به گزارش ایسنا، علی بهادری‌جهرمی سخنگوی دولت در نشست خبری ۳۰ فروردین خود با رسانه‌ها، در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت ابقای مدیران دولت قبلی در ساختار اجرایی کشور اظهار کرد: رئیس‌جمهور تاکید دارند بانیان وضع موجود نمی‌توانند حل‌کننده مشکلات باشند. کسانی که کارایی لازم را خواهند داشت می‌توانند ابقا شوند و در غیر این صورت نمی‌توانند با دولت همکاری داشته باشند.
بهادری‌جهرمی همچنین یادآور شد: اخیرا دستوری از سوی رئیس‌جمهور به معاونت اجرایی صادر شد که برای مدیرانی که تعیین تکلیف نشده‌اند، کارگروهی تشکیل شود.
این‌که با تغییر دولت‌ها، رویکردهای دولت جدید باعث می‌شود که مدیران ارشد و وزرا تغییر کنند مساله عجیبی نیست اما سال‌هاست در ایران رویه‌ای مرسوم شده که با تغییر هر مدیر، از صدر تا ذیل مجموعه تحت نظر او هم تغییر می‌کنند یا بدون داشته تجربه و تخصص مشخص، از جایی به جای دیگر منتقل می‌شوند.
این اتفاق پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند:
۱. تشکیل کارگروه برای تغییرات اقرار است بر چه مبنایی باشد؟
۲. ضوابط تشخیص این کارگروه و معیارهای آن برای تغییر مدیران چیست؟
۳. چگونه عده‌ای یک‌شبه و بدون داشتن سابقه مشخص یا مرتبط به مناصب بالای مدیریتی می‌رسند و با تغییر هر دولتی این چرخه تکراری ادامه پیدا می‌کند؟
۴. چرا برای برخی مدیران، بازنشستگی یا استعفاء معنایی ندارد و باید به زور از میز خود جدا شوند تا کار به چنین جایی نرسد؟
۵. تکلیف مدیران شایسته‌ای که موفق بوده‌اند و ممکن است به خاطر نگاه حذفی مدیران جدید کنار گذاشته شوند چه می‌شود؟
۶. کجا قرار است از تجارب مثبت و منفی نفرات قبل استفاده شود؟
۷. دست کم هر ۸ سال یک بار چنین اتفاقی رخ می‌دهد. آیا این موضوع باعث ایجاد هرج و مرج در ساختار مدیریتی کشور نمی‌شود؟
۸. این تغییرات چه هزینه مادی برای دولت و هزینه معنوی برای نیروها دارد؟
۹. چرا این تغییرات در طول سالیان متمادی، تحولی در ساختار مدیریتی کشور ایجاد نکرده است؟
۱۰. چرا با وجود این همه تغییر در دولت‌های مختلف، همچنان عده‌ای خاص در سطوح اصلی مدیریتی کشور حضور دارند و هیچ وقت کنار گذاشته نمی‌شوند؟
انتهای پیام
نظرات