به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، طبق گزارش آژانس فضایی اروپا (ESA)، در حال حاضر در مجموع ۳۰ هزار ۳۹ سیارک نزدیک به زمین وجود دارد که برای دنیای علم شناخته شده است و تعداد آنها به سرعت در حال افزایش است؛ بنابراین در حال حاضر بیش از ۳۰ هزار سیارک نزدیک به زمین(NEAs) در منظومه شمسی کشف شده است.

سیارک‌های نزدیک به زمین آن دسته از اجرام سنگی هستند که در مدار و مسیری به دور خورشید می‌چرخند که آنها را به مدار زمین نزدیک می‌کند و برخی از آنها پتانسیل برخورد با سیاره ما را دارند.

آژانس فضایی اروپا ادعا می‌کند که ۱۴۲۵ مورد از آن‌ها «احتمال برخورد غیر صفر» با سیاره ما را دارند و بنابراین توسط شبکه‌ای از تلسکوپ‌ها تحت مراقبت هستند. طبق گزارش این آژانس فضایی، بیشتر این ۳۰ هزار سیارک نزدیک به زمین طی دهه گذشته به لطف فناوری‌های به سرعت در حال پیشرفت کشف شده‌اند.

ریچارد مویسل (Richard Moissl)، رئیس دفاع سیاره‌ای آژانس فضایی اروپا می‌گوید: خبر خوب این است که بیش از نیمی از سیارک‌های نزدیک به زمین شناخته‌شده امروزی در ۶ سال گذشته کشف شده‌اند و این نشان می‌دهد که بینش ما چقدر در حال بهبود است.

وی افزود: همانطور که این نقطه عطف کشف ۳۰ هزار سیارک جدید نشان می‌دهد، در یافتن همه سیارک‌ها با ساخت تلسکوپ‌ها و ابداع روش‌های جدید تشخیص، مسئله فقط زمان است.

از ۳۰ هزار ۳۹ سیارک نزدیک به زمین تخمین زده می‌شود که حدود ۱۰ هزار تا بزرگتر از ۴۶۰ فوت (۱۴۰ متر) قطر و ۱۰۰۰ عدد از آنها بزرگتر از ۳۲۸۰ فوت (یک کیلومتر) قطر داشته باشند که نیاز به ردیابی و نظارت بر این سنگ‌های فضایی را برجسته می‌کند.

در حال حاضر، سیارک‌های نزدیک به زمین حدود یک سوم از تقریباً یک میلیون سیارک تاکنون کشف شده در منظومه شمسی را تشکیل می‌دهند. اغلب آنها در کمربند سیارکی - منطقه حلقه‌ای شکل در منظومه شمسی که تقریباً بین مدار مشتری و مریخ قرار دارد- زندگی می‌کنند.

نخستین سیارک نزدیک به زمین کشف شده به نام "۴۳۳ اِروس"( Eros ۴۳۳) اولین بار توسط "کارل گوستاو ویت" ستاره شناس آلمانی در رصدخانه برلین در تاریخ ۱۳ اوت ۱۸۹۸ مورد توجه قرار گرفت. مدار ۴۳۳ اروس که به دلیل شکل عجیب، کشیده و ترکیب سنگی شناخته شده است، آن را به حدود ۲۲ میلیون کیلومتر (۱۳.۵ میلیون مایل) از زمین می‌رساند که معادل ۵۷ برابر فاصله ماه از زمین است.

این سیارک علاوه بر اینکه نخستین سیارک نزدیک به زمین کشف شده بود، نخستین سیارکی بود که یک فضاپیما به آن نزدیک شد و همچنین نخستین سیارکی بود که یک فضاپیما روی آن فرود آمد. این فضاپیما موسوم به "NEAR Shoemaker" سیارک ۴۳۳ اروس را در یک مدار نزدیک در یک دوره زمانی یک ساله مطالعه کرد و سپس در فوریه ۲۰۰۱ روی سطح آن فرود آمد.

یک سیارک زمانی در دسته "نزدیک به زمین" طبقه‌بندی می‌شود که مسیر حرکت آن به ۱.۳ واحد نجومی (AU) از خورشید برسد. یک واحد نجومی فاصله بین خورشید و زمین و معادل با ۱۵۰ میلیون کیلومتر (۹۳ میلیون مایل) است. بنابراین بسیاری از آنها هنوز فاصله قابل توجهی با ما دارند.

خوشبختانه اکنون کارشناسان می‌توانند موقعیت آنها و اینکه آیا آنها صدها سال بعد به زمین برخورد خواهند کرد یا خیر را تشخیص دهند.

مارکو میشلی (Marco Micheli)، ستاره‌شناس مرکز هماهنگی اجرام نزدیک زمین در آژانس فضایی اروپا می‌گوید: البته هر سیارکی که در نزدیکی زمین کشف شود، به عنوان یک سیارک نزدیک به زمین طبقه‌بندی می‌شود، اما بسیاری از آنها بسیار دور از زمین هستند و این مدارشان است که آنها را در این دسته قرار می‌دهد.

وی افزود: اجرام جدید در طول زمان مشاهده می‌شوند، حرکات آنها مورد مطالعه قرار می‌گیرد و تنها با تعداد انگشت شماری از اطلاعات از شب‌های مختلف می‌توان موقعیت آینده آنها را پیش‌بینی کرد.

بر اساس برنامه اجرام نزدیک به زمین ناسا، زمین به طور متوسط ​​هر ۵۰۰۰ سال یک بار با یک سنگ به اندازه یک زمین فوتبال و هر یک میلیون سال یک‌بار، با یک سیارک منقرض‌کننده بخش زیادی از حیات و پایان‌دهنده تمدن برخورد می‌کند.

ناسا در تلاشی برای مقابله با تهدید سیارک‌هایی که ممکن است روزی به شکلی خطرناک به زمین نزدیک شوند، یک برنامه دفاعی سیاره‌ای موسوم به دارت (DART) را پی‌ریزی کرده است که به تازگی به شکل موفقیت آمیز توانست با برخورد به یک سیارک، مدار آن را تغییر دهد. دارت نوامبر گذشته از کالیفرنیا به فضا پرتاب شد و سرانجام سفر ۱۰ ماهه خود را با برخورد با سیارک "دیمورفوس" در ماه گذشته به پایان رساند.

سیارک "دیمورفوس" با قطری در حدود ۵۶۰ فوت (۱۷۰ متر) به دور سیارکی بزرگتر به نام "دیدیموس" می‌چرخد ​​که هر دو در فاصله ۱۰۹۴ میلیون کیلومتر (۶.۸ میلیون مایل) از سیاره ما قرار دارند. دارت با سرعت بیش از ۲۲ هزار کیلومتر در ساعت (۱۴ هزار مایل در ساعت) به "دیمورفوس" برخورد کرد و در اثر این برخورد از بین رفت، در حالی که مسیر دیمورفوس در اثر این ضربه تغییر کرد.

ناسا اعلام کرد که این ماموریت موفقیت‌آمیز و این فضاپیما موفق شده بوده که مدار دیمورفوس را ۳۲ دقیقه کوتاه کند. البته نه دیمورفوس و نه دیدیموس هیچ خطری برای زمین ندارند، اما این مأموریت ۳۲۵ میلیون دلاری تمرینی بود برای آنچه ممکن است لازم باشد اگر روزی یک سنگ فضایی سیاره ما را تهدید کند، انجام شود.

انتهای پیام