امروزه اهمیت و نقش این پدیده تا بدانجا رسیده که در تمام دنیا توجه به طراحی، نگهداری و توسعه تجهیز این سازه ها را به نوعی نشانگانی از توسعه یافتگی می دانند و در مدل دیدگاه مدیران شهری این جوامع پل عابر پیاده تضمینی برای حفظ جان و سلامت شهروندان محسوب می شود به طوریکه براساس آمارها و داده های رسمی عابران پیاده جزء آسیب ­پذیرترین گروه­ ها در بحث حوادث ترافیکی محسوب می شوند که لاجرم افزایش تعداد پل ها می تواند به افزایش امنیت آنها و متعاقباً کاهش حوادث، تأثیر بسیار تأمل برانگیزی داشته باشد.

کارشناسان نیز تصریح دارند که ارتقاء سطح فرهنگ عمومی مردم در استفاده از پل های عابر پیاده، یکی از مؤلفه های بسیار مهم دستیابی به حمل و نقل ایمن و سالم به شمار می رود در عین حال و با توجه به اینکه نتایج تحقیقات به عمل آمده به وضوح نشان می دهد که میزان تصادفات عابر پیاده با زمان و محل و سن تصادف رابطه معناداری داشته و درصد قابل توجهی از تلفات ناشی از حوادث رانندگی نیز مربوط به کودکان و افراد مسن است بنابراین نقش و اهمیت آسان سازی استفاده از این سازه ها برای ایمنی افراد پیاده باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

البته در کنار بحث ایمنی و سلامت عابران و یا لزوم به‌روزرسانی تجهیزات و امکانات نباید فراموش کنیم که هر یک از پل‌های عابر پیاده در گوشه گوشه شهر به نوبه خود این توانش را دارد تا با کمی چاشنی ذوق و سلیقه و نیز نگاه هنری مبدل به یک جاذبه گردشگری شوند گو آن که در بسیاری از کشورها نیز طراحان، معماران و صاحب نظران سیما و منظر شهر از ایده های خلاقانه‌ای در طراحی پل عابر پیاده استفاده می کنند که سرشار از المان‌های زیبایی شناسی و نمادهای یادبود متأثر از فرهنگ و تاریخ و آداب و سنن کشورهایشان نیز هست که افراد را به استفاده از این سازه ها ترغیب می کند.

و اما به گفته مسئولان و مدیران شهری و صد البته به منظور ارتقاء سطح امنیت و تأمین رفاه حال شهروندان با صرف وقت زیاد، مطالعه، مکان یابی و تأمین بودجه تاکنون نزدیک به ۲۱ پل عابر پیاده در گوشه و کنار شهر همدان احداث شده است، با این حال نرخ پایین استفاده مردم از این پل ها و ادامه فرهنگ عبور از عرض خیابان حتی زیر پل ها و در مجموع نادیده انگاشتن فلسفه احداث این سازه ها کماکان معضل و مسأله ای است که از یک سو مسئولان و دستاندرکارانی را که مسئولیت احداث آنها را برعهده گرفته اند، دلسرد کرده و از سوی دیگر هنوز شاهد بروز سوانح و تصادفات منجر به خسارات مالی و جانی برای عابران و رانندگان و نیز بروز مشکلات ترافیکی در سطح شهر هستیم.

هر چند این یک واقعیت غیرقابل انکار است که هنوز بسیاری از شهروندان همدانی به علت سهل انگاری، عجله، ضعف فرهنگ و هزاران دلیل و بهانه ای که اساس منطقی ندارد بی توجه نسبت به پل های هوایی که برای تسهیل امور روزمره و تأمین امنیت آنها و با صرف هزینه های زیاد ساخته شده از زیر آنها و از عرض خیابان گذر می کنند که این امر خود نشانگانی است از کُندی آهنگ توسعه یافتگی درونی نسبت به فرهنگ ترافیک و توجه به بایستگی های شهرنشینی.

با این حال این سکه یک روی دیگر نیز دارد که نباید از آن غافل شویم، اینکه با وجود هزینه کردهای بسیار زیاد برای ساخت و تجهیز این سازه ها به بالابر و پله برقی اما تقریباً همه آنها در کوتاه زمان به دلایل مختلف اعم از عدم سرویس های دوره ای منظم، بی توجهی به تعمیر و نگهداری به موقع، عدم تأمین قطعات و یا مشکل برق و ... از سوی متولیان و متعاقباً عدم استفاده صحیح، وارد آوردن خسارت عمدی و سهوی و ... از دور کاربری و حالت عملیاتی خارج شده و سال هاست که به مأمن و سرپناهی برای پرندگان و حیوانات و یا کارتن خواب ها و معتادان مبدل شده است.

