فرزانه نجفی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: تنبلی چشم، یکی از شایعترین اختلالات مربوط به دوران طلایی کودکی یعنی ۳ تا ۹ سال، است.

وی با بیان اینکه، عدم رشد بینایی منجر به تنبلی چشم می‌شود، افزود: متأسفانه این اختلال تنها مختص به کودکان نیست و در بزرگسالان نیز ممکن است دیده شود.

این اپتومتر قزوینی بیان کرد: به کاهش دید، تنبلی چشم می‌گویند که ممکن است یک چشم یا هردو را درگیر کند؛ خوشبختانه این اختلال در هر سنی درمان پذیر است. در صورت عدم توجه به درمان این اختلال، مشکلات بسیاری در بینایی فرد به وجود می‌آید.

وی گفت: چشم‌هایی که دچار تنبلی می‌شوند، با استفاده از لنزهای چشمی، عینک و همچنین کاورهای چشمی درمان خواهند شد؛ اما تأکید می‌کنم که اگر بیماری در دوران کودکی درمان نشود، ممکن است در دوران بزرگسالی فرد دچار نابینایی شود.

این متخصص خاطرنشان کرد: بیش از حد پلک زدن، چرخش غیرطبیعی چشم، لوچی‌های کوتاه مدت، کج کردن سر برای بهتر دیدن و تاربینی از علائم تنبلی چشم است که توصیه می‌شود خانواده‌ها به آن توجه کنند.

وی افزود: بسیاری از کارشناسان اذعان می‌کنند، تنبلی چشم یک بیماری وراثتی است و مهم‌ترین مسئله در درمان این بیماری، تشخیص به موقع آن است. چنانچه تنبلی چشم در دوران کودکی که سیستم بینایی چشم در حال کامل شدن است، تشخیص داده شود، به راحتی قابل درمان است‌، بنابراین توصیه می‌شود خانواده‌ها درمان را قبل از ۸ سالگی انجام دهند.

این اپتومتر قزوینی اظهار کرد: روش‌های مختلفی برای درمان تنبلی چشم وجود دارد، اگر تنبلی چشم ناشی از عیوب انکساری باشد،‌ اولویت اول استفاده از عینک و بستن چشم ضعیف‌تر است‌. برای درمان تنبلی چشم استفاده از قطره چشمی نیز بسیار مؤثر است. استفاده از محافظ چشم، فیلترهای نیمه شفاف برای تحریک کارکرد چشم و در آخر عمل جراحی از دیگر روش‌های درمانی تنبلی چشم است.

نجفی در پایان گفت: بر اساس سنجش صورت گرفته توسط بهزیستی بالغ بر ۳۲۰۰ کودک قزوینی به اختلال تنبلی چشم مبتلا هستند که امیدواریم با قرار گرفتن در مسیر درمان، هرچه زودتر بهبود یابند.

انتهای پیام