به گزارش ایسنا، «رابرت گیتس» وزیر دفاع سابق ایالات متحده با «دیوید ایگناتیوس» ستون‌نویس روابط خارجی روزنامه واشنگتن‌پست در مورد مسیر رو به جلو در اوکراین با گذشت تقریبا یک سال از حمله روسیه، نظم بین‌المللی کنونی و پویایی‌های ژئوپلیتیکی روابط ایالات متحده و چین صحبت کرد.

گیتس در این گفت‌وگو که چهارشنبه انجام شد، تاکید کرد: فکر می‌کنم مخالفت‌های قابل توجهی در اروپا برای پیوستن اوکراین به ناتو وجود دارد و من گمان می‌کنم که در سنای ایالات متحده هم مخالفت‌هایی وجود داشته باشد، زیرا مردم باید به خاطر داشته باشند که در اصل ناتو یک اتحاد نظامی است.

رابرت گیتس معتقد است که اگر کی‌یف به عضویت این ائتلاف نظامی درآید، اروپایی‌ها حاضر نیستند پسران و دختران خودشان را برای جنگ در اوکراین به اوکراین بفرستند. او گفت: فکر می‌کنم مخالفت‌های قابل توجهی در اروپا برای پیوستن اوکراین به ناتو وجود دارد، و من گمان می‌کنم که در سنای ایالات متحده هم چنین مخالفت‌هایی وجود داشته باشد، زیرا مردم باید به خاطر داشته باشند که در اصل، ناتو یک اتحاد نظامی است. و سوال این است که آیا این دولت‌ها و مردمان آن‌ها آماده هستند تا پسران و دختران خود را برای جنگ در اوکراین بفرستند و من فکر می‌کنم، به ویژه در اروپا، پاسخ احتمالاً این نیست.

هنگامی که از این رئیس سابق پنتاگون در مورد شانس اوکراین برای پس گرفتن شبه‌جزیره کریمه که در نتیجه همه‌پرسی سال ۲۰۱۴ بخشی از روسیه شد، سوال شد، او پاسخ داد که این یک «مشکل چالش‌برانگیز» خواهد بود، زیرا کریمه برای روسیه بسیار مهم است و تلاش کی‌یف برای گرفتن آن یک «خط قرمز واقعی» برای مسکو خواهد بود.

متحدان ناتو در سال ۲۰۰۸ به اوکراین و گرجستان قول دادند که روزی به این ائتلاف نظامی بپیوندند، اما گفتند که هیچ کدام آماده پذیرش فوری این دو کشور نیستند.

این گفت‌وگو علاوه بر جنگ در اوکراین، چین و دیگر مسائل سیاست خارجی را هم در بر می‌گیرد.

دیوید ایگناتیوس گفت: در خصوص اوکراین، شما و کاندولیزا رایس، وزیر خارجه پیشین ایالات متحده چند هفته پیش مقابله بسیار پرقدرتی تحت عنوان «زمان به نفع اوکراین نیست» نوشتید. شما در آن گفتید که «راه اجتناب از رویارویی با روسیه در آینده کمک به اوکراین برای عقب‌راندن مهاجم است. این درس تاریخ است که باید ما را راهنمایی کند و به اقداماتی که باید اکنون پیش از اینکه خیلی دیر شود، صورت بگیرد فوریت می‌بخشد.» از زمان انتشار آن مقاله، ایالات متحده تصمیم گرفته تانک های آبرامز را به اوکراین بفرستد. آلمان هم تانک‌های لئوپارد را می‌فرستد. آیا فکر می‌کنید این کافی است یا فکر می‌کنید برای انجام آنچه شما و رایس در آن مقاله درباره آن صحبت کردید، به سلاح‌های بیشتری نیاز است؟

گیتس که در دوره‌های ریاست جمهوری جورج بوش و باراک اوباما خدمت کرده، گفت: فکر می کنم که تهیه تانک‌ها مهم است، کاملاً حیاتی است و واقعیت این است که هم آمریکا و هم اروپایی‌ها قول تجهیزات زرهی دیگر را داده‌اند. آنها خودروهای زرهی می‌فرستند. آنها بردلی‌ها را از آمریکا می‌فرستند. آنها وسایل نقلیه محافظت‌شده در برابر مین‌ها را که ما در عراق و افغانستان از آنها استفاده می‌کنیم برای اوکراینی‌ها می‌فرستند تا به انتقال امن سربازانشان از یک نقطه به نقطه دیگر کمک کنند. بنابراین، در حال حاضر تجهیزات جدید زیادی وارد اوکراین می‌شود.

