رضا شکاریان در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با وسعت ۱۸ هزار و ۱۴۴ هکتار در شمال خراسان شمالی و در شهرستان شیروان واقع شده است. این منطقه که از سال ۱۳۵۰ حفاظت شده اعلام شد عموما کوهستانی بوده و قسمتی از رشته کوه های کپه داغ را تشکیل می‌دهد.

وی افزود: دارا بودن ویژگی های خاص طبیعی از قبیل جنگل درختان اُرس، تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی، غنی ترین زیستگاه کل و بز در استان و زیستگاه خالص ترین قوچ اوریال از جمله عوامل موثر و مهم در حفاظت از این منطقه است.

شکاریان ادامه داد: منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی هم مرز با کشور ترکمنستان بوده و ساکنین آن عموما کردهای کرمانج هستند.

وی بیان کرد: از نقاط ارتفاعی منطقه می‌توان به قله چوپان، تنبل، کوه بزان، کورچشمه و علم اشاره کرد.

به گفته این مقام مسئول، قوچ و میش اوریال، کل و بز، پلنگ، گربه وحشی،  گراز، تشی، گرگ، دارکوب قهوه ای، انواع سهره، کبک دری، هما و ... از جمله گونه های حیوانی است که می توان در این منطقه مشاهده کرد.

وی تاکید کرد: علاوه بر اُرس می توان گونه های گیاهی دیگر همچون کرکو، شیرخشت، نسترن وحشی، گونه های بالشتکی، زرشک وحشی و ... را نیز در منطقه مشاهده کرد.

مدیرکل محیط زیست خراسان شمالی با اشاره به اینکه منطقه گلیل و سرانی به عنوان ذخیره‌گاه زیست کره نیز محسوب می شود، گفت: در این ذخیره گاه زیست کره حدود ۳۰۰ گونه گیاهی و ۳۰۰ گونه جانوری در حال زیست است و مساحت آن به حدود ۱۴۴ هکتار می رسد.

گفتنی است ۴۳۴ هزار و ۵۵۰ هکتار از عرصه های منابع طبیعی این استان را جنگل تشکیل می دهد که ۲۵ هزار هکتار از مساحت جنگل های استان، جنگل های هیرکانی و مابقی ایران تورانی هستند.

گونه قالب در جنگل های ایران تورانی، درختان اُرس هستند و درخت های ارس در خراسان شمالی از قدمت خیلی بالایی برخوردار هستند که یکی از آن ها که حتی به عنوان میراث طبیعی نیز به ثبت ملی رسیده، اُرس سرانی در شهرستان شیروان است.

یکی از شاخص های قابل توجه درخت اُرس مقاومت بالای این گونه جنگلی است به طوریکه می تواند درجه دمای زیر ۳۰ درجه در زمستان و تا حدود دو ماه کم آبی را در تابستان تحمل کند.

در گذشته از چوب درخت اُرس به دلیل مقاومت خیلی بالای آن برای تیرهای سقف و یا هیزم استفاده می شد اما هم اکنون دیگر از این درخت چنین استفاده ای نمی شود.

یکی از مهمترین خطرات به جز بحث آتش سوزی که ممکن است دامن گیر این درخت ها شود، تهدید ورود دام در عرصه هایی است که درخت های جوان اُرس وجود دارند و ممکن است دام ها از سرشاخه و تاج پوشش این درخت تغذیه کنند که نتیجه آن کندی رشد و یا متوقف شدن رشد درخت های جوان اُرس است.

انتهای پیام