مرکز سعدی‌شناسی، شماره یازدهم دوفصلنامه سعدی‌شناسی را به مناسبت اول اردیبهشت‌ماه جلالی، روز گرامیداشت ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی، حاوی ۱۷ مقاله و یک کتابشناسی، را منتشر کرد.

به گزارش ایسنا، در این شماره، دکتر محمدجواد جعفری لنگرودی به «سعدی و شگرفی زبان» پرداخته که این نوشته، واپسین خاطره استاد از سخنان او در یادروز سعدی ۱۴۰۱ است.

کوروش کمالی سروستانی در بخشی از مقالۀ خود با عنوان «گوهر انسانی در آثار سعدی» آورده است: «سعدی شاعر جهانی است و جهان شاعر نیز، در آثارش، اقصای عالم را دربرگرفته و به شهرها و کشورها و قبیله‌ها و اندیشه‌ها و دین‌های مختلف می‌پردازد؛ پیام او، پیام انسان‌مداری، نوع‌دوستی، صلح و به زیستی است».

دکتر سیدمصطفی محقق داماد در «قرآن در گلستان»، دکتر سید محمدمهدی جعفری در «سعدی و قرآن» و دکتر سعید رحیمیان در «سعدی و نغمه قرآن» به تأثیر قرآن بر آثار سعدی پرداخته‌اند.

دکتر اصغر دادبه در مقاله «نگاهی دیگر به مسئله دروغ مصلحت‌آمیز از دیدگاه سعدی» آرمان‌گرایی سعدی در جایگاه مصلحی اخلاقی و خردگرا را بیان کرده است.

مقاله دکتر نصرالله پورجوادی با عنوان «فلسفه اخلاق از نظر سعدی؛ بنی‌آدم اعضای یکدیگرند» به تبین نظر دو استاد (محمد خزائلی و مجتبی مینوی) درباره مصرع «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند/ یک پیکرند» پرداخته است.

دکتر میرجلال‌الدین کزازی نیز در مقاله «سعدی و ظهیر» نکوهش سعدی درباره بیتی از ظهیر را شرح داده است. عبدالعلی دستغیب در «سعدی در قلمرو ادب پارسی» واقعیاتی را که سعدی می‌گوید و ما فراموش کرده‌ایم، توضیح می‌دهد.

علی میرفتاح در مقاله «سعدی و گبر و جهود و ترسا، تأملی بر دیگرسازی و دیگرستیزی در اشعار شیخ اجل» به نسبت سعدی با اقلیت‌های دینی و قومی و چرایی آن پرداخته است. دکتر حسین موسوی در مقاله «شفقت از نگاه سعدی» نکاتی را که سعدی درباره شقفت بیان داشته، بررسی کرده است.

 دکتر محمدرضا امینی در «بازخوانی صورت و معنا در جدال سعدی با مدعی در گلستان» از دقت نظر سعدی در بیان زوایای مختلف مسئله فقر و ثروت سخن گفته است.

نایب شیرازی در «اهمیت و گستره چاپ آثار سعدی در جهان» به آثار چاپ شده سعدی در جهان اشاره کرده و نمونه‌هایی را کوتاه شرح داده است.

کاوه بهبهانی در «پاسخی به یک جدال مدعیان با سعدی در عصر تجدد: سعدی شاعر است یا ناظم؟» به داوری‌های نسنجیده منتقدان سعدی پرداخته و با چند و چون کردن در تقابل نظم/ شعر (ناظم/ شاعر) کوشیده است تا به این جدال مدعیان سعدی پاسخ دهد و بر چیره‌دستی و هنر سعدی تاکید کند.

دکتر عبدالرضا مدرس‌زاده به «نویسندگان پنهان در غزل‌های روایت‌گونه سعدی» پرداخته و دکتر فرح نیازکار در «زبان عتاب در غزل سعدی» به چگونگی سخن سعدی در ارتباط با معشوق پرداخته است. دکتر همایون کاتوزیان نیز در «کلامی چند در اندیشه و ادب سعدی» به غزل عاشقانه سعدی به عنوان عالی‌ترین حد بیان عاشقانه و ماهرانه‌ترین تکنیک‌های غزل فارسی اشاره کرده است.

در پایان این مجله، «کارنامه سعدی‌پژوهی ۱۴۰۱» که فهرستی از آثار سعدی و آثاری که درباره سعدی در سال ۱۴۰۱ منتشر شده، توسط مریم شبانی گردآوری و ارائه شده است. گفتنی است از سال ۱۳۷۷ که تاکنون ۱۸ جلد مقالات سعدی‌شناسی و ۱۱ جلد از دوفصلنامه سعدی‌شناسی منتشر شده است.

انتهای پیام