به گزارش ایسنا، اما این واقعیت که رئیس‌جمهور میانه‌رو و حامی اتحادیه اروپا پنج سال دیگر در قدرت باقی می‌ماند، اطمینان خاطری در خصوص آینده‌ای آرام در فرانسه ارائه نمی‌دهد.

فرانسه همچنان یک کشور چند دسته شده باقی می‌ماند و ماکرون نیز به رغم پیروزی همچنان چهره‌ای عمیقا نامحبوب در میان بخش بزرگی از جمعیت این کشور باقی می‌ماند.

اولین دوره ریاست جمهوری ماکرون با تظاهرات «جلیقه زردها» همراه بود که این اعتراضات گاهی تفاوتی با آشوب و شورش نداشت. همچنین او در ۵ سال نخست خود اتفاقات دیگری مانند ریاست جمهوری ترامپ، بریگزیت و همه‌گیری کرونا را پشت سرگذاشت و با جنگ غیرمنتظره اوکراین و بحران‌هایی روبرو شد که برخی از آنها هنوز به پایان نرسیده است.

دور دوم ماکرون ممکن است تا حدودی دلهره آور باشد. یورونیوز نگاهی به برخی از چالش‌های پیش رو دارد:

نیاز ماکرون به پیروزی در انتخابات پارلمانی

اول از همه، رئیس جمهور به یک دولت اکثریت جدید نیاز دارد. این کشور در ماه ژوئن انتخابات پارلمانی خواهد داشت. در سال ۲۰۱۷ ماکرون در مقابل یک اپوزیسیون تضعیف شده، به ویژه در میان چپ‌ها و راست‌های سنتی، به پیروزی بزرگی دست یافت؛ اما در سال ۲۰۲۲ او با چالش‌های دشواری رو به رو است. به ویژه از سوی جریان چپ متعلق به جنبش ژان لوک ملانشون که در دور نخست انتخابات با آرایی قابل توجه در رده سوم قرار گرفت.

ملانشون پیشتر نبرد برای حضور جریان سیاسی چپ در پارلمان را آغاز کرده است. با این حال او می‌تواند از روند انتخابات ریاست جمهوری در مسیر کارزار انتخابات پارلمانی و همچنین چند دسته شدن گروه‌های مختلف سیاسی بهره‌مند شود. ماکرون در رقابت برای حضور الیزه هم چنین کرد و توانست در دور دوم آرای بسیاری از احزاب و گروه‌های راست و چپ میانه را به خود اختصاص دهد.

اما نکته دیگری که می‌تواند به سود او تمام شود مسئله تقسیم شدن اردوگاه راست افراطی میان مارین لوپن و اریک زمور است، اتفاقی که می‌تواند به کسب کرسی‌های بیشتر توسط نمایندگان مورد حمایت ماکرون منجر شود.

داگلاس وبر، استاد بازنشسته در مدرسه بازرگانی INSEAD در این خصوص به یورونیوز می‌گوید: «من فکر می‌کنم ماکرون در انتخابات ژوئن به نتایج مطلوبی دست پیدا خواهد کرد، هرچند گمان نمی‌کنم که بتواند نتایج قاطعانه‌ای را که ۵ سال قبل به دست آورد، تکرار کند.»

وبر در ادامه می‌افزاید: «ماکرون برای ایجاد اکثریت در پارلمان، احتمالاً نیاز به حمایت برخی احزاب سیاسی دیگر دارد و ممکن است برای این امر حمایت کافی را از میان نمایندگان جریان اصلی راست و عناصر چپ میانه‌روتر پیدا کند؛ منظور من بیشتر بقایای حزب سوسیالیست و همچنین جمهوری‌خواهان است.»

احزاب مخالف و جنبش‌های اعتراضی

ماکرون ریاست جمهوری را تا حدی به لطف آرای منفی که به دلیل نفرت و ترس از لوپن به او «قرض داده شده» به دست آورده است. این اتفاق پیشتر ۲۰ سال قبل و در رقابت میان ژاک شیراک و پدر مارین لوپن یعنی ژان ماری لوپن، رهبر جبهه ملی فرانسه نیز رخ داده بود و بسیاری از فرانسوی‌ها برای رد لوپن دست راستی تصمیم گرفتند به شیراک رای دهند. در روز یکشنبه هم بسیاری از چپ‌ها با اکراه به ماکرون رای دادند اما در عین حال همچنان خشم و نارضایتی خود از او را پنهان نمی‌کنند.

