به گزارش ایسنا، چندین بار در یک سال گذشته نیروهای طالبان با مرزبانی کشورمان در منطقه مرزی زهک در شمال استان سیستان و بلوچستان درگیر شده و به سمت مرزبانان ما آتش گشوده و البته پاسخ لازم را هم از سوی ایران دریافت کرده اند. آخرین مورد درگیری به روزهای هشتم و نهم مرداد بازمی گردد.

مجید میر احمدی معاون امنیتی  وانتظامی وزارت کشور در تشریح درگیری مرزی میان طالبان و مرزبانی کشورمان اظهار کرد که « تعداد محدودی از نیروهای مرزبانی افغانستان در منطقه زهک بین میل 56 و میل 57  دست به اقدامات تحریک آمیز گری زدند و به سمت نیروهای مرزبانی ایران اقدام به تیراندازی کردند. متقابلاً نیروهای مرزبانی جمهوری اسلامی ایران نیز پاسخ این تیراندازی را دادند.»

بلافاصله بعد از درگیری نهم مرداد ماه طرفین ، حسن کاظمی قمی نماینده ویژه رییس جمهور در امور افغانستان در توییتی اعلام کرد که « پس از درگیری امروز در منطقه ‌هیرمند، جلسه‌ای با حضور نماینده جمهوری اسلامی و وزارت دفاع حکومت سرپرست افغانستان تشکیل شد. وزارت دفاع حکومت سرپرست، طی تماسی با نیروهای مرزی این کشور پرهیز از درگیری و تشکیل کمیته مشترک جهت عدم تکرار این دست اقدامات را در دستور کار قرار داد.»

در این بین سید رسول موسوی دستیار وزیر امور خارجه نیز همان روز با انتشار عکسی از مرز ایران و افغانستان در منطقه زهک استان سیستان و بلوچستان، بیان کرد که باید اشتباه مدیریتی و محاسباتی انجام شده در ساخت دیوار امنیتی در پشت مرز بین المللی با افغانستان را برطرف کرد. اشاره موسوی به دیوار مرزی در منطقه زهک است که البته این دیوار با مرزهای دو کشور تطابق ندارد و بخشی از خاک کشورمان پشت این دیوار قرار دارد.

طبق اعلام مسئولان کشورمان، نیروهای مرزبانی طالبان درکی از تفاوت مرزهای دو کشور و دیوار مرزی ندارند و به اشتباه دیوار مرزی را مرز دو کشور قلمداد می کنند، در حالیکه دیوار نقطه صفر مرزی نیست.

 اما داستان این دیوار چیست و چرا بخشی از خاک کشور پشت این دیوارها قرار دارد؟

شهریار حیدری مدیرکل مرزی اسبق وزارت کشور در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت درگیری ساخت دیوار مرزی در منطقه زهک و چرایی فاصله این دیوار با نقطه صفر مرزی گفت: این دیوار سال 81 به طول 130 کیلومتر توسط مرزبانی ساخته شده است.  در آن مقطع، کاروان های حمل مواد مخدر و اشرار از این مرزها عبور می‌کرده و وارد کشور می شدند. این دیوارهم برای ممانعت از ورود این کاروان ها و همچنین ورود غیرقانونی اتباع افغانستانی به کشور ساخته شد و در واقع کاربرد امنیتی دارد. این کاروان ها موجب ایجاد ناامنی در عمق کشورمی شدند.

وی ادامه داد: دیوار مرزی عقب تر از  نقطه صفر مرزی ساخته شده است، چون وسط رودخانه هیرمند، نقطه صفر مرزی است و گاهی این رودخانه طغیان می‌کند، بنابراین دیوار باید جایی ساخته می شد که امکانش به لحاظ فنی وجود داشت. به لحاظ حقوقی، مرز وسط رودخانه است، اما به لحاظ فنی که نمی‌توانیم دیوار را وسط رودخانه بسازیم، بلکه باید آن را عقب تر می ساختیم. در مقاطعی از سال رودخانه هیرمند خشک می شود، اما در سایر موارد این رودخانه پر آب است. مرز ما با افغانستان وسط هیرمند تعیین شده و در خشکی هم حدود مرزی دو کشور با میل های مرزی مشخص شده است.

حیدری با اشاره به اینکه دیوار بین 200 تا 500 متر دورتر از رودخانه ساخته شده است، تاکید کرد: ولی به هر حال مرز دو کشور وسط رودخانه هیرمند است و پیش از این دولت افغانستان همواره به این مساله تفاوت نقطه صفر مرزی با دیوار متعهد بوده است. طالبان آشنایی نسبت به موضوعات حقوقی و پروتکل های بین المللی و فنی ندارند و به خاطر همین در تشخیص نقطه صفر مرزی دچار اشتباه می شوند، ولی اگر عمدی در کار باشد با آنها برخوردی می شود که از یادشان نرود.

وی در ادامه با بیان اینکه حدود 5 هزار و 500 هکتار زمین کشاورزی مردم ایران پشت دیوار قرار دارد، اظهار کرد: ولی درباره متراژ دقیق این زمین ها اختلاف نظر وجود دارد چون متراژ برخی زمین ها مبتنی بر اسناد نیست  البته دیوار مانعی برای ورود کشاورزان به زمین‌های خود نیست و امکان رفت و آمد برای آنها فراهم شده است.

حیدری درباره امکان تخریب این دیوار گفت: شورای امنیت کشور در این زمینه باید نظر دهند، اما ضرورتی برای تخریب این دیوار وجود ندارد. الان با وجود همین دیوار چندین بار طالبان به سمت کشاورزان و نیروهای مرزبانی  شلیک می کند. اگر دیوار برداشته شود مشکلی حل نمی شود، بلکه باید رفتار طالبان در مرزها اصلاح شود.

انتهای پیام