پروژه شکست خورده پیاده‌راه‌سازی خیابان اکباتان یا به زعم کسبه، قلب تپنده اقتصاد همدان بعد از اجرا مشکلات و معضلات زیادی در این نقطه از شهر رقم زد و توده مشکلات این خیابان هر روز بزرگتر می‌شود.
مدیریت شهری و شورای پنجم شهر همدان با شعارهای زیبایی مثل «پیاده‌راه‌سازی اکباتان برابر است با ایجاد محور فرهنگی در همدان» و صرف هزینه‌ای گزاف سرانجام به پروژه شکست خورده‌ای رسیدند که نه تنها جای هیچ‌گونه دفاعی ندارد بلکه حالا باید هزینه زیادی صرف کرد تا دوباره اکباتان، اکباتان شود.
پیاده‌راه اکباتان یا پیاده‌روی اجباری همدان، مدت‌هاست از سکوت رنج می‌برد، نبضش نمی‌زند و شکوه تاریخ بر سینه‌اش سنگینی می‌کند. حالا دیگر در این خیابان تنها سنگفرش هست و کوهی از مشکلات. در اکباتان کورسویی از امید و خبری از زندگی و نشاط نیست و کسبه‌اش دست به گریبان یا معتادان را می‌نگرند یا به اوضاع اسفناک اقتصادیشان فکر می‌کنند.
تنها باید با کسبه‌ای که بیش از ۵۰ سال در این خیابان شب و روز گذرانده‌اند هم‌کلام شوی تا درک کنی چه بر سر اقتصاد، هویت و زندگی مردمان خیابانی به خوشنامی اکباتان آمده است.
پای درد و دلشان که نشستیم همه از پیاده‌راه شدن ناراضی بودند و سکوت خیابان را نسخه پر از عیب و ایراد شهرداری و شورای شهر می‌دانستند. از تجمع معتادان و مصرف موادمخدر گرفته تا سد معبر، رخت بربستن زندگی و حال و روز بد کار و کاسبی روزگارشان را سیاه کرده و دیگر رمقی ندارند.
شاید نخستین شکست علنی پیاده‌راه‌سازی این خیابان، حضور دوباره ون‌ها در اکباتان بود، این تصمیم که با سنگفرش بودن خیابان همخوانی نداشت یک بار دیگر نشان داد مطالعه درست و علمی در پیاده‌راه‌سازی انجام نشده بود و نسخه یکسانی که برای خیابان‌های بوعلی و اکباتان پیچیده شده بود در اکباتان شکست خورد و جماعتی را از کاسبی انداخت.
حوالی ظهر که به این خیابان سری زدیم معتادانی را دیدیم که یا در حال خرید و فروش موادمخدر بودند یا در حال مصرف! کاسبان هم که گویی زندگی بر باد رفته خود را به نظاره نشسته بودند، حسرت‌بار به آنها می‌نگریستند.
بازاریان سد معبر و دستفروشان را دیگر معضل این خیابان عنوان می‌کردند و عقیده داشتند خودروهای گشت شهرداری شبانه روز به این خیابان سر می‌زنند، این بساط را می‌بینند اما هیچ کاری نمی‌کنند. در حال رد و بدل همین صحبت‌ها بودیم که به چشم خود ماشین‌های شهرداری را دیدیم که بی‌تفاوت گذشتند...
اینها تنها گوشه‌ای از مشکلات و آسیب‌های اجتماعی خیابان اکباتان بود. مشکلاتی که پس از پیاده‌راه‌سازی به وجود آمد و به حال خود رها شد. انگار کسی کار به کار معتادان نداشت، اکباتان به محل امنی برای فروشندگان موادمخدر تبدیل شده بود و رفع سد معبر وظیفه شهرداری نبود.
همه اینها را یک طرف بگذاریم و به سوی دیگر ماجرا نگاهی بیندازیم، اکباتان در محدوده‌ای قرار دارد که بناست جهانی شود. این خیابان قرار است به محل آمد و شد توریست‌های خارجی تبدیل شود و پذیرای گردشگران داخلی باشد اما هنوز تا استانداردهای یک محور فرهنگی فاصله زیادی دارد و اوضاع خیابان اگر همین گونه ادامه داشته باشد حتماً تهدیدی برای ثبت جهانی خواهد بود.
