دکتر  حسین محمودوند در خصوص طرح " بررسی اثر ضد انگلی و سمیت سلولی نانوذرات آهن پوشیده شده با پیروکتون اولامین در محیط  IN VITRO  " در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: لیشمانیوز جلدی از بیماری‌های مهم انگلی است که در مناطق مختلف گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان از جمله ایران انتشار دارد.

وی با بیان اینکه سازمان جهانی بهداشت تعداد افراد در معرض خطر را ۳۵۰ میلیون نفر و تعداد افراد آلوده به بیماری را ۱۲ میلیون نفر برآورد کرده است که هر ساله بیش از ۱.۵ میلیون مورد جدید به آن اضافه می‌شود، افزود: در طول زمان روش‌های مختلفی شامل پرتو درمانی موضعی، سوزاندن محل ضایعه، کرایوتراپی، انفیلتراسیون موضعی داروها برای درمان لیشمانیوز پوستی به کار گرفته شده است.

مجری طرح تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان در حال حاضر جهت درمان لیشمانیوز جلدی از ترکیبات پنج ظرفیتی آنتی موان نظیر، پنتوستام (سدیم استیبوگلوکونات)، گلوکانتیم(مگلومین آنتی مونات)، پنتامیدین و آمفوتریسین B استفاده می‌شود که ترکیبات آنتی موان از سال ۱۹۱۱ اساس درمان لیشمانیوز را تشکیل و از داروهای ردیف اول درمان این بیماری محسوب می‌شوند.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان گفت: استفاده از این ترکیبات دارای محدودیت‌هایی از قبیل طولانی بودن دوره درمان، گران بودن داروها، عدم پاسخ درمانی در حدود ۱۵ – ۱۰ درصد موارد و داشتن سمیت شدید بر روی قلب، کبد و کلیه هاست از این رو در حال حاضر تحقیقات وسیعی بر روی روش‌های درمانی لیشمانیوز در حال انجام است.

محمودوند با بیان اینکه نانوتکنولوژی کاربرد علم برای کنترل مواد در سطح ملوکولی است، تصریح کرد: نانو تکنولوژی نقش بسیار مهمی در تحقیقات مدرن دارد و تواناترین تکنولوژی است که می‌تواند در همه حوزه‌ها مانند داروشناسی، الکترونیک، سلامت، غذا و تغذیه، علم زیست پزشکی، دارو و انتقال ژن، صنعت شیمیایی، علم انرژی، لوازم آرایش، سلامت محیطی، مکانیک و صنایع فضایی به کار برده می‌شود همچنین برای درمان بیماری‌ها، سرطان، آلرژی، دیابت و التهاب به کار می‌رود.

وی عنوان کرد: در سال‌های اخیر، نانوذرات مغناطیس به عنوان مواد بیولوژیکی جدید، به طور گسترده‌ای برای اهداف زیست پزشکی، تشخیصی و درمانی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان بیان کرد: در میان نانو ذرات مغناطیسی، اکسید آهن به دلیل داشتن قدرت بالا در تحویل site-specific، به طور گسترده‌ای به عنوان یک سیستم انتقال ضد میکروبی به نقاط آلوده استفاده می‌شود؛ این نانو ذرات در نتیجه استفاده از اجزای سازنده در آنها بدون افزودن آنتی‌بیوتیک، فعالیت ضدمیکروبی بالایی را نشان می‌دهند.

 محمودوند اضافه کرد: پیروکتون اولامین (PO) به عنوان نمک اتانولامین (۱-هیدروکسی-۴-متیل-۶- (۲، ۴، ۴-تری متیل پنتیل) -۲ (۱H) -پیریدون) به طور گسترده‌ای در تهیه محصولات آرایشی به ویژه در درمان شوره سر و عفونت‌های قارچی بکار گرفته می‌شود.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان افزود: مطالعات قبلی نشان می‌دهد که PO با نفوذ در غشای سلولی میکروب‌ها و متعاقباً مهار متابولیسم انرژی و جذب اکسیژن آنها، فعالیت ضدمیکروبی از خود نشان می‌دهند و با توجه به فعالیت بیولوژیکی و ضدمیکروبی نانوذرات آهن و PO، هدف از این مطالعه سنتز نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن پوشش داده شده با پیروکتون اولامین و بررسی اثرات ضد لیشمانیایی و سمیت سلولی آن بود.

وی اظهار کرد: براساس نتایج بدست آمده توزیع اندازه نانوذرات مغناطیسی اکسیدآهن پوشش داده شده با پیروکتون اولامین ۵-۵۵ نانومتر بود.

محمودوند با اشاره به اینکه نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن پوشش داده شده با پیروکتون اولامین، در محیط آزمایشگاهی به طور قابل توجهی رشد آماستیگوت‌های داخل سلولی لیشمانیا ماژور را مهار کرده و تولید نیتریک اکسید را به عنوان یکی از واسطه‌های متابولیکی موثر در رشد انگل لیشمانیا به صورت وابسته به دوز افزایش داده است، گفت: نتایج همچنین نشان داد نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن پوشش داده شده با پیروکتون اولامین بطور قابل توجهی شاخص آلودگی در ماکروفاژها موشی را کاهش داد در حالیکه این نانوذرات هیچگونه سمیت سلولی قابل توجهی در بر روی سلول‌های ماکروفاژ موشی نداشت؛ نتایج این بررسی نشان‌دهنده اثرات ضد لیشمانیایی بالقوه نانوذرات اکسید آهن پوشیده شده با پیروکتون اولامین بر مهار رشد فرم‌های آماستیگوت لیشمانیا ماژور بدون داشتن سمیت سلولی بر روی سلول های ماکروفاژ نرمال است.

این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان خاطرنشان کرد: با توجه به اثربخشی بالای نانو ذرات اکسید آهن پوشیده شده با پیروکتون اولامین بویژه در ترکیب با گلوکانتیم به عنوان داروی رایج در درمان لیشمانیوز پوستی، پیشنهاد می‌شود که آزمون های تکمیلی بویژه در ارتباط با مکانیسم‌های دقیق ضد لیشمانیایی مانند القا آپوپتوز، اثر بر غشاسیتوپلاسمی، اثر بر ساختار پروتئین و DNA مورد ارزیابی قرارگیرد؛ علاوه بر این به منظور تایید نهایی اثرات ضد لیشمانیایی این ترکیب پیشنهاد می‌شود که سمیت‌های حاد، تحت حاد، و مزمن آن در حیوان آزمایشگاهی و در مرحله بعد به عنوان یک کارآزمایی بالینی در داوطلبین انسانی بطور دقیق انجام گیرند.

انتهای پیام