به گزارش ایسنا، به نقل از وب‌سایت ان‌پی‌آر، در سال ۱۹۶۸، «مارتین لوتر کینگ جونیور» آمریکایی‌های کم ‌درآمد با پیشینه‌های مختلف را در راهپیمایی واشنگتن به نام "کمپین مردم فقیر" سازماندهی کرد.

بیش از ۵۰ سال بعد، هزاران معترض روز شنبه گرد هم آمدند تا همان پیام را در "مجمع کارگران فقیر و کم دستمزد" و "راهپیمایی اخلاقی" در واشنگتن و همچنین برای انتخابات و رای‌گیری آتی برسانند.

در این تجمع از رای‌دهندگان کم درآمد خواسته شد تا در انتخابات میان دوره آتی شرکت کنند. در این گردهمایی سازمان‌های مذهبی، گروه‌های طرفدار دموکراسی، اتحادیه‌های کارگری و فعالان اقلیمی از سراسر آمریکا حضور داشتند.

ویلیام باربر، از روسای کمپین مردم فقیر گفت: تا زمانی که ۱۴۰ میلیون شهروند فقیر و کم درآمد در این کشور هست، و اینکه ما می‌دانیم که نباید به این صورت باشد، ما دیگر ساکت نخواهیم نشست.

معترضان برای طیف وسیعی از مسائل گرد هم آمدند؛ پایان دادن به فقر، سرکوب رای‌دهندگان، نژادپرستی سیستماتیک، آسیب‌های زیست محیطی و دسترسی محدود به مراقبت‌های بهداشتی و آموزش.

این کمپین فقرا همچنین خواستار چیزی است که مدافعان آن را "بازسازی سوم" می‌نامند؛ یک تلاش بزرگ فدرال برای پایان دادن به فقر و ایجاد دیگر تغییرات در مقیاس بزرگ. اولین بازسازی پس از جنگ داخلی و بازسازی دوم در طول جنبش حقوق مدنی انجام شد.

ویلیام باربر همچنین درباره تاثیرات نامتناسب پاندمی کرونا بر مردم کم درآمد صحبت کرد. کمپین مردم فقیر در ماه آویل گزارشی را منتشر کرد که نشان می‌دهد آمریکایی‌ها در بخش‌های فقیر دو برابر نرخ افرادی در بخش‌های ثروتمندتر می‌میرند.

باربر گفت: می‌دانیم که پیش از پاندمی، نرخ مرگ و میر روزانه فقرا ۷۰۰ تن در روز و ۲۵۰ هزار تن در سال بود. افراد فقیر ۲ تا ۵ برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از کووید در طول این پاندمی بوده‌اند و ما می‌دانیم که این موضوع را نمی‌توان به سادگی از طریق نتایج واکسیناسیون توضیح داد؛ این به تبعیض در سیاست ما نسبت به فقرا و افراد کم درآمد مربوط می‌شود.

تظاهرکنندگانی از سراسر آمریکا برای حضور در این تجمع علیه نابرابری سفر کردند.

کوین کویین ۴۳ ساله که از نبراسکا آمده بود، گفت: ما به پایتخت ثروتمندترین کشور روی کره زمین آمدیم و تهوع‌آور است که می‌بینم مردم بی‌خانمانی در تونل‌ها و خیابان‌ها زندگی می‌کنند. اینکه توانسته‌ایم در این تجمع حاضر شویم، هم مایه افتخار است و هم مایه ناراحتی چون ۶۰ سال بعد ما هنوز داریم برای فقرا تجمع برگزار می‌کنیم و این مشکل هنوز حل نشده است.

انتهای پیام