به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، «للاند ملوین»(Leland Melvin) در کلاس هشتم، سرایدار پاره‌وقت یک بانک در ویرجینیا بود تا مقداری پول بیشتر برای خانواده خود به دست آورد. ملوین که بعدا یک فوتبالیست حرفه‌ای و یکی از فضانوردان سیاه‌پوست ناسا شد، به یاد می‌آورد که یک بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ هنگام تمیز کردن دستشویی، با یکی از مقامات ارشد بانک احوال‌پرسی کرد. ملوین طی رویدادی که در جمع مخاطبان «مؤسسه اسمیتسونیان»(Smithsonian Institution) برگزار شد، گفت: او طوری به من نگاه می‌کرد که گویی حتی آنجا نبودم. گویی من یک روح بودم.

این رویداد که پخش مستقیم آن از «موزه ملی تاریخ و فرهنگ آفریقایی-آمریکایی»(NMAAHC) در واشنگتن دی‌سی انجام شد، میراث دستاوردها، ارتباطات و دانش آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار ناسا را برای «ماه تاریخ سیاه‌پوستان»(Black History Month) جشن گرفت و چندین سخنران، این شعار را تکرار کردند: تاریخ سیاه‌پوستان، تاریخ آمریکا است.

ملوین به حضار گفت: در کودکی آن قدر به علم وفادار بود که یک بار به طور تصادفی یک انفجار جزئی اما باورنکردنی را با یک مجموعه شیمی در اتاق نشیمن مادرش ایجاد کرد. ملوین، یک نکته مهم را در مورد ماجرای بانک برای گفتن داشت.

وی افزود: به خودم گفتم من هرگز نمی‌خواهم کسی احساسی را داشته باشد که من دارم. من به اوج گرفتن ادامه خواهم داد و اجازه نخواهم داد چنین شخصی بر من تأثیر بگذارد یا من را از پیشرفت باز دارد.

ماه تاریخ سیاه‌پوستان، زمانی است که آمریکایی‌ها به موفقیت‌ها و چالش‌هایی می‌پردازند که جمعیت آفریقایی‌تبار در طول قرن‌ها آنها را به دست آورده‌اند و با آنها روبه‌رو شده‌اند؛ از بردگی گرفته تا تبعیض و «قوانین جیم کرو»(Jim Crow laws) که تفکیک نژادی را اجرا می‌کرد. بسیاری از معضلات اجتماعی همچنان به سیاه‌پوستان در زمینه‌های گوناگونی مانند آموزش و مسکن آسیب می‌رسانند.

سخنرانان حاضر در مؤسسه اسمیتسونیان، این معضلات را تصدیق کردند و در عین حال به انگیزه، استعداد، جامعه‌سازی و سایر ویژگی‌هایی اشاره کردند که آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و در واقع، همه بشریت را متحد می‌کنند. «ویکتور گلاور»(Victor Glover)، فضانورد کنونی ناسا گفت: ما باید تاریخ سیاه‌پوستان را بدانیم زیرا این یکی از جنبه‌های مهم داستان ما است.

ماه تاریخ سیاه‌پوستان، زمانی است که آمریکایی‌ها به موفقیت‌ها و چالش‌هایی می‌پردازند که جمعیت آفریقایی‌تبار در طول قرن‌ها آنها را به دست آورده‌اند و با آنها روبه‌رو شده‌اند.گلاور توضیح داد که او پس از یک عمر کنجکاوی و تشویق والدین خود، به ناسا رسید. هم پدر و هم مادر گلاور می‌خواستند که او تحصیلات خود را دنبال کند. گلاور در حدود ۱۰ سالگی، تقریبا در سال ۱۹۸۵ یا ۱۹۸۶، پرتاب یک «شاتل»(Shuttle) را در تلویزیون دید. گلاور درباره علاقه به علم که او را به سمت هوانوردی و در نهایت فضانوردی هدایت کرد، گفت: این نخستین باری بود که بذر علاقه کاشته شد.

وی افزود: همه ما باید بتوانیم این دستاوردها را جشن بگیریم. مهم نیست که چه شکلی هستید، مهم نیست چند ساله هستید و از کجا یا چه زمانی آمده‌اید. این داستان ما است و به همین دلیل باید مالکیت آن را در دست بگیریم.

