به گزارش ایسنا، به دلیل عدم دسترسی به منابع خونی کافی و تراکم سلولی بالا، بافت غضروفی توانایی اندکی برای بازسازی خود دارد. به وسیله جایگزینی مفاصل و غضروف‌های آسیب‌دیده با انواع مصنوعی، تاحدودی می‌توان به این مشکل غلبه کرد؛ اما امکان رد غضروف پیوندی وجود دارد.

در سال‌های اخیر، روش‌های جدید سلول درمانی و مهندسی بافت برای درمان انواع آسیب‌ها و بیماری‌ها توسعه یافته‌اند. با کمک مهندسی بافت، ساختارهای نانوفایبری با قابلیت اتصال، رشد و تمایز سلول‌ها ساخته شده‌اند.

استفاده از رویکردهای مهندسی بافت برای درمان غضروف‌های آسیب‌دیده طی سال‌های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است.

با هدف طراحی بستر مناسبی برای تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی به سلول‌های غضروفی، لیلا میری، دکتر شیوا ایرانی، دکتر محمد پزشکی مدرس، دکتر حامد دائمی و دکتر سید محمد اطیابی از دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی و انستیتو پاستور ایران، در یک پژوهش با استفاده از بستر نانوفایبری ساخته‌شده از پلی کاپرولاکتون که سطح آن اصلاح شده و دارای آلژینات سولفاته با بار منفی بالا بود، اقدام به تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی کردند.

روش‌های آزمایشگاهی، صحت بستر ساخته‌شده و سازگاری آن با کشت سلول‌های بنیادی را تأیید کرد. نتایج این پژوهش نشان داد، سلول‌های بنیادی مزانشیمی کشت‌داده‌شده بر بستر مذکور، به سمت سلول‌های غضروفی تمایز یافتند؛ روش‌های آزمایشگاهی از جمله رنگ‌آمیزی ایمنی سلول‌ها و بررسی بیان ژن این تمایز را تأیید کرد.

این پژوهش که نتایج آن در نشریه بین‌المللی Research Square منتشر شده است، نشان داد، بستر نانوفایبری ساخته‌شده از پلی کاپرولاکتون که سطح آن اصلاح شده و دارای آلژینات سولفاته با بار منفی بالا است، نه تنها بستر مناسبی برای اتصال و رشد سلول‌ها است، بلکه باعث تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی در جهت سلول‌های غضروفی نیز می‌شود.

انتهای پیام