به گزارش ایسنا، «تسلی‌دهندگان»، اولین و شاید مهم‌ترین اثر میوریل اسپارک، را گراهام گرین و اولین وو به انتشارات مک‌میلان توصیه کردند و در همان‌جا منتشر شد. اولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتا اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.»
«تسلی‌دهندگان» داستان کرولاین است که با مشکلی عجیب روبه‌رو شده است؛ صدایی بیرون از سرش افکار او را می‌خواند و ماشین تحریری همه چیز را ثبت می‌کند و بی‌آنکه بخواهد شخصیت یک رمان شده است. او که تازه کاتولیک رومی شده است نمی‌داند که این صداها تجلی تقدس است یا راوی جنون. اعتقادات مذهبی جدید باری بر دوش او گذاشته و خلاقیت سرکشش که راهی برای بروز نمی‌یابد کلافه‌اش کرده است. آیا نویسنده سایه‌ای از خداوند است که همچون او شخصیت‌هایی خلق کرده و به سمت سرنوشت هدایت‌شان می‌کند؟
اطرافیان کرولاین از درک این رنج ناتوان‌اند و احتمال می‌دهند که دیوانه شده باشد اما کرولاین که تسلی‌دهنده‌ای برای خود نمی‌یابد از تغییر آیین و تبدیل شدن به شخصیت یک رمان در عذاب است چراکه این ۲ نقش مستلزم از دست دادن آزادی یا بازتعریف آزادی است برای دست یافتن به انسجام معنوی و فکری.
مجله تایمز در سال ۲۰۰۸ میوریل اسپارک را در فهرست ۵۰ نویسنده بزرگ بریتانیایی معاصر در رده هشتم قرار داد.
میوریل اسپارک، زاده اول فوریه ۱۹۱۸ و درگذشته ۱۳ آپریل ۲۰۰۶، رمان‌نویس، نویسنده داستان کوتاه، شاعر و مقاله‌نویس اسکاتلندی بود. او در ادینبورگ به دنیا آمد و در مدرسه دخترانه جیمز گیلسپی تحصیل کرد. اسپارک سپس در کالج هریوت وات دوره‌های مکاتبات تجاری و خلاصه‌نویسی را گذراند. وی سپس برای مدت کوتاهی به تدریس زبان انگلیسی روی آورد و بعد از آن به منشی‌گری در یک فروشگاه مشغول شد. اسپارک، نویسندگی را به طور جدی با شعر و نقد ادبی آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۴ به کلیسای کاتولیک پیوست که خودش این اقدام را برای حرکت در مسیر رمان‌نویس شدن برای خود ضروری دانسته است.
از دیگر کتاب‌های اسپارک به زبان فارسی درآمده‌اند باید از «بهار زندگی دوشیزه جین برودی» با ترجمه الهام نظری، «صندلی راننده» با ترجمه صادق زمانی، «ولگردی با قصد قبلی» با ترجمه مشترک امیرحسین خورشیدفر و بهار احمدی‌فر و «دختران نحیف» با ترجمه شهریار وقفی‌پور نام برد.
انتهای پیام
نظرات