دکتر پیروز سامی دوست، فلوشیپ پیوند کبد در گفت وگو با خبرنگاران، اهدای عضو را نوعی جان بخشی دانست و اظهار کرد: هیچ جایگزینی برای ارگان های بدن وجود ندارد و لذا اهدای عضو بسیار کمک کننده است.

وی با اشاره به اهمیت زمان برای بیماران چشم انتظار پیوند، خاطرنشان کرد: بسیاری از بیماران قلبی و بیماران دارای نارسایی حاد کبد و کلیه ممکن است طی چند روز از دنیا بروند و لذا پیوند عضو بیماران مرگ مغزی بسیار مهم است و می تواند زندگی را به چند بیمار بازگرداند.

این جراح پیوند اعضا با بیان اینکه اغلب خانواده بیمار مرگ مغزی این حالت غیر قابل برگشت را باور نمی کند، گفت: کارشناسان تیم فراهم آوری اعضای پیوندی دانشگاه علوم پزشکی از وقت و جان و حیثیت خود مایه می گذارند و در کنار این خانواده ها قرار می گیرند و با یک گفت و گوی منطقی و دقیق از آنان می خواهند که عمل اهدای عضو را انجام دهند لذا نیازمند فرهنگ سازی اهدای عضو هستیم و باید ارزش این کار را برای افکار عمومی بازگو کنیم.

سامی دوست، اهدای عضو را نوعی وصیت دانست و بیان کرد: همه افراد باید این آگاهی را داشته باشند که در شرایط خاصی می توانند با اعضای بدنشان به دیگران زندگی دوباره ببخشند و لذا دریافت کارت اهدای عضو نشان دهنده رضایت قلبی فرد برای اهدای عضو پس از مرگ مغزی است؛ طبق آموزه های دینی ما نیز وصیت باید در زمان حیات فرد انجام شود و عمل به آن لازم الاجرا بوده، زیرا بدن بزرگترین و ارزشمندترین دارایی هر انسانی است.

وی از افراد خواست در زمان حیاتشان رضایت خود برای اهدای عضو را اعلام کنند و متذکر شد: بیماران نیازمند اعضای پیوندی همواره وجود دارند.

این فلوشیپ پیوند کبد، با اشاره به اهدای عضو فرد زنده برای نخستین بار در گیلان در سال ۷۷، عنوان کرد: در سال ۸۷ نیز برای نخستین بار اهدای عضو بیمار مرگ مغزی را در بیمارستان رازی رشت انجام دادیم.

وی از تشکیل واحد فراهم آوری اعضای پیوندی در دانشگاه علوم پزشکی گیلان از سال ۹۳، بیان کرد: تاکنون ۲۴۸ خانواده بیمار مرگ مغزی برای اهدای عضو رضایت دادند؛ البته طبق بررسی آمارها در بازه سه ساله ۱۳۹۹، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱، حدود ۵۰ درصد خانواده های بیمار مرگ مغزی برای اهدای عضو رضایت دادند.

این جراح پیوند اعضا، با اشاره به رتبه هفتم دانشگاه علوم پزشکی گیلان در بین ۶۳ دانشگاه علوم پزشکی کشور از حیث اهدای عضو بیماران مرگ مغزی، یادآور شد: انتخاب بیماران برای پیوند معیارهای علمی دارد و طبق استانداردهای جهانی انجام می شود.

به گزارش ایسنا، ۳۱ اردیبهشت ماه روز ملی اهدای عضو است و در سراسر کشور جشن نفس برگزاری می شود؛ جشنی برای تقدیر و تکریم از خانواده هایی که در سخت ترین لحظات زندگی شان زیباترین تصمیم را گرفتند!

آری مرگ مغزی پایان زندگی است؛ اگرچه هنوز خانواده بیمار مرگ مغزی شده امیدوار است معجزه ای رخ دهد و بیمارش بازگردد، اما داستان کما با مرگ مغزی فرق می کند، زیرا در کما مغز به خواب می رود و احتمال بیدار شدن آن وجود دارد، در حالی که در مرگ مغزی سلول ها و بافت مغزی آسیب می بیند و غیر قابل جبران است.

خانواده بیماران مرگ مغزی فرصت بسیار کوتاهی دارند تا قبل از ایستادن قلب و از کار افتادن سایر ارگان های سالم انتخابی بزرگ را انجام دهند و زندگی را به بیماران چشم انتظار پیوند عضو، اهدا کنند.

اهدای عضو اهدای زندگی است و حداقل یک عضو از عزیز از دست رفته به یادگار باقی می ماند.

 در حال حاضر ۲۵ هزار نفر در فهرست انتظار دریافت عضو هستند.۹۳ درصد خانواده های بیماران مرگ مغزی دارای کارت اهدای عضو به این کار رضایت می دهند که نشان دهنده اهمیت چنین وصیتی است.

انتهای پیام