او افزود: فکر می‌کنم مسئله واقعا حیاتی در حال حاضر این است که آنها چقدر سریع می‌توانند آن تجهیزات را در اختیار داشته باشند. خب مردم در مورد چندین ماه حرف می‌زنند و من فکر می‌کنم که این یک جدول زمانی بسیار طولانی است. فکر می‌کنم در حال حاضر دو موقعیت وجود دارد؛ یکی در مورد روسیه است که پاییز گذشته ۳۰۰ هزار مرد را بسیج کرد. آنها به تازگی خدمت سربازی اجباری سالانه خود را پشت سر گذاشته‌اند که همین ۱۲۰ هزار نیروی دیگر را اضافه می‌کند. آنها همچنین در مورد بسیج بیشتر در روسیه صحبت می‌کنند. و مساله این است که روسیه با چه سرعتی می‌تواند آن صدها هزار سرباز جدید را مجهز کرده و آموزش دهد و آنها را به موقع برای حملات بهاری وارد خط مقدم در اوکراین کند. همچنین یک موقعیت هم در اوکراین داریم؛ اینکه تجهیزات جدید غربی‌ها که برای مقابله با حملات روسیه حیاتی هستند، چقدر سریع می‌توانند منتقل شوند و با چه سرعتی می‌توانیم اوکراینی‌ها را آموزش دهیم و آن اقلام را به دست اوکراینی‌ها برسانیم.

این مقام سابق پنتاگون افزود: صحبت‌هایی وجود دارد که روس‌ها ممکن است به اجرای حمله‌ای در اوایل ۲۴ فوریه، سالگرد آغاز تهاجم، فکر کنند. و بنابراین دیدگاه من این است که ما باید برخی از آن تجهیزات را از طریق هوایی و به سرعت به لهستان انتقال دهیم و به اوکراین برسانیم.

خبرنگار واشنگتن‌پست ادامه داد: بنابراین نکته مقاله شما این است که اقدام در سال جاری ضروری است. و من فکر می‌کنم سوالی که بسیاری از ناظران دارند این است که آیا فکر کردن به بازپس‌گیری تمام قلمرو اوکراین در سال جاری، واقع‌بینانه است یا خیر. وقتی به عملیات تهاجمی اوکراین در سال جاری فکر می‌کنید، هدف شما چیست؟ آیا این واقعبینانه است که فکر کنیم آنها می‌توانند کریمه را بگیرند، مثلاً، یا تمام دونباس را دوباره پس بگیرند؟

گیتس گفت: خوب، من فکر می‌کنم اگر یک موضوع ثابت در غرب وجود داشته باشد، در طول سال گذشته و به ویژه در چند ماه اول جنگ، غرب به طور مداوم آنچه را که اوکراینی‌ها می توانند انجام دهند و آنچه را که می‌توانند تحمل کنند، دست‌کم گرفته است. نظامیان اوکراینی به مدت هشت سال از ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۲ به دست ناتو و ایالات متحده آموزش دیده‌اند. پس شما ارتشی در اوکراین دارید که مدت‌ها اساسا یک نوع ارتش به سبک شوروی بود و حالا ارتشی به سبک ناتو است که همین به آنها یک انعطاف‌پذیری استراتژیک و تاکتیکی می‌دهد که روس‌ها از آن برخوردار نیستند.

او افزود: منظورم این است که یکی از چیزهایی که شنیده‌ایم این بود که ژنرال روسی مسئول می‌خواست از خرسون عقب‌نشینی کند، آن چند ماه قبل از اینکه آنها واقعاً به مواضع قابل دفاع‌تری بروند. اما پوتین در مسکو به آنها اجازه نداد. بنابراین، من فکر می‌کنم که اوکراینی‌ها در اینجا مزایای واقعی دارند، حتی اگر از نظر عددی سربازان، تعداد آنها با روس‌ها یکسان نباشد. اما آنچه که آنها در طول سال گذشته نشان داده‌اند، نبوغ تاکتیکی و استراتژیک قابل توجه است و شجاعت.

رابرت گیتس ادامه داد: پس گرفتن اراضی تحت اشغال، مثل دونباس، همگی به چگونگی پیش رفتن نبردها بستگی دارد. اگر تعداد زیادی از نیروهای روس محاصره شوند یا از بین بروند، آن وقت می‌شود اوکراینی‌ها اکثر (اگر نگوییم همه) اراضی تصرف شده در شرق اوکراین – در دونباس – را پس بگیرند. کرمیه اما یک مشکل متفاوت و چالش‌برانگیزتر است. فکر می‌کنم کریمه برای پوتین بسیار مهم است، به دلیل اهمیت استراتژیک آن، پایگاه بزرگ دریایی روسیه در کریمه. منظورم این است که وقتی اتحاد جماهیر شوروی از هم پاشید و زمانی که معامله بین اوکراین و روسیه انجام شد، روس‌ها برای آن پایگاه دریایی اجاره‌های بلندمدت گرفتند ، حتی زمانی که کریمه در دست اوکراینی‌ها بود. فکر می‌کنم حفظ آن پایگاه دریایی با تمام مولفه‌های برتری دریایی در دریای سیاه و غیره یک خط قرمز واقعی خواهد بود. ما دیده‌ایم که پوتین یکی پس از دیگری از خط قرمزها عقب‌نشینی می‌کند، اما من فکر می‌کنم کریمه، به دلیل آن پایگاه دریایی، یک خط قرمز واقعی برای اوست. و من فکر می‌کنم که این یک خط قرمز فوق‌العاده دشوار خواهد بود.

