دکتر حمید سپهردوست در گفت‌وگو با ایسنا، با تأکید براینکه سرمایه یکی از عوامل مهم تولید است، اظهارکرد: در کنار نقدینگی،پول، ‏ماشین و مدیریت که جزو عوامل تولید یک کشور است جریان سرمایه و سرمایه‌گذاری جزو عوامل مهم است.‏

وی با بیان اینکه اقتصادها برای اینکه به تولید برسند یکی از عوامل آن سرمایه است، تصریح کرد: باید ضمن مراقبت از سرمایه‌هایی ‏که از گذشته داشتیم از خروج سرمایه‌های جدید نیز جلوگیری کنیم.‏

این اقتصاددان با بیان اینکه با هزینه‌های بالایی دانش‌آموزی را به نقطه‌ای می‌رسانیم که مدال طلای المپیاد را دریافت می‌کند، ‏اظهارکرد: اگر امکانات برای جذب آن توسط دیگران فراهم شود به راحتی این سرمایه را از دست می‌دهیم.‏

وی افزود: معمولا سرمایه‌گذاری در کشور به بستر و خوش‌بینی نسبت به ‏آینده نیاز دارد و اگر به هر دلیلی این خوش بینی و ثبات از دست برود کشورهای دیگر سرمایه‌گذار را به سمت خود می‌کشند.

این استاد اقتصاد تأکید کرد: براساس آمار بانک مرکزی طی ۱۰ سال گذشته حدود ۱۰ میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج شده است ‏که به راحتی می‌شود در کشورهای اطراف مشاهده کرد.‏

این سرمایه‌گذار است که تصمیم می‌گیرد سرمایه را به کدام سمت هدایت کند

سپهردوست با بیان اینکه ۱۰ میلیارددلار پول کمی نیست، افزود: در برخی سالها این مبلغ می‌توانست جبران کننده درآمد از دست ‏رفته نفت بدلیل تحریم‌ها باشد. برای چرایی این موضوع باید به این نکته توجه داشت که جریان سرمایه همانند جریان آب روان است ‏به‌طوریکه سرمایه‌گذار به اولین سنگ و مانعی که برخورد می‌کند سرمایه و نقدینگی خود را به سمت دیگری می‌برد تا از ‏افت ارزش سرمایه در امان باشد؛ بنابراین امر طبیعی است که سرمایه‌گذار تصمیم بگیرد سرمایه را به کدام سمت هدایت کند.‏

عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه بوعلی سینا با تأکید براینکه در دنیای اقتصاد هیچ معامله اقتصادی صورت نمی‌گیرد مگر ‏اینکه عرضه و تقاضایی برای آن وجود داشته باشد، تصریح کرد: اگر کشوری با زمین ارزان، پول و انواع امکانات جانبی برای ‏سرمایه‌گذاری پیشنهاد بدهد، نشان می‌دهد که این گونه عرضه و تقاضا واقعی است و وجود خارجی دارد، به طوری که نتیجه آن رشد و ‏شکوفایی سایر کشورها در امر جذب سرمایه خارجی است.‏

وی با بیان این‌که باید هشدار را بپذیریم که انگیزه‌هایی برای خروج سرمایه وجود دارد، عنوان کرد: برای خروج سرمایه باید در داخل انگیزه‌هایی را ایجاد کرد.‏

سپهردوست با تأکید بر این‌که باید به دنبال رفع نابسامانی‌های سیاسی و کنترل نرخ تورم باشیم، ادامه داد: طبق گزارشهای بانک مرکزی ‏طی ۱۰ سال گذشته در زمینه سرمایه‌گذاری از نوع میزان تشکیل سرمایه ناخالص، ۵۱ درصد رشد منفی را تجربه کردیم. ‏

این اقتصاددان با بیان این‌که اقتصاد نمی‌تواند دستوری باشد، گفت: نمی‌توانیم مرزها را ببندیم چرا که جریان سرمایه چیزی نیست که ‏بتوان جلوی موارد قانونی آن را گرفت ، نظیر خروج سرمایه انسانی ماهر که ارزش آن کمتر از خروج نقدینگی و فرار سرمایه از ‏این نوع نیست. ‏

وی با اشاره به تبلیغات کشورهای خارجی در زمینه جذب سرمایه‌گذار، تأکید کرد: هیچ وقت نمی‌توانیم تبلیغات خارجی را منکر شویم ‏یا جلوی آن را بگیریم.ضمن اینکه اقتصاد و مدیریت سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه‌گذار به صورت دستوری کنترل نمی‌شود چرا که ‏هرجا سودآوری بیشتر باشد سرمایه به آن سمت می‌رود.‏

سپهردوست با تأکید براینکه اگر اقتصاد ما دولتی نبود، بازار بورس ما بازاری سالم و رقابتی می‌شد، افزود: بستر فعالیت‌های اقتصادی مثل فعالیت‌های بازار بورس است که نمی‌توان به صورت دستوری برای فعال سهام‌دار تعیین تکلیف کرد و مثلا بگوییم فلان ‏سهم خود را بفروشد یا نفروشد یا فلان سهم را بخرد یا نخرد.‏

عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه بوعلی سینا با بیان اینکه رابطه بین نرخ تورم، ارزش پول ملی و نرخ تبدیل ارز خارجی ‏همواره مدنظر سرمایه‌گذاران بوده  است، گفت: در سالهای گذشته در تولید محصولات صنعتی همواره وابسته به واردات قطعات و ‏مواد اولیه بودیم. از آنجایی‌که خرید مواد اولیه برای تولید داخلی با پول خارجی صورت می‌گیرد بنابراین با هرگونه تغییر در نرخ ‏ارز، برای سرمایه گذار مسئله ماندن یا نماندن مطرح می‌شود. تورم داخلی باعث ‏می‌شود فکر و دیدگاه سرمایه‌گذار عوض شده و به دنبال جای باثبات‌تری باشد.‏

انتهای پیام