حبیب غزنوی با بیان اینکه شاخص امید به زندگی یکی از مولفه‌های اصلی توسعه هر کشور محسوب می‌شود، گفت: در سال ۱۳۲۹(۱۹۵۰ میلادی) این شاخص ۴۰ سال بوده است درحالی‌که در همین زمان این شاخص در جهان ۴۷ سال بوده است.
غزنوی ادامه داد: در سال ۱۹۸۰ میلادی یعنی تقریباً یک سال پس از انقلاب اسلامی شاخص امید به زندگی در ایران به ۵۲ سال و در دنیا به ۶۲ سال می‌رسد، ۴۰ سال بعد در سال ۲۰۲۰ این شاخص در دنیا از ۶۲ سال به ۷۳ سال و در ایران به ۷۷ سال رسیده است.
به گفته وی؛ ۲۵ سال افزایش شاخص امید به زندگی نشان از موفقت «نظام شبکه» به‌عنوان یکی از ساختارهای درون‌زا و مبتنی بر نوآوری در کشور ما بوده ازاین‌حیث ایران یکی از موفق‌ترین کشورها در ایجاد این ساختار اثربخش مبتنی بر عدالت سلامت در دنیا است.
وی با اینکه در خصوص پاندمی کرونا یکی از مولفه‌های قابل‌قیاس بین ایران و دنیا «واکسیناسیون کووید» است گفت: واکسیناسیون بوستر در سنین بالای ۱۸ سال در آمریکا ۲۰ درصد و در ایران ۴۶ درصد بوده، این پوشش خوب واکسیناسیون نیز یکی دیگر از برکات نظام شبکه در کشور ما و افتخاری غیرقابل‌انکار در حوزه سلامت عمومی است.
انتهای پیام
نظرات