در واقع دور اول انتخابات ریاست جمهوری سه بلوک جدید را در چشم انداز سیاسی جدید فرانسه نمایان کرد: میانه‌روهای طرفدار اروپای ماکرون، جریان شورشی ملی‌گرای لوپن، و چپ رادیکال ملانشون.

به طور کلی، هر یک از این سه جریان، حمایت حدود یک سوم از مردم فرانسه را با خود دارند. دو جریان «چپ» و «ناسیونالیست» بجز دشمنی با رئیس جمهور کنونی و جنبش و تشکیلات او، اشتراکات کمی با یکدیگر دارند. در نتیجه مخالفت دو سوم رای‌دهندگان با دولت، کار را برای ماکرون بسیار دشوار خواهد کرد.

رئیس جمهور قبلاً گفته که قصد دارد اصلاحات نظام بازنشستگی را از پاییز آغاز کند، اصلاحاتی که هدف آن افزایش سن قانونی بازنشستگی به ۶۵ سال خواهد بود. او البته در طول مبارزات انتخاباتی قول داد که در این زمینه منعطف باشد. اگر ناظران فرانسه به دنبال موضوعی هستند که می‌تواند موج دیگری از اعتراضات را در این کشور برانگیزد، مسئله اصلاح قانون بازنشستگی احتمالا یکی از موارد بسیار محتمل خواهد بود.

وبر می‌گوید مکرون در اجرای برنامه‌های سیاست داخلی خود و ایجاد تغییرات بنیادین تلاش خواهد کرد، تلاش‌هایی که البته با مخالفت‌های جدی نیز رو به رو می‌شود.

حتی اگر او حمایت اکثریت مجلس را برای پروژه‌های بزرگی مانند اصلاح نظام بازنشستگی داشته باشد، او احتمالا باز هم مخالفان بسیار شدیدی خارج از مجلس خواهد داشت که در قالب جنبش‌های اعتراضی، خشم خود را نسبت به این مسئله علنی خواهند کرد. این موضوع به ویژه آنجایی شدت خواهد گرفت که روند افزایش هزینه‌ها در این کشور همچنان صعودی باشد. در چنین شرایطی حتی ممکن است بار دیگر شاهد احیای جنبش «جلیقه‌زردها» باشیم.

چالش‌ اصلاح سیاست‌های آب و هوایی

امانوئل ماکرون پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری این کشور در حضور جمعی از هواداران خود در مارسی برای جلب نظر رای‌دهندگان چپ وعده داده اصلاحاتی را در سیاست‌های این کشور برای مبارزه با تغییرات اقلیمی و آب و هوایی در دستور کار دولت خود قرار می‌دهد.

او گفت که نخست‌وزیر بعدی مسئولیت مستقیم برنامه‌ریزی زیست‌محیطی را بر عهده خواهد داشت که توسط دو وزیر برای نظارت بر انتقال سبز و اجرای آن حمایت می‌شود؛ ایده‌ای که بسیار شبیه به برنامه‌ای است که ملانشون پیشنهاد کرده بود.

رئیس‌جمهور همچنین می‌خواهد بخش خودروهای الکتریکی منحصراً فرانسوی را با دسترسی آسان‌تر از طریق یک برنامه لیزینگ توسعه دهد.

با این حال فعالان محیط‌ زیست صداقت ماکرون را زیر سؤال می‌برند و او را «رئیس‌جمهور منفعل در اقلیم» یا «رئیس‌جمهور گام‌های کوچک» در اولین دوره ریاست‌جمهوری‌اش خوانده‌اند. هم او و هم لوپن به دلیل کوتاهی در پرداختن به برخی مسائل سبز در طول مناظره تلویزیونی خود مورد انتقاد قرار گرفتند.

در نتیجه انتظار می‌رود یکی دیگر از چالش‌های پیش‌روی این رئیس جمهوری جوان، موضوعات تغییرات اقلیمی و انتقاداتی باشد که از سوی فعالان این عرصه متوجه او خواهد شد.

اصلاحات بلند پروازانه در اتحادیه اروپا

ادغام عمیق‌تر اروپایی از زمان انتخاب امانوئل ماکرون در سال ۲۰۱۷، یک موضوع کلیدی برای او و فرانسه بوده است. این بار، اگرچه او شاید در طول مبارزات انتخاباتی کمی کمتر بر طبل اروپا کوبید، اما به هر ترتیب ماکرون برنامه خود را به عنوان یک برنامه «حاکمیت ملی و اروپایی» توصیف می‌کند.

