

منطقه ویژه اقتصادی شنژن در شمال هنگ کنگ، امروزه بیش از ۳۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی را جذب کرده است. چین از کشاورزی معیشتی به تولید پوشاک و زنجیره ارزش با تمرکز بر الکترونیک پیشرفت کرد. برخی از کشورهای آفریقایی، از جمله نیجریه و اتیوپی، این مدل را امتحان کرده‌اند.

بر اساس گزارش فارین پالیسی، اتیوپی که این مسیر را دنبال می‌کند و به زودی به سومین اقتصاد بزرگ آفریقا تبدیل خواهد شد، میتواند از مکانیسم‌های تجاری ترجیحی ایالات‌متحده مانند قانون رشد و فرصت آفریقا و توسعه مناطق ویژه اقتصادی برای جذب تولیدکنندگان پوشاک از  اسپانیا، چین و ایالات‌متحده استفاده کند.

انتهای پیام