به گزارش ایسنا و به نقل از آیای، پژوهشگران دانشگاه «کالیفرنیا سن دیگو» به تازگی یافتههایی را در مورد توسعه فناوری پوشیدنی جدیدی منتشر کردهاند که میتواند نظارت سهبعدی عمیق بافت انسان را فراهم کند.
این پوشیدنی جدید از امواج فراصوت برای نظارت مداوم بر مشکلات سلامتی مانند سفتی بافت، سرطان و آسیبهای ورزشی و سایر بیماریها استفاده میکند.
این فناوری پوشیدنی قابل ارتجاع و کشش است و تصویربرداری سهبعدی غیرتهاجمی بیسابقهای از بافتهایی به عمق چهار سانتیمتر زیر پوست انسان را با وضوح فضایی فوق العاده ۰.۵ میلیمتری ارائه میدهد.
هونگجی هو پژوهشگر فوق دکترا و یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: ما یک دستگاه پوشیدنی اختراع کردهایم که میتواند به طور مکرر سفتی بافت انسان را ارزیابی کند. در واقع ما مجموعهای از عناصر فراصوت را در یک ماتریس الاستومری نرم ادغام کردهایم و از الکترودهای کششپذیر مارپیچی مواج برای اتصال این عناصر استفاده کردهایم و دستگاه را قادر ساختهایم تا برای ارزیابی سفتی بافت با پوست انسان مطابقت داشته باشد.
این فناوری میتواند برای کاربردهای مختلف از جمله تحقیقات پزشکی مورد استفاده قرار گیرد، جایی که میتواند دادههای اساسی در مورد پیشرفت بیماریهایی مانند سرطان که موجب سفت شدن سلولها میشود، ارائه دهد.
برای ورزشکاران نیز میتوان از آن برای کمک به تشخیص و درمان آسیبهای عضلانی، تاندونها و سایر بافتهای نرم استفاده کرد.
این برچسب همچنین میتواند کاربردهای مهمی در ارزیابی اثربخشی و ارائه درمانهای فعلی برای بیماریهای کبدی و قلبی عروقی و همچنین برخی از عوامل شیمیدرمانی داشته باشد که ممکن است بر سفتی بافتها تأثیر بگذارند.
پژوهشگران میگویند، این فناوری با اصلاحات بیشتر میتواند به توسعه درمانهای نوآورانه منجر شود.
داوِی سانگ پژوهشگر فوق دکترا در دانشگاه پنسیلوانیا و همکار این پژوهش گفت: این رویکرد به ما امکان میدهد اطلاعات کاملتری در مورد خواص مکانیکی بافتها بهدست آوریم، بنابراین قابلیتهای تشخیصی دستگاههای اولتراسونیک را بیشتر بهبود میبخشیم.
برای بهبود طراحی و ساخت این برچسب میتوان از تکنیکهای لیتوگرافی پیشرفته نیز استفاده کرد. این کار، اختلال را کاهش میدهد و عملکرد را بهبود میبخشد و در نتیجه وضوح فضایی بالاتر و یک پنجره سونوگرافی گستردهتر ایجاد میکند.
شیائوشیانگ گائو یکی دیگر از پژوهشگران فوق دکترا در این گروه گفت: دستگاه ما پتانسیل بالایی را در نظارت دقیق بر گروههای پرخطر نشان میدهد و مداخلات به موقع را در لحظات اضطراری ممکن میسازد.
این مطالعه در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات