مهدی ونکی رئیس اتحادیه درودگران و مبلسازان البرز در گفت و گو با ایسنا گفت: صنایع چوبی با توجه به مصارف گسترده در بخش خانگی و تجاری از جمله صنایع مهم کشور است اما در شرایط فعلی که تمام صنوف متاثر از وضعیت تورم هستند بیشتر تولیدکنندگان ما در بخش تهیه مواد اولیه، مالیات، بیمه و پرداخت دستمزد کارگران خود دچار مشکل هستند.

وی افزود: از آنجایی که به منظور حفظ منابع و اکوسیستم اجازه بهره برداری از جنگل‌ها داده نمی‌شود و از سوی دیگر منابع جنگلی ما هم جوابگوی نیاز این صنعت نیست بخش عمده‌ای از چوب مصرفی از طریق واردات تامین می‌شود. بنابراین با توجه به معیار بودن دلار در واردات، تامین مواد اولیه دشوار بوده و نیازمند حمایت است.

وی در خصوص بازار فروش این صنف افزود: شرایط اقتصادی بر تمام جامعه تأثیر می‌گذارد و زمانی که توان خرید مردم کاهش پیدا می‌کند به تبع از خرید مبلمان و مصنوعات چوبی صرف نظر می‌شود و این ضعف در خرید در سایر صنوف هم دیده می‌شود.

ترکیه جای ایران را در اروپا گرفته است

ونکی ادامه داد: در بخش صنایع چوبی ما بهترین هنرمندان و تولید کنندگان را در اختیار داریم که در صورت حمایت، تولیدات آنها قابل رقابت در خاورمیانه و بازار جهانی است. بنابراین باید برای افزایش بازدهی و بهره وری تولید، موانع از سر راه برداشته شود.

وی با بیان اینکه در بخش مبل ضعیف عمل شده است؛ افزود: صنعت مبل یک هنر است که  ۴۸ رسته شغلی اعم از معرق‌کار، رنگ‌کار، تعمیرکار، ام دی اف ساز و... را شامل می‌شود. بنابراین با توجه به تولید و عرضه‌های خوب نیازمند توجه بیشتری است.

وی افزود: زمانی بهترین‌های تولیدات مبل ایران به خارج از کشور صادر می‌شد اما اکنون بخش عمده‌ای از این صادرات به خصوص بازار اروپا در اختیار صنعت مبل ترکیه است.  اگر به این صنعت توجه می‌شد ما همچنان حرف اول را می زدیم.

نیروی کار فاقد انگیزه است 

جلال حق وردی لو از تولیدکنندگان و فروشندگان مبلمان استان هم در خصوص وضعیت صنعت مبلمان گفت: یکی از مهمترین مشکلات ما بی انگیزگی پرسنل و نیروی کار به دلیل سخت شدن شرایط زندگی و تورم است. زمانی با یک مبلغ مشخص دستمزد زندگی تامین می‌شد و امکان پس انداز هم بود اما امروز هر عددی که در تعیین و پرداخت دستمزد پیشنهاد می‌شود ایجاد انگیزه نمی‌کند چون استدلالشان این است که هر چه تلاش می‌کنند به جایی نمی‌رسند.

وی در خصوص تامین مواد اولیه افزود: تهیه مواد اولیه برای صنف ما با توجه به واردات آن و قیمت دلار و گمرک دشوار شده است. در خصوص پارچه بازار ایران آن توان و کشش کافی در تولید و کیفیت مورد نیاز را ندارد و نمی‌تواند در این بخش رقابت کند. از این رو بخشی از طریق واردات تامین می‌شود. علاوه بر این چوب  که قیمت آن بسیار بالاست و بخشی از فوم و اسفنج مورد نیاز هم وارداتی است. تهیه این مواد در شرایط فعلی دشوار شده اما بخشی از تولیدکنندگان که در بازار قدمت دارند باز هم سعی می‌کنند مواد مورد نیاز را وارد کنند.

وی ادامه داد: اعداد و ارقام اجاره واحدهای تجاری و فروشگاهی سرسام آور است و با قدرتی که مالکین در تعیین اجاره بها دارند ناچار به حفظ واحد تجاری مورد نیاز هستیم. از طرف دیگر بیمه پرسنل هم مطرح است. رقمی برای افزایش حقوق مطرح می‌شود اما بیمه پوشش و خدمات مناسب ارایه نمی‌کند در حالی که کارفرما مجبور به پرداخت حق بیمه با رقم تعیین شده  است. خوب برای یک تولید کننده شمارش و محاسبه این هزینه ها که توازن با سود و درآمد ندارد مشکل ساز است.

این فروشنده و تولید کننده اظهار کرد: وقتی تولید کننده با انبوهی از هزینه‌ها مواجه است ممکن است قیمت تمام شده محصولش را بالا ببرد و زمانی که قدرت خرید هم کاهش پیدا کرده باشد مجبور می‌شود فروش را ۲۰ تا ۳۰ درصد کاهش دهد و وقتی تولید پایین بیاید مجبور به تعدیل نیرو می‌شود. در حالی که یک تولید کننده به گسترش کار خود فکر می کند به خصوص در بخش کارگاهی مبلمان و سایر مصنوعات چوبی که برای تعداد کثیری از کارجویان امکان اشتغالزایی و مهارت پروری فراهم می‌شود باید برای سرپا نگه داشتن این صنعت چاره اندیشی کرد.

وام بانکی، تولید کننده را به دام می‌اندازد

وی ادامه داد: متاسفانه وام‌های بانکی با شرایط موجود بیشتر از آنکه حکم کمک داشته باشد حکم دام هستند چون تولید کننده اگر روزی نتواند چینش درستی برای مدیریت هزینه ودرآمدهایش داشته باشد همین وام بلای سرمایه‌اش خواهد شد.

حق وردی لو ادامه داد: صنعت مبل یک صنعت ماندگار و با پشتوانه است که با مد و هنر و زیبایی درآمیخته و حرف اول آن را مهارت و نقش انسانی می‌زند. کار دست است از این رو کهنه نمی‌شود و هیچ ماشینی نمی‌تواند جای استادکار و تولیدکننده آن را بگیرد. در حالی که با داشتن دانش و مهارت آن در هر جای از جهان می‌توان کار کرد.

سود مبل‌سازی آن طور که برخی فکر می‌کنند نیست

وی در پایان گفت: با این مزیت‌ها متاسفانه به این شغل با سمت و سو نگاه می کنند و تصور بر این است که سود بالایی از بابت فروش یک دست مبل عاید فروشنده و تولید کننده می‌شود. در حالی که هزینه تمام شده بیشتر از سود است. صنف با پنج تا شش درصد سود کار می‌کند و چنانچه بخواهد در سود طمع کند تیراژ تولید پایین می‌آید و باید پرسنل را تعدیل کند چون قدرت خرید پایین است. ما دلال نیستیم و باید تولید وکارگاه را حفظ کنیم اگر یک روز کارگر بیکار باشد حدود ۵۰ میلیون متضرر می‌شویم. تولید کننده مجبور است برای اینکه مجموعه‌اش را حفظ کند با هر قیمتی که در قدرت خرید مصرف کننده باشد محصولش را بفروشد.

انتهای پیام