گلاور، نخستین فضانورد سیاه‌پوست بود که برای مدت طولانی طی سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ در فضا ماند. با توجه به این که ناسا از سال ۲۰۰۰ به طور دائم در «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) حضور داشته است، این یک نقطه عطف بسیار دیرهنگام به شمار می‌رود. ناسا اکنون سعی دارد مشکلات نابرابری تاریخی را در این آژانس فضایی رفع کند.

برای مثال، مهندسان و ریاضیدانان زن سیاه‌پوست که اکنون به عنوان شخصیت‌های پنهان شناخته می‌شوند، نقش‌های کلیدی برنامه‌ریزی را در برنامه فضایی فضانوردان اولیه در دهه ۱۹۶۰ بر عهده داشتند اما با تفکیک نژادی و تبعیض روبه‌رو بودند. «گویون بلوفورد»(Guion Bluford)، فضانورد مرد سیاه‌پوست، نخستین بار در سال ۱۹۸۳ در ماموریت ناسا پرواز کرد؛ یعنی ۲۲ سال پس از نخستین مرد سفیدپوست این آژانس فضایی. سپس، تا سال ۱۹۹۲ زمان برد تا «مای جمیسون»(Mae Jemison)، نخستین زن فضانورد آفریقایی-آمریکایی پرواز کند و «جسیکا واتکینز»(Jessica Watkins) در سال ۲۰۲۲ بتواند نخستین زن سیاه‌پوست در یک ماموریت بلندمدت باشد.

در هر حال، شرایط در حال تغییر است. «ونسا وایچ»(Vanessa Wyche)، مدیر کنونی «مرکز فضایی جانسون»(JSC) ناسا که در سال ۱۹۸۹ به ناسا پیوست، گفت: زمانی که من برای نخستین بار به عنوان یک مهندس زن و به ویژه به عنوان یک مهندس زن سیاه‌پوست در ناسا کار کردم، افراد زیادی شبیه به من نبودند.

وایچ ادامه داد: داشتن افراد بیشتر با پیشینه‌های متنوع، بخشی از ماموریت ما است. گروه‌های متنوع، بهتر می‌توانند مشکلات را حل کنند زیرا این کار را با ذهنیت‌های متفاوت انجام می‌دهند. من برخی از این تغییرات را دیده‌ام.

«کلایتون ترنر»(Clayton Turner)، نخستین آمریکایی آفریقایی‌تبار که به عنوان مدیر «مرکز تحقیقات لنگلی»(NASA Langley) ناسا در ویرجینیا خدمت کرد، گفت: موفقیت در جذب متنوع نیرو، نه تنها حاصل تعهد مداوم، بلکه حاصل آغاز زودهنگام این فرآیند است.

ترنر گفت که در نخستین روز کاری خود به عنوان مدیر در سال ۲۰۱۹، به طور فعال در حال کار کردن با کودکان سه و چهار ساله بود. وی افزود: ما در مورد منظومه شمسی صحبت کردیم و من یک خورشید بودم. آنها سیارات بودند. من چرخیدم، آنها چرخیدند و خندیدند. سپس، ما افتادیم.

ترنر پس از یادآوری این خاطره، با جدیت تمام به صحبت کردن در مورد رمزگذاری، ترمودینامیک، مهندسی و هوافضا پرداخت. ترنر ادامه داد: نه، عقلم را از دست نداده‌ام. در واقع، کتاب‌هایی در مورد این موضوع وجود دارند. من یک توپ را نگه داشتم و آن را انداختم. سپس، از یک کودک سه ساله پرسیدم که چرا توپ افتاد و او گفت چون بادکنک نیست. بعد به من گفت که چرا بادکنک بالا می‌رود.

ناسا یک مکان شگفت‌انگیز است اما یک مکان غیرممکن نیست.ترنر رو به حضار کرد و گفت: من مشتاق هستم تا با همه شما صحبت کنم. این روند استخدام ما است؛ همه ما. همه ۱۷ هزار نفر کارکنان ناسا به دنبال شما هستند تا به ما بپیوندید. ناسا یک مکان شگفت‌انگیز است اما یک مکان غیرممکن نیست. ما نیاز داریم که شما به ما بپیوندید. به شما نیاز داریم که بیایید و به شرکای صنعتی ما بپیوندید. ما به شما نیاز داریم زیرا کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم، رسیدن به قله‌های جدید و آشکار کردن ناشناخته‌ها به نفع بشریت است.

انتهای پیام