گو آن که ادامه این روند فراموشی و بی توجهی نیز باعث سرعت بخشی به روند تخریب و بسترسازی برای سرقت قطعات آنها از سوی افراد و در نهایت افزایش هزینه های تعمیر و راه اندازی مجدد آنها شده است.

البته برکسی پوشیده نیست که تلاش های بسیار پرهزینه مدیریت شهری همدان طی سال های اخیر برای احداث و تجهیز این سازه ها یک حرکت بسیار قابل تقدیر و در خور تمجید محسوب می شود که صد البته بیانگر علاقه آنها به ارتقاء سطح ایمنی و سلامت شهروندان و در نهایت توسعه و پیشرفت شهر نیز است.

با این حال اکنون این سوال در اذهان بسیاری متبادر شده که اگر قرار بود این پل ها که همگی نیز با ارقام نجومی و از محل بیت المال و اعتبارات عمرانی ساخته شده، اکنون از حالت عملیاتی خارج و پس از مدتی نیز از رهاورد این فراموشی و سکون به مرور مورد دستبرد و وارد آوردن خسارات بیشتر شوند، پس اصلاً چرا ساخته شدند؟ آیا بهتر نبود از همان ابتدا و با اتخاذ راهکاری مناسب و کم هزینه تر به نسبت تعمیر و راه اندازی مجدد، در قالب اموری مانند استخدام نگهبان و یا تیم های بازرسی شبانه روزی مدت زمان نگهداری و استفاده از این پل ها را افزایش می دادند؟

موضوع اینجاست که هر چند وارد آوردن خسارات عمدی و سهوی از سوی برخی افراد ناهنجار یک حقیقت غیرقابل انکار و صد البته مذموم و ناپسند قابل پیگیری و مجازات است که متأسفانه در بیشتر موارد نیز بار مالی فراوان و ناخواسته ای را بر دوش مدیریت شهری تحمیل می کند اما چرا مرسوم شده تا با ادامه خاموشی و خروج از چرخه کار یا امروز و فردا کردن های مدوام تعمیر و بهمینه سازی و حتی فراموشی عامدانه، گام در مسیری قهقرایی به عقب و در راستای تسریع و افزایش تخریب و استهلاک بیشتر آنها برداریم؟

سوال اینجاست که آیا واقعاً تصویب و پرداخت هزینه چند ۱۰ میلیونی باز آماده سازی و تعمیر و نگهداری پل های خراب و خاموش از محل بیت المال و ردیف های عمرانی آنقدر سخت و ناممکن بود که به جای آن تصمیم بر آن شده تا دستگاه های بالابر و پله برقی چند ۱۰ میلیاردی را فدای آن کنند؟

و در نهایت اینکه جدا از شهروندان همدانی که صد البته مدت هاست به این روند مدیریت شهری عادت کرده اند آیا انتظار می رود تا این روند در منظر هزاران میهمان و گردشگری که در طول سال به شهر ما مسافرت می کنند چه چیز را اثبات کند؟

از این رو ما بر این اعتقادیم که گاهی لازم است تا به تصمیم گیران و مدیران گوشزد کنیم تا قبل از هر تصمیم گیری و صدور مصوبه کمی به وزن و برآیندها و نتایج کار توجه کرده و دقت کنند که قرار است چه چیزی را فدای چیز دیگر کنند؟ فراموشی و راکد گذاشتن صدها میلیارد سرمایه صرفاً به علت عدم تمایل به چند ۱۰ میلیون هزینه جاری!

هرچند در مجموعه گفتگوهای صورت گرفته از سوی ایسنا با برخی از شهروندان همدانی در زمینه وضعیت پل های عابر پیاده عموماً نه تنها اجرای این طرح بسیار لازم و مفید عنوان کردند بلکه بر توسعه و مکانیزه کردن آنها نیز تأکید شده و می شود با این حال درباره وضعیت فعلی آنها نیز حرف و حدیث هایی وجود دارد که به طور قطع شنیدن و توجه به آنها از سوی مسئولان ضروری و قابل تأمل می کند.

