روزها از پی هم می‌گذرد و تقویم خبر از نزدیک شدن به ایام اربعین حسینی می‌دهد. قریب هزار و چند صد سال از سالروز عاشورای حسین در سال ۶۱ هجری می‌گذرد و گذر زمان موجب کمرنگ شدن داغ عاشورا نشده و این روزها و به رسم سالیان گذشته زمزمه‌های لبیک به ندای "هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی" حسین بن علی(ع) از جای جای ایران اسلامی به گوش می‌رسد.

زن و مرد و پیر و جوان همه در تکاپو هستند و بار دیگر حال و هوای شهر حسینی شده و ارادتمندان آستان اهل بیت(ع) و دلدادگان عاشورا در تب و تاب زیارت اربعین هستند و شوق پیاده رفتن تا حرم یار را دارند.

نه فقط ایران بلکه دوستداران آزادی و آزادگی و محبان خاندان اهل بیت(ع) از گوشه و کنار جهان و از کشورهای مختلف از جمله لبنان، پاکستان، هند، لبنان، قطر، امارات، کویت، بحرین و… مراسم اربعین حسینی را با شکوه‌تر از سال‌های قبل اجرا می‌کنند.

حسینیان فارغ از رنگ و بوی دنیوی و با به جان خریدن سختی‌های راه کنار قدم‌های جابر قدم در راه می‌گذارند و لبیک گویان برای عرض ارادت به آستان حسین بن علی(ع) راه کربلای معلی را در پیش می‌گیرند و به قول لسان‌الغیب "در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم/ سرزنش‌ها گر کُنَد خارِ مُغیلان غم مخور" و کربلا سال هاست که کعبه و میعادگاه حسینیان شده است.

اولین سوگواری برای حادثه عاشورا بلافاصله پس از نبرد کربلا آغاز شد و جابربن عبدالله انصاری به همراه شاگردش عطیه عوفی از مدینه رهسپار عراق شدند و روز بیستم صفر به کربلا رسیدند و پس از آن این سنت حسنه نیز در سال‌های حضور ائمه معصومین(ع) با وجود حکومت سفاک و خونریز اموی و عباسی انجام شده است.

با اینکه زیارت سیدالشهداء(ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به سختی انجام می‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین(ع) در روز اربعین نائل می‌شدند و امسال بعد از دو سال دوری و تعطیلی پیاده‌روی اربعین به علت کرونا، شاهد حضور خیل عظیم مشتاقان برای حضور در پیاده‌روی اربعین هستیم.

یکی از اقدامات قابل توجهی که در روزهای منتهی به اربعین و در مسیر پیاده‌روی زائران از مسیرهای منتهی به کربلا و داخل این شهر مقدس شاهد هستیم برپایی موکب‌های پذیرایی از زوار است. موکب‌هایی ساده ولی پر از حس معنویت و خلوص. در کنار هتل‌ها و برخی منازل مسکونی که برای زائران تدارک دیده شده، شاهد برافراشته شدن داربست‌هایی هستیم که به عنوان موکب و استراحت‌گاه موقت به صورت رایگان و بدون هیچ چشم‌داشتی در خدمت زائران حسینی است.

خدام موکب‌ها خود را «خادمین حسین بن علی(ع)» می‌دانند و با خدمت به زائران کربلا ارادت خود را به ساحت این امام همام ابراز می‌دارند و مودت و همدلی اسلامی را با برادران دینی به رخ جهانیان می‌کشند.

۲۶ موکب گیلان در نجف و کربلا و مرز خسروی برپاست

مجید دوهندو، رئیس ستاد بازسازی عتبات گیلان در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه ۲۶ موکب اربعین گیلان در کشور عراق مستقر است، اظهار کرد: همه این موکب‌ها خودجوش و مردمی است و به واسطه نذورات از زائران امام حسین(ع) پذیرایی می‌کنند.

رئیس ستاد توسعه و بازسازی عتبات عالیات گیلان با اشاره به میهمان‌نوازی عاشقانه خادمین موکب‌ها از زائران اربعین حسینی، خاطرنشان کرد: خادمین موکب ها اعم از زن و مرد در سنین مختلف آماده پذیرایی از زائران هستند.

وی از استقرار شش موکب گیلان در نجف اشرف و ۱۹ موکب در کربلای معلی خبر داد و عنوان کرد: زائران گیلانی می‌توانند به این موکب ها مراجعه کنند؛ البته موکب های گیلان آماده پذیرایی از همه زائران اربعین حسینی هستند.

