به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، تحقیقات جدید منتشر شده در مجله نیچر مدیسین "Nature Medicine " نشان داده است که انجام واکسیناسیون کووید-۱۹ می‌تواند بار ویروسی عفونی هر فرد را کاهش دهد. محققان طی این مطالعه مسری بودن سه سویه مختلف کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ را بین افراد واکسینه شده و واکسینه نشده مورد بررسی قرار داده و آنها را با یکدیگر مقایسه کردند.

 ما می‌دانیم ویروسی که باعث کووید-۱۹ می‌شود ابتدا در دستگاه تنفسی فوقانی فرد نفوذ می‌کند. در روزهای نخست ابتلا به عفونت، ویروس به سرعت تکثیر می‌شود و این همان لحظه‌ای است که بیماری فرد مسری‌تر می‌شود.

حجم ویروس در دستگاه تنفسی فوقانی فرد به طور کلی به عنوان بار ویروسی (viral load) شناخته می‌شود. اعتقاد بر این است که بار ویروسی بالا با عفونی شدن بیشتر مرتبط است و محققان دو روش اصلی برای اندازه‌گیری حجم آن بار ویروسی دارند. اولین و متداول‌ترین روش مورد استفاده، آزمایش پی سی آر است.

آزمایش پی سی آر با تقویت نسخه‌هایی از مواد ژنتیکی ویروس، عمل می‌کند. عملا طی هر چرخه آزمایش، ماده ژنتیکی موجود در هر نمونه دو برابر می‌شود. معمولا اگر بعد از ۳۰ تا ۴۰ چرخه هیچ اثری از ویروس یافت نشد، آزمایش پی.سی.آر فرد منفی گزارش می‌شود.

حجم CT(آستانه چرخه) معیاری برای نشان دادن این موضوع است که چند بار آزمایش آستانه چرخه، قبل از یافتن ماده ژنتیکی ویروسی انجام شده است. تعداد کم به این معنی است که مقدار زیادی از مواد ویروسی در نمونه سواب اصلی وجود داشته، در حالی که مقدار CT بالاتر، عکس این موضوع را نشان می‌دهد.

بنابراین مقادیر CT اغلب برای تعیین بار ویروسی یک بیمار کووید-۱۹ استفاده می‌شود و بار ویروسی بالا به طور کلی با مسری بودن یک بیمار در آن مقطع زمانی مرتبط است. با این حال، نتایج تحقیقاتی که طی آن بارهای ویروسی اندازه گیری شده با روش پی.سی.آر و میزان انتقال مرتبط دانسته‌ شده‌اند، متناقض بوده است.

"ایزابلا اکرل"(Isabella Eckerle) محقق ارشد این مطالعه می‌گوید، اندازه‌گیری بار ویروسی با این روش، نشانه خوبی از میزان عفونی بودن آن بار ویروسی خاص نیست.

اکرل گفت: آزمایش پی.سی.آر در شناسایی افراد آلوده بسیار موثر است اما نشان نمی‌دهد که آیا آنها عفونی هستند و می‌توانند ویروس را به افراد دیگر منتقل کنند یا خیر. با این حال، مفهوم مسری بودن برای تصمیم گیری در مورد اقدامات پیشگیرانه جمعی مانند دوره‌های قرنطینه ضروری است.

راه دوم برای اندازه گیری عفونی بودن در یک نمونه ویروسی مشخص، جداسازی آن ویروس در کشت سلولی و مشاهده سرعت تکثیر آن است. این روش برای سالها به‌عنوان معیار مناسبی برای عفونی‌سازی ویروسی مورد استفاده قرار گرفته است، اما در همه‌گیری کووید-۱۹ به‌ طور مکرر به کار گرفته نشده است.

طی این مطالعه محققان این آزمایش‌ها را روی چند صد نمونه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ شامل سه سویه مختلف(سویه اصلی، دلتا و اُمیکرون) گرفته شده از افراد واکسینه شده و واکسینه، بررسی کردند.

محققان ابتدا دریافتند که ارتباط بسیار کمی بین بار ویروسی اندازه‌گیری شده با مقدار CT آزمایش پی سی آر و بار ویروسی عفونی اندازه‌گیری شده از کشت‌های سلولی وجود دارد. محققان همچنین دریافتند که سن و جنسیت هیچ نقشی در تاثیرگذاری بر بار ویروسی عفونی افراد ندارد.

اکرل اظهار کرد: ما تاثیر واکسیناسیون(۲ دوز واکسن مبتنی بر آران‌ای پیام‌رسان) را بر بار ویروسی عفونی بررسی کرده‌ایم. در افراد واکسینه شده مبتلا به سویه دلتا، مقدار ویروس عفونی تقریبا پنج برابر کمتر بود و نسبت به افراد واکسینه نشده مبتلا به سویه دلتا، سریع‌تر مقدار ویروس از بین می‌رفت.

هنگامی که محققان بارهای ویروسی عفونی را در بیماران مبتلا به نوع اُمیکرون بررسی کردند، نتایج کاملا متفاوت بود. در سویه اُمیکرون، آن دسته از بیماران واکسینه شده که دو دوز واکسن را دریافت کرده بودند، بارهای ویروسی عفونی مشابهی با بیماران واکسینه نشده داشتند. اما با تزریق دوز سوم واکسن، کاهش زیادی در بار ویروسی عفونی مشاهده شد که این موضوع با حجم وسیعی از تحقیقات که می‌گویند تزریق دوز سوم واکسن برای محافظت در برابر سویه اومیکرون بسیار مهم است، مطابقت دارد.

یکی از یافته‌های شگفت انگیزتر در این مطالعه این بود که به طور کلی به نظر می‌رسد سویه اُمیکرون در مقایسه با نوع دلتا سطوح پایین‌تری از بار ویروسی عفونی ایجاد می‌کند. با توجه به اینکه می‌دانیم اُمیکرون به طور قابل‌توجهی قابل انتقال‌تر از انواع قبلی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ است، محققان می‌گویند که هنوز دقیقا مشخص نیست که چه مکانیزمی پشت افزایش قابلیت انتقال این سویه پنهان است.

"پااولین ودر"(Pauline Vetter) یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: ما هنوز علت این موضوع را نمی‌دانیم، اما داده‌های ما نشان می‌دهد که مکانیسم‌های عفونی دیگری در این موضوع نقش دارند. اکنون واضح است که جهش‌های اُمیکرون آن را به شدت از سایر سویه‌ها متمایز می‌کنند و به آن اجازه می‌دهند تا حدی توانایی فرار از واکسن داشته باشد و اثربخشی برخی از درمان‌های ضد ویروسی که تاکنون استفاده شده را نیز کاهش دهد.

در حالی که نتایج این مطالعه نمی‌تواند به طور صریح قابلیت انتقال ویروس در دنیای واقعی را به این معیار کشت سلولی بار ویروسی عفونی مرتبط کند، اما این یافته‌ها بینش‌هایی را در مورد چگونگی تاثیر واکسیناسیون بر بار ویروسی عفونی ارائه می‌دهد.

اکرل در توییتر گفت: واکسیناسیون می‌تواند بار ویروسی عفونی را کاهش دهد که این امر احتمالا به کاهش انتقال منجر می‌شود.

انتهای پیام