به گزارش ایسنا، این عملیات با هدف حفاظت و مرمت آغاز شده و هم‌اکنون اقدامات حفاظتی، مرمتی و سامان‌دهی آن در حال انجام است.

قلعه سلاسل قلعه‌ای باستانی در شهر شوشتر است که در شمال غربی شوشتر و در کنار رودخانه شطیط واقع شده که امروزه تنها بخشی از آن باقی مانده است و از آن به عنوان جاذبه گردشگری شهر شوشتر یاد می‌شود. این قلعه در گذشته دارای قسمت‌های مختلفی همانند سربازخانه، طویله، حمام، شبستان، برج، باغچه، قورخانه، نقاره‌خانه، حرم‌خانه و آشپزخانه بوده است. درون این قلعه پنج شودان بزرگ وجود دارد که هر یک با شودان‌های درون بافت شهر در ارتباط هستند به طوری که این شودان‌ها در گرمای ۵۰ درجه خوزستان دارای محیط خنک هستند.

عملکرد قلعه سلاسل علاوه بر جنبه استراتژیکی و نظامی و مرکز حکومتی، احتمالاً محلی برای نظارت بر تقسیم آب و مرکز مدیریت آب منطقه بوده است. همچنین این قلعه دارای استحکامات عالی و کوشک‌های باشکوهی است که به وسیله طلا، مینا و لاجور طراحی شده‌اند. این قلعه در گذشته علاوه بر نقش دفاعی مرکز کنترل نهر داریون و نیز محل سکونت والیان خوزستان بوده است. هم‌اکنون در قلعه سلاسل به جز اتاق‌های زیرزمینی آن، شودان‌ها و تونل‌های داریون چیزی باقی نمانده است. این بنای تاریخی نزدیک به ۵۰ سال پیش آباد بوده اما در سال‌های اخیر متاسفانه به دلیل نبود حفاظت و نظارت درست رو به نابودی رفته است.

قلعه سلاسل شوشتر دژی است بسیار بزرگ که دارای حیاط‌های مفصل و متعدد و سربازخانه‌ها و طویله‌ها و حمام‌ها و شبستان‌ها و برج‌ها و باغچه‌ها و قورخانه و نقاره‌خانه و حرم خانه و آشپزخانه و قاپی‌های متعدد و حوض‌های بزرگ و حصار و خندق بوده ‌است. این قلعه به همراه 15 اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (پنج تیر ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.

متون تاریخی از وجود این قلعه در زمان هخامنشیان حکایت می‌کنند. قلعه سلاسل تا حدود ۵۰ سال پیش آباد بوده ‌است. این قلعه به جز نقش دفاعی که از شهر شوشتر داشته ‌است مرکز کنترل نهر داریون و همچنین محل استقرار والی خوزستان بوده است. مادام ژان دیولافوآ، باستان‌شناس معروف اعزامی دولت فرانسه در سال ۱۸۸۱ میلادی، درباره قلعه می‌گوید: «قلعه سلاسل اقامتگاه رسمی والی خوزستان است و در روی کوهی که مانند فلات کوچکی است قرار دارد. در پای این کوه هم یکی از شعب کارون که شطیط نام دارد عبور می‌کند و ساختمان‌ها و استحکاماتی که از عهد ساسانیان باقی مانده‌اند آن را از طرف شهر قابل دفاع می‌سازند.»

انتهای پیام