جاه طلبی‌های اروپایی او شامل خودمختاری «انرژی و استراتژیک»، اصلاح منطقه حرکت آزاد شنگن با حفاظت بهتر از مرزهای خارجی اتحادیه اروپا و سیاست مشترک پناهندگی است. ماکرون همچنین از کشورهای اروپایی می‌خواهد که ظرفیت دفاعی قوی‌تری داشته باشند و یک حرکت ملموس برای تقویت صنعت فناوری اروپا ایجاد کنند.

برای ساماندهی اقتصادی، ماکرون اقداماتی را با ابعاد اجتماعی و مالی پیشنهاد کرده است: مالیات بر سوخت در سراسر اتحادیه اروپا، استانداردهای اتحادیه اروپا که در معاملات تجاری اعمال می‌شود و همچنین دستورالعملی در مورد حداقل دستمزد و برابری جنسیتی.

در نهایت، برای جوانان، او و کمیسیون اتحادیه اروپا می‌خواهند یک برنامه خدمات مدنی اروپایی شش ماهه را ایجاد کنند که مبادلات دانشگاهی یا حرفه‌ای یا کارهای خیریه را ارائه می‌دهد.

ایجاد تعادل در جنگ اوکراین

امانوئل ماکرون از تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه روسیه حمایت کرد و دولت او گفت که ممنوعیت واردات نفت روسیه را بررسی خواهد کرد. او همچنین اقدامات روسیه در بوچا را «جنایات جنگی» توصیف کرد و خواستار محاکمه بین‌المللی عاملان آن شد.

با این حال، او همیشه از گفت‌وگو با مسکو حمایت کرده است. تنها سه هفته پس از پیروزی ماکرون در انتخابات سال ۲۰۱۷، ولادیمیر پوتین با وجود تنش‌ها بر سر سوریه و اوکراین، در مراسمی باشکوه به ورسای آمد و مورد استقبال رئیس جمهوری جدید فرانسه قرار گرفت. پوتین همچنین پیش از اجلاس گروه هفت از اقامتگاه تابستانی رئیس جمهور فرانسه در جنوب این کشور نیز بازدید کرد که نشان از استقبال ویژه ماکرون از همتای روس خود داشته است.

با این حال حتی چنین جلساتی نتوانست تنش‌ها را در بلندمدت کاهش دهد. همچنین تماس‌های تلفنی متعدد ماکرون با همتای روس خود در زمستان گذشته، در حالی که نیروهای مسکو در مرزهای اوکراین جمع شده بودند نیز مسکو را از ورود به جنگ باز نداشت.

روز جمعه، رئیس‌جمهور فرانسه به رادیو فرانسه گفت که احتمال صحبت مجدد با پوتین را رد نمی‌کند، در حالی که اذعان داشت هدف از این گفتگوها ممکن است ساده باشد؛ مانند دسترسی بشردوستانه به ماریوپل.

وی با هشدار نسبت به گسست دائمی در روابط، تاکید کرد که باید در قبال این بحران همه بسیار هوشیار باشند و رویکردی هوشمندانه اتخاذ کنند. او در ادامه افزود: «ما نباید در موقعیتی قرار بگیریم که چون تصمیم گرفته‌ایم دیگر با پوتین صحبت نکنیم، این روسای جمهوری ترکیه، چین یا دیگران باشند که در این موضع قرار گیرند و با مسکو مذاکره کنند.»

ماکرون می‌گوید فرانسه و اروپا باید مراقب باشند تا از درگیری مستقیم نظامی در اوکراین اجتناب کنند، زیرا او استدلال می‌کند که این امر به عنوان تشدید درگیری یا حتی آغاز یک «جنگ جهانی جدید» تلقی می‌شود. او می‌گوید که حتی ارسال تانک یا هواپیما هم به اوکراین هم نوعی مشارکت در جنگ خواهد بود.

به هر ترتیب ماکرون نخستین فردی است که در فرانسه بعد از ژاک شیراک توانسته برای دومین دور متوالی قدرت را به دست بگیرد اما با این وجود، این دست‌آورد تضمینی برای موفقیت‌های او نخواهد بود چرا که امانوئل ماکرون احتمالا باید با چالش‌های حتی بسیار بزرگتر از ۵ سال نخست حضور خود در قدرت، دست و پنجه نرم خواهد کرد.

انتهای پیام