به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، پروفسور آوی لوب استاد دانشگاه هاروارد به ادعاهای خود در مورد موجودات و وسایل نقلیه فرازمینی مشهور است و بارزترین نمونه آن معرفی اولین سنگ فضایی متعلق به فضای میان‌ستاره‌ای مشاهده شده در منظومه شمسی به عنوان یک فضاپیمای بیگانه یا حداقل بقایای یکی از آنها بوده است.

این سنگ فضایی که اوموآموآ(Oumuamua) نامیده می‌شود، پس از مشاهده برای اولین بار در اکتبر ۲۰۱۷، کانون بحث‌های شدیدی شد و لوب رهبری اردوگاه کوچکی از اخترشناسان را بر عهده داشت که معتقد بودند ممکن است فضاپیمایی باشد که توسط یک تمدن بیگانه هوشمند ساخته شده است.

اکنون در یک مطالعه جدید که هنوز مورد بازبینی قرار نگرفته است، آوی لوب و کارسون ایزل(Carson Ezell)، یکی دیگر از اخترشناسان دانشگاه هاروارد پیش‌بینی کرده‌اند که چه تعداد اجرام مشابه اوموآموآ ممکن است در منظومه شمسی وجود داشته باشد.

آنها به این نتیجه شگفت‌انگیز رسیده‌اند که در منظومه شمسی حدود ۴,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ معادل چهار کوئینتیلیون جرم فضایی مشابه با اوموآموآ وجود دارد.

لوب و ایزل این اجرام شبیه به اوموآموآ را چگونه تعریف می‌کنند؟

توجه به این نکته مهم است که لوب و ایزل ادعا نمی‌کنند که چهار کوئینتیلیون فضاپیمای بیگانه در نزدیکی زمین پرواز می‌کنند. البته لوب به شکل قاطعانه ادعا نکرده که اوموآموآ یک فضاپیما بوده است،‌ در عوض، اظهار داشته که ما باید این احتمال را در نظر داشته باشیم.

آنچه لوب و ایزل محاسبه کردند، همانطور که از عنوان مقاله‌شان پیداست، تخمینی برای تعداد فضاپیماهای بیگانه احتمالی و سایر اجرام مصنوعی است که در منطقه ما در کهکشان راه شیری پرواز می‌کنند. عنوان مطالعه این دو دانشمند "فراوانی استنباط شده اجرام میان‌ستاره‌ای با منشاء تکنولوژیکی" است.

آنها در این مقاله نوشتند که "می‌توان از نرخ‌های اخیر کشف اجرام میان‌ستاره‌ای و قابلیت‌های شناخته شده برای تخمین چگالی اجرام مشابه در همسایگی خورشید استفاده کرد.

آنها محاسبات خود را بر اساس چهار جرم میان‌ستاره‌ای که تاکنون مشاهده شده‌اند، انجام دادند که شامل اوموآموآ، دو شهاب میان‌ستاره‌ای به نام CNEOS ۲۰۱۴-۰۱-۰۸ و CNEOS ۲۰۱۷-۰۳-۰۹ و یک دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای موسوم به بوریسوف(Borisov) هستند. این دو دانشمند دانشگاه هاروارد ظرفیت محدود ما را برای رصد نقاط دوردست منظومه شمسی نیز در نظر گرفته‌اند.

آنها بر اساس محاسبات خود در واقع به دو عدد رسیدند. اولین محاسبه تعداد اجرام میان‌ستاره‌ای را تخمین زد که به احتمال زیاد در اطراف منظومه شمسی ما پرواز می‌کنند و خارج از دید ابزار ما هستند. آنها تخمین زدند که ۴۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ یا ۴۰ دسیلیون از این اجرام وجود دارد.

رقم کوچکتر که ۴ کوئینتیلیون است به تعداد اجرامی اشاره دارد که می‌توانند به سمت "منطقه قابل سکونت" منظومه شمسی ما و نزدیک‌تر به خورشید ما پرواز کنند. به این معنی که ستاره شناسان شانس بیشتری برای رصد آن اجرام دارند.

لوب و ایزل خاطرنشان کردند که اندازه این اجرام به شدت متفاوت است و اکثر آنها احتمالاً بیش از یک متر قطر ندارند.

آیا می‌توانیم در آینده‌ای نزدیک موجودات فرازمینی هوشمند را کشف کنیم؟

چند سالی است که لوب از ذهنیت و آغوش باز در جامعه علمی در مورد یوفوها و تئوری‌های موجودات فضایی دفاع می‌کند. او بیان کرده است که معتقد است مشاهده یوفوها باید با همان دقت علمی مانند سایر پدیده‌های مرتبط با فضا مورد بررسی قرار گیرد.

لوب اخیراً مطالعه‌ای را در مورد مشاهده یک یوفو یا به اصطلاح بشقاب پرنده بر فراز اوکراین ارزیابی کرد و اظهار داشت که آن مطالعه پر از اشتباه و خطا است و مشاهدات مطرح شده در آن قابل توضیح است.

پروفسور آوی لوب سال گذشته پروژه گالیله(Galileo Project) را تأسیس کرد که هدف آن ایجاد شبکه‌ای جهانی از تلسکوپ‌ها و دوربین‌ها با هدف گرفتن تصویری با کیفیت بالا از یک یوفو است. وی اخیراً ادعا کرده است که می‌توانیم چنین تصویری را در عرض دو سال آینده ببینیم.

لوب و ایزل در مطالعه خود همچنین خاطرنشان کردند که رصدخانه‌های جدید ظرفیت بشر را برای تصویربرداری از اجرام شبیه به اوموآموآ بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، رصدخانه ورا سی روبین(Vera C. Rubin) که انتظار می‌رود سال آینده شروع به کار کند، دارای یک دوربین ۳.۲ میلیارد پیکسلی خواهد بود که هر چهار روز یک بار کل آسمان جنوبی را بررسی می‌کند.

همین طور که نژاد بشر به پیشرفت ابزارهای فضایی خود ادامه می‌دهد، ممکن است به نقطه‌ای برسد که بتواند ماشین آلات یک تمدن بسیار پیشرفته‌تر از خود را شناسایی کند.

انتهای پیام