دوهندو تصریح کرد: موکب‌های گیلان تا سه روز بعد از اربعین هم مستقر خواهند بود و خدمت‌رسانی می‌کنند.

به یکی از موکب‌های گیلان در شارع البغداد کربلا می‌رویم. موکب عقیله بنی هاشم(ع) بندرانزلی که در دو کیلومتری حرم برپا شده و با پای پیاده کمتر از ۲۰ دقیقه با حرم مطهر فاصله دارد. حدود ۴۰ نفر از انزلیچی‌ها که به صورت‌ خودجوش و به عنوان خادم همراه موکب آمده‌اند، سخت مشغول کارند و خود را آماده پذیرایی از زائران می‌کنند و تعدادی از زوار که مسیر نجف تا کربلا را پیموده‌اند زیر سایه این سازه آرمیده‌اند تا نفسی تازه کنند و خستگی راه از تن بدر کرده و سپس به زیارت مولایشان بروند.

شاهرخ شکری یکی از خدام این موکب است. حاجی صدایش می‌زنند. بسیار متواضع است و از مصاحبه طفره می‌رود. می‌گوید هر خدمتی که انجام می‌دهیم بی مزد و منت و فقط برای ابراز ذره‌ای از ارادتمان به امام حسین(ع) است و امیدواریم که مورد رضایت و شفاعت قرار گیریم.

حاجی شکری می‌گوید دهم شهریور به مقصد عراق حرکت کردیم تا بتوانیم به موقع داربست‌ها را سر هم کرده و موکب را آماده پذیرایی از زائران کنیم تا مبادا شرمنده مهمانان آقا شویم.

عرق پیشانی‌اش را پاک می‌کند، هرم گرما در کنار گرمای ناشی از فعالیت بدنی بسیار مشهود است. می‌پرسم کار در گرمای ۵۰ درجه سخت نیست؟ لبخندی از سر رضایت می‌زند و می‌گوید «از سختی نبرد در روز عاشورا و زیر آفتاب سوزان بیابان و در برابر سپاه یزیدیان که سخت‌تر نیست».

می‌گویم «تا آخر شهریور باید در موکب باشید و خدمت کنید؛ خانواده از حضور شما در اینجا و جای خالی‌تان در خانه گله ندارند؟» حاجی شکری دلتنگی‌اش را پنهان می‌کند و با لبخند می‌گوید «به هر حال باید ارادت خودمان را به امام ابراز کنیم و با دلتنگی کنار بیاییم».

به سمت حرم می‌روم. دختر جوان و محجبه‌ای نظرم را جلب می‌کند. به سمتش می‌روم و خودش را معرفی می‌کند. اسمش  آیلین ملایی است و برای بار دوم است که به کربلا آمده؛ می‌گوید «مهرماه سال ۹۸ برای اولین بار سعادت حضور در پیاده‌روی را داشتم و علی‌رغم همه سختی‌ها آنقدر این سفر عالی بود که تصمیم گرفتم هر سال پیاده به پابوس امام حسین(ع) در اربعین مشرف شوم ولی به علت شیوع کرونا و تعطیلی این مراسم باشکوه این امکان وجود نداشت ولی امسال که آمدم نیت کردم تا جایی که توان دارم هر سال بیاییم».

چادرش را مرتب می‌کند و چفیه‌ای ‌روی سرش انداخته معلوم است که حسابی با آب خیس کرده تا قدری از گرمای هوا را برایش کمتر کند. می‌گویم: واقعا سخت نیست با چادر مشکی و این پوشش کامل در گرمای تابستان به عراق آمدی؟ در پاسخ گفت: بله واقعا سخت و طاقت‌فرساست ولی شاید اینطور بتوانم قدری از سختی‌هایی که زینب کبری(س) در روز عاشورا کشید و پس از آن پرچمدار ولایت بود و همچنان حجابش را حفظ کرد، به جان و دل درک کنم و در این راه مصمم‌تر باشم.

زبان قاصر است از بیان این همه شکوه و شوق به عشق حسین بن علی(ع) و قلم ناتوان از نگاشتن سطر به سطر قدم‌هایی است که برای هر چه باشکوه‌تر برگزار شدن مراسم اربعین و ابراز ارادت به اسوه آزادگی و آزادمردی در این راه نهاده می‌شود و چه خوش گفت شاعر "این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست/ این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست/ دل هر کس که حسینی ست ز خود بی‌خبر است/ کشته عشق حسین از همه کس زنده‌تر است"

انتهای پیام