مراسم استقبال از پیکر پاک سه شهید گمنام دوران دفاع مقدس سه‌شنبه ۶ دی‌ماه با حضور جمع کثیری از مردم انقلابی، خانواده معظم شهدا، ایثارگران، نیروهای نظامی، انتظامی و مدیران در میدان امام خمینی(ره) شهر همدان برگزار شد.

پیکر پاک این شهدای گمنام در سالروز شهادت حضرت زهرا(س) از میدان مرکزی شهر روی دستان مردم انقلابی، دلسوخته و بصیر همدان تشییع شد و سپس در دانشگاه فرهنگیان، کوی خضر و اداره‌کل آموزش و پرورش استان در میان سوگواری، اشک و حزن عزاداران آرام گرفتند.

چند روزیست مردم دارالمومنین همدان همزمان با برخی از استان‌های کشور میزبان شهدای گمنام تازه تفحص شده دوران دفاع مقدس هستند و حضور این شهدا همزمان با ایام فاطمیه رنگ و جلایی دیگر به شهر بخشیده است.

سوگواران فاطمی در ساعت مقرر در میدان مرکزی شهر اندک اندک به همدیگر می‌پیوندند، پرچم و علم‌های عزاداری بسیاری در دستان مردم به چشم می‌خورد، عزاداری برای بانوی دو عالم و استقبال گسترده مردمی که ۸۰۰۰ شهید تقدیم انقلاب کرده‌اند، از پیکر مطهر این شهدا بی‌نظیر است و تقریبا تمام وسعت یکی از بزرگترین میدان شهر را سیل عزاداران مشکی‌پوش فراگرفته است. 

صدای یکی از حاضران که به دیگری می‌گوید «امروز برایش حس و حال تشییع شهدای اول جنگ را دارد»، توجهم را به سمت چهره‌های آنها جلب می‌کند، چشم‌های اشک‌آلود و بغض‌ در صدای‌ او و تصویری قدیمی از شهیدی در دستش مهر تاییدی بر صحبت اوست، نه تنها این بانو بلکه این حال و هوای حزن‌آلود و خاص در بین تمام حاضران مشهود است.

صدای روضه‌ای که به مناسبت شهادت حضرت صدیقه طاهره(س) و مراسم تشییع شهدای گمنام در حال پخش است، این حس و حال را تکمیل می‌کند و هرکسی به زیر لب زمزمه‌ای دارد.

 عزاداران در مراسم اغلب به همراه خانواده‌های خود و فرزندان خردسالشان آمده‌اند، فرزندانی که سربندهای منقش به اسماء اهل بیت(ع) و چفیه‌هایی بر دوش دارند و گاه تصویری از سردار دل‌ها، شهید قاسم سلیمانی و حبیب حرم سردار شهید همدانی در دستانشان.

اینجا همدان دارالمومنین و دارالمجاهدین، شهری خوش آوازه در انقلاب و دفاع مقدس تا آنجا که مقام معظم‌ رهبری شهدای آن را از برجسته‌ترین‌ها می‌خواند؛ بار دیگر در میزبانی خود از شهدا سنگ تمام گذاشته و صفحه درخشانی دیگر در تجدید میثاق با آرمان‌های امام راحل و شهدا ثبت کردند.

صدای سوزناک و پرصلابت مداح خطاب به حضار توجهم را به جایگاه برمی‌گرداند «برای این شهدای گمنام که ما خانواده‌اش، پدر و مادرش را نمی‌شناسیم و نمی‌دانیم کجا منتظرش هستند مادری کنید، پدری کنید، خواهری کنید و برادری کنید» در میان ناله و اشک‌های حضار صدای خانمی که با لهجه همدانی می‌گوید «مادر به قربانتان، دورتان بگردم مسافرهای خسته» بغض خفته‌ام را می‌شکند.

کنارش می‌روم و سر صحبت را باز می‌کنم و با همان لهجه شیرین همدانی می‌گوید «دخترُم اگر این شهدا هرچند وقت یبار به ما سر نزنند دلای مردم سیاه میشه، میان که غمُ از دلای ما وَردارن» آه جانسوزی می‌کشد و دوباره می‌گوید«خدا میدانه مادرش الان کجاست؟ چقدر منتظر بوده؟ اصلا با ای داغ زنده مانده یا نه؟»

از او که جدا می‌شوم مداح در حال دعا خواندن است به مادری نگاه می‌کنم که به دختر کوچکش «آمین» گفتن یاد می‌دهد، دختر بچه‌ای ۳ ساله که چادری کوچک به سر کرده و سربند زرد "یاعباس" بر سر بسته و پرچم‌ سه رنگ ایران را به دست دارد، لبخندم به فرزندش را که می‌بیند می‌گوید «از حالا باید عشق به اهل بیت را در این مراسم‌ها یاد بگیرد و با شهدا آشنا شود، من او را از حضرت زهرا(س) خواسته‌ام و زهرایم باید در این راه قد بکشد».

به‌ گوشه دیگری از جمعیت می‌روم که بیشتر آقایان جمع هستند، پیرمردی با شال و کلاه سبز که به نظر سید می‌آید در حاشیه و روی جدول‌های میدان نشسته‌ است و قرمزی بیش از حد گونه‌ها و دست‌هایش نشان از سرد بودن هوا می‌داد، می‌گویم «پدر جان با این سرما شما چرا آمدید؟ سرما می‌خورید» با نگاهی که محبت و تعجب در آن به چشم‌ می‌خورد پاسخ داد «دخترم سن تو به آن روزها که این بچه‌ها را راهی جبهه می‌کردیم نمی‌خورد؛ روزهایی که در اسپند و دعا و صلوات به جنگ می‌فرستادیمشان، حالا که برگشته‌اند باید مثل همان موقع از آنها استقبال کنیم حتی بهتر چون اینها گمنام‌اند».

بار دیگر صدای مجری، مردم را دعوت به ایستادن در صفوف مرتب نماز برای شهدا دعوت می‌کند، جمعیت گسترده مردم در جهتی که پشت سر نماینده ولی فقیه و امام جمعه همدان است قرار گرفته، قامت می‌بندند و در فضایی معنوی و زیبا آخرین نماز این شهدا را می‌خوانند.

سپس‌ تابوت هر شهید در میان جمعیتی که در تلاش هستند حداقل گوشه‌ای از دستشان به تابوت شهید، به نیت تبرک بخورد به سمت‌ خانه‌های ابدیشان حرکت می‌کنند.

حال پایان مراسم تشییع، آغاز برنامه‌هایی دیگر است، هر کدام از این شهدا در قسمتی از شهر به خاک سپرده و پیکرهایشان روانه‌ سه قسمت شهر خواهد شد که خیل عظیمی از دلدادگان و محبان اهل بیت(ع) و شهدا چشم به راه آنها هستند تا در منزل ابدی خود آرام گرفته و به تعبیر رهبر کبیر انقلاب تربت پاکشان تا قیامت مزار عاشقان، عارفان، دلسوختگان و دارالشفای آزادگان شود.

انتهای پیام