نوذر شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیل از تصویب قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل علیه ایران اظهار داشت: متاسفانه امروز به مباحث حقوق بشری از منظر ابزاری نگریسته می‌شود، البته دو اشکال به قطعنامه شورای حقوق بشر وارد است؛ نخست این که در قطعنامه مذکور صحبت از حقوق بشر جهانی شده این در حالی است که خیلی از کشورها به جهان شمول بودن حقوق بشر معتقد نیستند از دید آن‌ها غرب ارزش‌های حقوق بشری خودش را به عنوان معیاری برای قضاوت درباره ارزش‌های دیگر کشورها قرار داده است.  

وی تصریح کرد: شاید به همین دلیل است که حدود ۱۵ کشور به قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر رای ممتنع داده و ۶ کشور نیز مخالفت کردند در واقع عملا ۲۱ کشور این قطعنامه را با علامت سوال مواجه کردند. یکی از دلایل اصلی این نگاه چنین بود که غرب در واقع از منظر خودش به حقوق بشر نگاه می‌کند و ارزش های حقوق بشری سایر مناطق و کشورها را در نظر نمی گیرد. 

این استاد دانشگاه همچنین بیان کرد:‌ ایراد دوم قطعنامه شورای حقوق بشر نگاه دو گانه آن است که امروز هم کم نیستند کشورهایی که به قطعنامه رای مثبت دادند اما نقض فاحش حقوق بشر در آن‌ها وجود دارد، به عنوان مثال افغانستان، سوریه، یمن و ... جاهایی هستند که حقوق بشر به نحو کاملا فاحش و سیستماتیک در آن‌ها نقض می شود بدون این که واکنش موثری در قبال آن از سوی کشورهای غربی صورت گیرد. 

شفیعی با تاکید بر این که بسیاری از کشورهایی که بانی و حامی این قطعنامه بودند، صلاحیت اظهار نظر درباره حقوق بشر در سایر کشورها را ندارند، گفت:‌ معیار آن ها درباره قضاوت در ارتباط با حقوق بشر با معیارهای بسیاری از کشورهای جهان متفاوت است، ضمن این که حامیان و بانیان قطعنامه شورای حقوق بشر با نگاه سیاسی به مساله ایران نگاه می کنند. 

وی ادامه داد: یکسری اتفاقات در ایران حادث شد که نباید رخ می داد اما چون بعضا منشاء بیرونی داشته و تهدیدی علیه امنیت ملی ایران قلمداد می شود،‌طبیعی است که هر کشوری برای حفظ ثبات داخلی و امنیت ملی خود تدابیری اتخاذ کند که در پرتو آن اتفاقات ناخوشایندی هم حادث شود. بنابراین حامیان قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل با درک واقع‌بینانه تری به موضوع باید نگاه کنند. 

این کارشناس مسائل بین الملل همچنین خاطرنشان کرد: برای نمونه آلمان که خود از بانیان این قطعنامه بود زمانی که بحران اوکراین رخ داد پناهندگان افغان را از اردوگاه‌های پناهندگان آلمان خارج کرد تا پناهندگان اوکراینی جایگزین شوند. آیا این یک نقض حقوق بشر از طرف آلمان و نگاه دوگانه به حقوق بشر در این کشور نیست؟ در حقیقت آلمان بین ارزش‌های جهانی و منافع ملی، منافع ملی خودش را ترجیح داده است. 

انتهای پیام