به گزارش ایسنا، به نقل از العربی الجدید، ظاهرا نامزدی نوری مالکی، نخست وزیر پیشین عراق و رهبر ائتلاف دولت قانون برای تصدی نخست وزیری، برجسته‌ترین مشکل در داخل و خارج از چارچوب هماهنگی است.

چارچوب هماهنگی پس از استعفای مقتدی صدر، رهبر جریان صدر و نماینده‌های ائتلافش از پارلمان، سعی در تشکیل دولت جدید در عراق دارد.

هفته گذشته، ائتلاف نیروهای ملی به رهبری عمار حکیم، وابسته به چارچوب هماهنگی ابتکاری را اعلام کرد که بر معادله بدون برنده و بازنده در دولت متمرکز بوده و اینکه مرحله بعدی انتقالی باشد و با انتخابات جدید خاتمه یابد.

علی‌رغم تلاش‌های نیروهای ملی برای متقاعد کردن نیروهای سیاسی به ابتکار آن که مورد حمایت برخی از نیروهای چارچوب هماهنگ‌کننده قرار گرفت، ائتلاف مالکی که بخشی از چارچوب هماهنگی است، آن را نپذیرفت.

زهیر الچلبی، یکی از اعضای ائتلاف دولت قانون، بر رد این ابتکار و عدم رسیدگی به آن تأکید کرد. وی در بیانیه‌ای به رادیو محلی عراق گفت: در حال حاضر ابتکارات متعددی در صحنه سیاسی کشور مطرح شده است، به ویژه ابتکار نیروهای دولتی که زمینه تشکیل دولت انتقالی را فراهم می‌کند که از سوی ما مردود است.

الچلبی ادامه داد: رد این ابتکار به دلیل محتوای آن بود که عبارت است از حذف نامزدی مالکی برای نخست وزیری و این غیرقابل قبول و نادرست است.

در همین راستا، یکی از اعضای چارچوب هماهنگی که نخواست نامش فاش شود، در مصاحبه با العربی الجدید تأیید کرد که این ابتکار مورد حمایت برخی از نیروهای این چارچوب، به ویژه نیروهای نزدیک به نیروهای دولتی قرار گرفته است.

وی با اشاره به نادرستی تاکید اتئلاف دولت قانون بر نامزدی نوری مالکی، تصریح کرد: این نه به نفع چارچوب هماهنگی است و نه به نفع مرحله‌ای است که کشور در آن قرار دارد. چراکه در این مرحله؛ کشور  نیازمند تفاهمات قابل قبول برای همه احزاب است تا دولتی در خدمت منافع مردم شکل گیرد.

وی تاکید کرد: "ائتلاف نیروهای دولتی به تماس‌ها و گفت‌وگوهای خود برای متقاعد کردن طرف‌ها بر سر ابتکار عمل و خروج از بحران سیاسی ادامه می‌دهد و امیدواریم این تلاش به نتیجه برسد".

علی البیدر، پژوهشگر امور سیاسی عراق، از عدم پذیرش نظر دیگر برای حل بحران‌های کشور انتقاد کرد و گفت این گونه اقدامات باعث تعمیق اختلافات می‌شود.

وی در توئیتی خطاب به الچلبی گفت: بخش بزرگی از بحران‌های ما به عنوان جامعه و کشور ناشی از نبود فرهنگ گفت‌وگو است که اختلاف را عمیق‌تر کرده است.  آنچه شما آن را مناسب می‌بینید، دیگران آن را متفاوت می‌بینند.

 البیدر افزود: گفت‌وگو باعث می‌شود همه در نقطه‌ای به نام اقناع ملاقات کنند، ممکن است شما راضی باشید و به مواضع خود ایمان داشته باشید، اما این مواضع لزوما ایده‌آل همه نیستند و همه به آن اعتقاد ندارند.

انتهای پیام