به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، شرکت کانادایی سی‌بریک(Seabrick) در حال ساخت آجرهایی از جنس جلبک دریایی است که می‌تواند پایه و اساس یک سازه شناور در دریاها باشد.

این آجر ساده شناور می‌تواند نوید دهنده شیوه جدیدی از زندگی در آب‌های سیاره زمین باشد.

با بالا آمدن سطح آب دریاها، بسیاری از شهرها و حتی برخی کشورها در معرض خطر غرق شدن هستند. سال گذشته گزارش شد که پروژه جاه طلبانه شهر شناور مالدیو (MFC) پس از گذراندن بیش از یک دهه در مرحله برنامه‌ریزی رسما آغاز شده است. با این حال، شرکت Seabrick به جای تکیه بر بتن که منتشر کننده کربن است، قصد دارد تولید کربن را با استفاده از آجرهای شناور مبتنی بر جلبک دریایی خود حذف کند.

آجر دریایی چگونه می‌تواند کمک کننده باشد؟

بر اساس اعلام وب‌سایت این شرکت کانادایی، آجرهای Seabrick آجرهایی هستند که دقیقاً مانند قطعات پلاستیکی لگو می‌توانند برای ساختن یک سکو و سازه به هم متصل شوند.

این آجر دریایی از کتانجک دریاها استفاده می‌کند که باعث شناور شدن آن نیز می‌شود.

کتانجک(Kelp) یا اشنه دریایی نوعی جلبک بزرگ است که بر خلاف ظاهر گیاهی‌اش، آن را جزء گیاهان طبقه‌بندی نمی‌کنند، بلکه آن را در گروه آغازیان (Protista) به‌شمار می‌آورند. کتانجک‌ها از رده قهوه‌ای‌جلبکان و شاخه ناجورتاژکان هستند. این گیاه در غرب معمولاً در خطوط ساحلی اسکاتلند غربی، نروژ و سواحل اقیانوس اطلس در آمریکای شمالی یافت می‌شود.

ماده دیگری که برای ساخت این آجرهای دریایی مورد نیاز است، خاک رس پِلاژیک است که ۳۸ درصد از کف اقیانوس‌ها را پوشش می‌دهد.

یکی از مواد جایگزین برای ساخت این آجر دریایی، سارگاسوم(sargassum) است، یک جلبک درشت قهوه‌ای که به طور معمول در آب‌های ساحلی رشد می‌کند و برای زیستگاه‌های محلی مشکل ایجاد می‌کند.

در حالی که دولت‌ها و سازمان‌های غیردولتی زمان و هزینه خود را صرف پاکسازی سارگاسوم از آب‌های ساحلی کرده‌اند، استفاده از آن در Seabrick نه تنها این آب‌ها را پاکسازی می‌کند، بلکه منبع درآمدی را برای جوامعی که تحت تأثیر آنها قرار گرفته‌اند، فراهم می‌کند.

تولید کتانجک و سارگاسوم همچنین به جذب کربن از جو کمک می‌کند و می‌تواند تا ۲۰ برابر موثرتر از جنگل‌های روی زمین باشد. این شرکت با استفاده از آنها در تولید آجرهای دریایی، سال‌ها کربن منتشر شده را محبوس می‌کند.

تخمین زده می‌شود که استفاده از آجرهای دریایی در مقایسه با سازه‌های بتنی شناور، هزینه‌ها را تا ۷۲ درصد کاهش دهد و در عین حال انتشار کربن کمتری داشته باشد.

همچنین در مقایسه با استفاده از آلومینیوم، صرفه‌جویی در هزینه حتی ۸۳ درصدی در بر دارد.

آجرهای دریایی می‌توانند به افراد این اختیار را بدهند که سازه‌های خود را روی دریا بسازند. اگرچه هنوز این مفاهیم نیاز به کار دارند، اما این فناوری می‌تواند به ساخت زیرساخت‌های دریایی پایدار کمک کند و در عین حال از پروژه‌های انرژی سبز مانند نیروگاه‌های بادی، جزر و مدی و خورشیدی دور از ساحل حمایت کند.

این فناوری همچنین می‌تواند به ما کمک کند تا از اقتصاد مبتنی بر استخراج که در حال حاضر از آن استفاده می‌کنیم به اقتصاد احیاکننده حرکت کنیم، جایی که کتانجک استفاده‌شده می‌تواند به راحتی بدست آید و احیا شود.

انتهای پیام