وقتی صحبت از نوروز می شود، هیجان و شور و شوق خاصی در بین مردم حاکم می شود که هر فرد سعی دارد تا خود را آماده رسیدن سال جدید کند. بسیاری از مردم همانند بهار خود را برای رسیدن نوروز آراسته و نونوار می کنند که این خود حس شادابی و سر زندگی  را در افراد ایجاد می کند.

انجام کارهایی مانند خانه تکانی، خریدن وسایل تازه و لباس های نو، ریختن و کاشتن سبزه های مختلف، عیدی دادن و عیدی گرفتن و... از جمله کارهایی است که قبل از فرا رسیدن سال جدید صورت می گیرد.

آنجا که به خانه تکانی و نظافت منازل خود می پردازیم باید به خانه تکانی دل نیز توجه ویژه ای داشته باشیم و لذا ایام نوروز فرصت خوبی است برای صله رحم و دور ریختن کدورت ها و آشتی کردن؛ اما «چرا قهر می کنیم؟»

فرنوش حقانی پور در گفت وگو با ایسنا، در پاسخ به این سوال که «چرا قهر می کنیم؟»، گفت: قهر نمود خشم و هیجان است و یک رفتار پرخاشگرانه محسوب می شود.

وی با بیان اینکه در قهر کردن کودکانه رفتار می کنیم، افزود: افراد از قهر به عنوان ابزار بروز هیجان خود استفاده می کنند و با قطع کردن یک رابطه حالت تهاجمی به خود می گیرند.

این روانشناس، قهر کردن را سراسر ابهام دانست و اظهار کرد: قهر یک جو روانی ناایمن ایجاد می کند و فرد در حالت پرخاشگری منفعلانه قرار می گیرد؛ البته ابراز خشم و دلخوری آزاد است، به شرط اینکه مهارت کنترل هیجان را داشته باشیم.

وی با بیان اینکه تا قهر نباشد آشتی در کار نیست، گفت: در روزهای پایانی سال قرار داریم و بهار در راه است لذا باید خانه تکانی دل را آغاز کنیم، زیرا هرچقدر قهر طولانی تر شود، آشتی کردن سخت تر خواهد شد.

حقانی چور، با اشاره به تحریک پذیری بالای افراد در شرایط بحرانی و استرس زا، عنوان کرد: افراد در مواجهه با بحران ها یک درجه از استرس را تجربه می کنند و زمانی که سطح استرس بالا می رود، تنش نیز بیشتر می شود. به عنوان مثال در ایام تعطیلات به ویژه نوروز نوعی استرس و اضطراب را تجربه می کنیم و امکان تنش بین اعضای خانواده وجود دارد.

این روانشناس، هم قهر و هم آشتی را دارای استرس دانست و بیان کرد: زمانی که قهر می کنیم استرس زیادی به ما وارد می شود و زمانی که قهر کردن طولانی می شود، به حالت ایستا و مانا می رسیم و لذا دیگر تحمل استرس آشتی را نداریم و از آشتی کردن فرار می کنیم و برای ما سخت می شود.

وی قهر را نشانه ضعف انسان دانست؛ نه ظرفیت و یادآور شد: افراد باید به مهارت های زندگی از جمله کنترل خشم، تفکر انتقادی و توان عذرخواهی و جرات ورزی مجهز شوند. آشتی نیز یک مهارت جرات مندانه است و باید طرفدار صلح باشیم.

حقانی پور، با اشاره به ریشه های اختلالی قهرهای کینه توزانه، اضافه کرد: اگر در اوج عصبانیت با آرامش صحبت کنیم و به حقوق خود و دیگران احترام بگذاریم، در مسیر صلح هستیم.

وی با بیان اینکه قهر کردن برای زن و شوهر معنا ندارد، خاطرنشان کرد: قهر کردن سازنده نیست، بلکه باید اصول مذاکره و شفاف سازی و توان عذرخوانی داشته باشیم و محرومیت از هم صحبتی را با ساز و کار کودکانه قهر اشتباه نگیریم.

این روانشناس، توجیه، دلیل تراشی و فرافکنی را از جمله رویکردهای ناکارآمد قهر کردن به ویژه در زوجین دانست و گفت: در زمان قهر درگیر مکانیزم های دفاعی می شویم و قطع رابطه را طولانی می کنیم؛ البته زن و شوهرها از فاصله قهر نترسند، اما قهر را طولانی نکنند.

وی با بیان اینکه هر انسان اول باید با خودش آشتی کند، یادآور شد: باید خودمان را دوست داشته باشیم از فرصت های زندگی استفاده کنیم و عمرمان را با قهر کردن و قطع رابطه هدر ندهیم.

انتهای پیام