در موقعیتی که ضرورت دارد همه دستگاه‌ها از مدیریت ارشد استان گرفته تا ارگان‌های خدمات‌رسان پای کار بیایند و برای این حجم از مشکلات خیابان اکباتان چاره‌اندیشی کنند نه تنها خبری از آنها نیست که هرازگاهی اظهارنظرهای غیرکارشناسانه‌ای مطرح می‌شود که شک می‌کنیم در آستانه جهانی شدن قرار داریم و قرار است به زودی میزبان ارزیابان یونسکو باشیم.
در روزهای گذشته رئیس سازمان سرمایه‌گذاری و مشارکت‌های مردمی شهرداری همدان گفته بود به دنبال افزایش و رونق کسب و کار در پیاده‌راه اکباتان هستیم و درصددیم آن را «خیابان غذا» معرفی کنیم.
حسین مردانی که اعلام کرده بود با یکی از شرکت‌های مربوطه به توافق رسیدیم تا خیابان غذا را در پیاده‌رو اکباتان به مانند خیابان ۳۰ تیر تهران ایجاد کنیم، معتقد بود با توجه به اینکه سازمان میراث فرهنگی به دنبال ثبت جهانی هگمتانه است، شهرداری در این راستا کمک خواهد کرد.
او همچنین اعلام کرده بود سازه‌های موقت در پیاده‌راه تعبیه می‌شود و معماری آن هم خاص و متناسب با معماری قدیم شهر همدان و مجموعه هگمتانه خواهد بود.
رئیس کمیسیون سرمایه گذاری، گردشگری و مالی شورای شهر همدان در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه نگاه شهرداری در ساماندهی معبر اکباتان نباید درآمدزایی باشد، می‌گوید: مسئولیت مدیریت شهری در این محور خدمات رسانی است. طرح نهایی ساماندهی پیاده‌راه اکباتان باید به امضای سازمان میراث فرهنگی برسد و در تدوین آن اولویت در بحث غذا نباشد.
حمید بادامی‌نجات ادامه می‌دهد: باید عرضه تولیدات صنایع دستی و مشاغل سنتی در این خیابان مدنظر قرار گیرد و در راستای تحقق این امر برای تشویق استقبال شهروندان به آنها یارانه و سوبسید پرداخت شود.
معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان همدان نیز در این باره به خبرنگار ایسنا می‌گوید: به خیابان اکباتان باید زندگی برگردد اما کاربری آن بسیار مهم است. در این خیابان بناها، کاروانسراها و سراهایی وجود دارد که می‌توان با مرمت و تعیین کاربری آنها، حیات دوباره را به اکباتان برگرداند.
علی خاکسار اضافه می‌کند: این بناها می‌توانند به مراکز اقامتی، پذیرایی و سفره‌خانه تبدیل شوند و محلی برای برگزاری رویدادها و نمایشگاه‌های فرهنگی، هنری و صنایع‌دستی باشند.
او با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد از این خیابان به عنوان خیابان غذا استقبال نمی‌شود، اظهار می‌کند: رویدادمحوری گزینه بهتری برای پیاده‌راه اکباتان است و موزه، نمایشگاه، مراکز اقامتی و سفره‌خانه رونق را به این خیابان برمی‌گرداند.
خاکسار مطرح می‌کند: به جای اینکه سازه‌های جدیدی در خیابان اکباتان ایجاد کنیم، بهتر است فضاهای مختلف این خیابان مانند سراها و کاروانسرا را احیاء کرده تا کاربری متناسب با محیط داشته باشند.
به گزارش ایسنا، جدا از اینکه خیابان‌های غذا در همه جای دنیا وجود دارد و امروزه به مقاصد درآمدزایی خوبی تبدیل شده است، مواردی درباره این تصمیم به ذهن متصور می‌شود که مهمترین آن، این است که کاش شهرداری در آستانه ارسال پرونده جهانی شدن همدان به یونسکو در ابتدا فکری به حال مشکل سد معبر و ساماندهی جداره‌های خیابان اکباتان بکند.
علاوه بر این در سال‌های اخیر خیابان مهدیه به خیابان غذا در همدان تبدیل شده و تقریباً بیشتر همدانی‌ها برای صرف غذا در بیرون از منزل به این خیابان مراجعه می‌کنند. از طرف دیگر خیابان اکباتان یک بار بازیچه طرح پیاده‌راه‌سازی بدون پشتوانه درست تحقیقاتی شده و بیش از این نباید با ایده‌های غیرکارشناسی اوضاعش را اسفناک‌تر از قبل کرد.
انتهای پیام
نظرات