رابرت گیتس همچنین گفت که به اعتقاد او روس‌ها برتری هوایی بر فراز اوکراین یا حتی مناطق درگیر در شرق این کشور ندارند و او نمی‌داند که ارسال احتمالی جنگنده‌های اف-۱۶ آمریکا چه اهمیتی خواهد داشت. به نظر او، سامانه‌های دفاع هوایی در رهگیری موشک‌ها و پهپادها اثرگذار هستند و این ممکن است نیاز به اف‌-۱۶ها را بی‌اثر کند. به گفته او، ایالات متحده قرار نیست چنین تجهیزاتی در آینده قابل پیش‌بینی به اوکراین ارائه کند.

این مقام سابق آمریکایی همچنین نحوه برخورد دولت بایدن با جنگ اوکراین و حمایت از کی‌یف را ستود و گفت «تا زمانی که ما تجهیزاتی را تامین می‌کنیم که به اوکراین اجازه حمله به اهدافی در داخل روسیه را نمی‌دهد، بعید است پوتین تمایلی به تشدید تنش به هر طریق داشته باشد.»

وزیر دفاع پیشین آمریکا همچنین با اشاره به روابط روسیه و چین گفت که این شراکت به اصطلاح نامحدود، محدودیت‌های خودش را دارد. او افزود: ما مدرکی دال بر اینکه چینی‌ها به روسیه تجهیزات نظامی داده باشند، نداریم. برای همین آنها برای گرفتن کمک به سمت کره‌شمالی و ایران آمدند. همچنین چینی‌ها بسیار مراقب بوده‌اند تا در محدوده تحریم‌هایی که علیه روسیه اعمال شده است، باقی بمانند. آنها تحریم‌های ثانویه نمی‌خواهند. بنابراین، موسسات مالی چین بسیار مراقب بوده‌اند و بنابراین، آنها تقریبا به طور کامل از تحریم‌ها تبعیت کرده‌اند. و در مورد سلاح‌های هسته‌ای، شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین اساسا می‌گوید که استفاده از سلاح هسته‌ای در اوکراین ایده بسیار بدی خواهد بود. بنابراین فکر می‌کنم که شی در اینجا حد و حدود بسیار جالبی ترسیم کرده است. به اعتقاد من، در پشت صحنه حرف‌هایی میان شی و پوتین درباره نحوره پیش‌برد جنگ و ضرر بلندمدت آن پیش آمده است. چین به لحاظ اقتصادی با فروش خیلی چیزها به روسیه – البته نه سلاح – سود می‌کند. بنابراین منفعت چین در این است که روسیه ناکام نماند. اما همچنین عدم گسترش درگیری با غرب و عدم تشدید وضعیت فراتر از مرزهای اوکراین هم به نفع چین است.  

او همچنین درباره جنگ در اوکراین و ارتباط آن به آینده تایوان و چین گفت:‌ من فکر می‌کنم که شی جینپینگ باید حداقل چند درس از این جنگ گرفته باشد. اولی سرعت جمع شدن غرب و شدت تحریم‌ها بود. می‌دانید، شی و پوتین هر دو به این روایت افول غرب و افول دموکراسی‌ها و غیره پرداخته‌اند و ناگهان، همه غرب و از جمله سایر دموکراسی‌ها، مانند ژاپن و استرالیا و غیره، همه در راستای تحریم‌ها علیه روسیه قرار گرفتند. و سرعت و وحدت حاصل از آن، به نظر من، فوق‌العاده بود و واقعاً باید توجه شی را به خود جلب کرده باشد. مورد دوم، عملکرد ارتش روسیه است. می دانید، شی برای مدت طولانی با فساد در ارتش چین مبارزه کرده است. قرار بود همتای من، نایب رئیس کمیسیون مرکزی نظامی، که میزبان من در چین بود، به جرم فساد اعدام شود. او قبل از اینکه او را اعدام کنند، بر اثر سرطان درگذشت. بنابراین او باید این سوال را بپرسد که آیا ژنرال‌های من بهتر از ژنرال‌های روسی هستند، آیا سلاح‌های من به همان اندازه که ژنرال‌ها به من می‌گویند خوب هستند و غیره. و سوم اینکه، در مورد عزم اوکراینی‌ها برای جنگیدن و شجاعت آنها در جنگیدن، چه می‌شود اگر تایوانی‌ها اینطور با چینی‌ها بجنگند؟ بنابراین فکر می‌کنم که جنگ اوکراین باید حداقل باعث شود که شی کمی مکث کند.

انتهای پیام