اینکه در جمع بندی گفتگو های صورت گرفته با ۲۵ شهروند همدانی اعم از خانم و آقا در چهار گوشه شهر اینگونه مطرح می شود که تقریباً از دیدگاه همه این افراد وجود و افزایش تعداد پل های عابر پیاده به عنوان ضامن سلامتی شهروندان و کاهش ترافیک بسیار ضروری و الزامی تلقی می شود. از دیدگاه این شهروندان به موازات احداث پل عابر پیاده باید به هر شکل نسبت به فرهنگسازی استفاده از آنها نیز اقدام می شد.

از منظر همه افراد حاضر در گفتگو مجهز کردن پل ها به بالابر و پله برقی برای تسهیل در استفاده از آنها به ویژه سالخوردگان، کودکان و زنان امری بسیار ضروری است و نباید به هر علت تعطیل و یا از حالت عملیاتی خارج شوند.

۲۱ شهروند ضمن گلایه از اینکه تقریباً همه پله برقی ها و بالابرها در کوتاه زمان از کار افتاده اند، معتقدند که این وضعیت با هیچ منطق و دلیلی قابل توجیه نیست. از دید گاه این افراد مهمتر از نصب پله برقی و بالابر  تعمیر و نگهداری از آنهاست که ظاهراً کسی توجهی به این امر ندارد.

۱۹ شهروند با عنوان اینکه خاموشی دائمی و بلااستفاده بودن بالابرها و پله برقی های چند میلیاردی رسماً به مثابه دورریز سرمایه شهری است، خواهان پاسخگویی به چرایی این موضوع از سوی مسئولان بودند.

۱۷ گفتگوشونده با تأکید بر لزوم بازآماده سازی و راه اندازی این تجهیزات معتقدند که به طور قطع هزینه استخدام و گماشتن چند نگهبان و مراقب برای حفظ و جلوگیری از تخریب این سازه ها در مجموع هزینه های چند ۱۰۰ میلیاردی شهری نباید برای مدیران و تصمیم گیران شهری خیلی سخت باشد.

همین شهروندان با تقبیح سوءرفتارهای برخی افراد در تخریب و یا عدم استفاده صحیح از این وسایل معتقد بودند که در صورت برخورد و مجازات چند متخلف به طور قطع شاهد کاهش خسارت های بعدی خواهیم بود.

۱۶ شهروند با اشاره به حضور میهمانان نوروزی در شهر همدان، مشاهده چنین موضوعی را نوعی سوءتبلیغ برای کیفیت مدیریت شهری عنوان کردند و خواهان تعیین تکلیف این مسأله شدند.

۱۵ فرد گفتگوشونده با اشاره به سرعت تخریب این سازه ها به علت متروکه شدن، بر این باور بودند که نه تنها حجم خسارات ناشی از این امر به مراتب بیشتر از علت اولیه تعطیل آنهاست بلکه بیانگر فقدان یک نگاه کارشناسی و تخصصی به این مسأله است.

جمعی افزون بر ۱۴ شهروند همدانی ضمن اعلام نگرانی از تجمع و مکان سازی افراد ناهنجار در این سازه ها عنوان کردند که تقریباً مدت های زیادی است که پله های برقی تعطیل شده و محلی برای اتراق و تجمع کارتن خواب ها و افراد معتاد و یا ناهنجاری های اخلاقی شده که این امر می طلبد نسبت به ساماندهی و یا تعیین تکلیف آنها اقدام شود.

۱۱ خانم حاضر در گفتگو با اشاره به برخی مشکلات پیش گفته و اینکه به علت تاریکی و فقدان روشنایی در این سازه ها و احتمال وقوع مسائل ناخوشایند تمایل چندانی به استفاده از آنها ندارند، معتقدند که نصب دوربین روشنایی کامل و به ویژه گماشتن نگهبان در کاهش این ناهنجاری ها بسیار مؤثر است.

۸ شهروند همدانی با تأکید بر لزوم بهسازی این سازه ها معتقدند که در حال حاضر هیچ کدام از پل های عابر پیاده همدان دارای مؤلفه های هنری و زیباشناسی نیستند و این نشانگر بی توجهی مسئولان به لزوم تعریف  پیوست های فرهنگی در ساخت سازه های شهری است.

گزارش از: عباس سریشی، خبرنگار ایسنا

انتهای پیام