حجت الاسلام سید محمد علوی گرگانی اظهار کرد: پیامبر اسلام(ص) فرمودند زمانی که عالم فقیهی از دنیا می رود رخنه ای در اسلام ایجاد می شود که جای خالی آن را هیچ چیزی نمی تواند پر کند، راز این حدیث آن است که هر کدام از علما و مراجع تقلید دارای ویژگی های خاصی هستند که با رفتن از دنیا آن ویژگی ها را به عالم ملکوت می برند.

وی با بیان اینکه آیت الله علوی گرگانی یک مرجع تقلید از میان مردم برای مردم و در میان مردم بود، افزود: پدرم هیچ گاه از مردم جدا نبود، تواضع و خاکی بودن از ویژگی های بارز آیت الله علوی گرگانی بود، وقتی در ماه رمضان به گرگان می آمدند مومنان در وعده های افطاری و سحر ایشان را دعوت می کردند و ایشان اصلا توجه نمی کردند که شخص دعوت کننده در چه جایگاهی از مقام یا ثروت قرار دارد حتی به دعوت فقیرترین افراد لبیک می گفتند.

فرزند ارشد آیت الله علوی گرگانی به خاطره ای جالب از پدر اشاره کرد و گفت: پدرم در ماه رمضان یکی از سال ها برای افطار به منزل عزیزی دعوت شدند که در آن روز هوا به شدت بارانی بود و منزل آن فرد در نقطه ای قرار داشت که هنگام رفتن به منزلش، نیمی از پاهای آیت الله علوی گرگانی در گِل و لای فرو رفته بود که برخی از همراهان به ایشان اعتراض کردند که چرا این دعوت را اجابت کردید که پدرم در پاسخ گفتند: اگر اینجا را قبول نکنم پس به کجا را قبول کنم؟ باید به منزل چنین شخصی بیایم تا دل او به حضور یک مرجع تقلید خوش شود.

علوی گرگانی تبلیغ و منبر را از ویژگی های آیت الله علوی گرگانی خواند و ابراز داشت: پدر بزرگوارم در وصیت نامه خود به ما سفارش کردند که به هر درجه ای از مقام علمی رسیدید تبلیغ و منبر را فراموش نکنید، در جمعی که بزرگان مراجع تقلید قم حضور داشتند به ایشان گفتند چطور در ماه رمضان و ماه محرم به گرگان سفر می کنید و در آنجا منبر دارید حال آنکا ما این کار را نمی کنیم که پدرم در پاسخ فرمودند این کار را به توصیه پدرم انجام می دهم که به من گفت به هر جایی که رسیدی منبر حضرت سیدالشهدا(ع) را رها نکنید و من تا لحظه آخر به وصیت پدرم عمل می کنم.

وی با بیان اینکه علما پدر معنوی امت محسوب می شوند، تصریح کرد: مردم به ویژه گرگانی ها ارادت ویژه ای به آیت الله علوی گرگانی داشتند و در این مدت که پدرم در بستر بیماری بودند شرمنده لطف و احسان مردم بودیم که از همه آنها قدردانی می کنم.

فرزند ارشد آیت الله علوی گرگانی تاکید کرد: بنده از کودکی همراه پدر بودم، آیت الله علوی گرگانی بسیار مقید بودند که به گفته های خود عمل کنند، ایشان حتی در انجام مستحبات و مکروهات مقید بودند زمانی که در بستر بیماری قرار گرفتند و قدرت حرکت نداشتند به ما گفتند که او را به حمام ببریم تا غسل جمعه انجام دهند و وقتی ما گفتیم در این شرایط تیمم کنند قبول نکردند، رسیدگی به محرومان و فقرا ویژگی دیگر پدرم بود که نسبت به این کار هم مقید بودند.
انتهای پیام