به گزارش ایسنا و به نقل از چاینادیلی، به گفته یک دانشمند برجسته فضایی، چین قصد دارد کاوشگر رباتیک "چانگ ای ۷ " خود را برای جستجوی آب و سایر منابع به قطب جنوب ماه بفرستد.

"وو ویرن"(Wu Weiren) طراح ارشد برنامه اکتشاف ماه چین و یکی از اعضای آکادمی مهندسی چین گفت: ماموریت چانگ ای ۷ قرار است آثاری از یخ در قطب جنوب پیدا کند و محیط و آب و هوای آنجا را بررسی کند و شکل‌ زمین آن ناحیه را بررسی کند. این ماموریت همچنین وظیفه شناسایی منابع طبیعی در زیر سطح قطب جنوب را بر عهده خواهد داشت. علاوه بر این، برنامه ریزان این ماموریت در نظر دارند که آیا می‌توانیم از کاوشگر برای حفاری سطح آن ناحیه برای بررسی ساختارها و ترکیبات زیرزمینی نیز استفاده کنیم یا خیر. در انتخاب قطب جنوب به عنوان مقصد چانگ ای ۷ دو نکته عمده وجود دارد.

وو افزود: قطب جنوب ماه احتمالا دارای شرایط روشنایی خورشیدی مطلوبی است که این به معنای منبع نیرو و دمای پایدار است و این امکان عملیات اکتشاف رباتیک طولانی مدت و فعالیت‌های سرنشین‌دار  را فراهم می‌کند. اما برای مقایسه باید گفت سایر نقاط ماه، نور و روشنایی خورشید بسیار کوتاه‌تر است و تغییرات دما بین روز قمری و شب قمری معمولا حدود ۳۰۰ درجه سانتیگراد است.

وی بیان کرد: یک روز قمری برابر با ۱۴ روز در زمین است و یک شب قمری نیز همان قدر طول می‌کشد. در طول شب قمری، دما به زیر ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد و هیچ نور خورشیدی برای تامین انرژی فضاپیما وجود ندارد. دلیل دیگر در آب نهفته است. دهانه‌های سایه‌دار دائمی قطب جنوب ممکن است دارای منابع یخ و سایر ترکیبات فرار باشند و منابع ارزشمندی برای اکتشافات سرنشین دار خواهند بود.

وی این اظهارات را بعدازظهر جمعه در تالار بزرگ خلق پکن و در حاشیه پنجمین نشست کنفرانس سیزدهم کمیته ملی مشورتی سیاسی خلق چین بیان کرد. 

وو گفت: مهندسان چینی در حال ساخت یک فضاپیمای ویژه هستند که می‌تواند از محل فرود یا یک دهانه در همان نزدیکی پرواز کند و به دنبال ردی از آب باشد.

وی در مورد ماموریت چانگ ای ۶ هم گفت که دانشمندان در مورد محل فرود آن بحث‌هایی کرده‌اند. او گفت: دو گزینه وجود دارد: جایی در سمت پنهان ماه یا مکانی در قطب جنوب.

کاوشگر چانگ ای ۶ یک نسخه پشتیبان از چانگ ای ۵ است، بنابراین می‌تواند نمونه‌ها را جمع‌آوری کند و به زمین بازگرداند. چین ۲۳ نوامبر سال ۲۰۲۰ کاوشگر چانگ ای ۵ خود را به سمت کره ماه پرتاب کرد. چین این کاوشگر را با این هدف پرتاب کرد که نمونه‌هایی از خاک و سنگ‌های ماه را به زمین بازگرداند. این کاوشگر پس از ۱۱۲ ساعت سفر، در تاریخ ۲۸ نوامبر به مدار ماه وارد شد و سپس در ۱۷ دسامبر ۲۰۲۰ به زمین بازگشت. این کاوشگر در مجموع ۱۷۳۱ گرم نمونه که عمدتا سنگ و خاک بود را از سطح ماه جمع‌آوری کرده بود. چین با این ماموریت موفقیت آمیز تبدیل به سومین کشوری شد که نمونه‌های قمری را چند دهه بعد از ایالات متحده و شوروی سابق به زمین آورده است. آخرین ماموریت بازگرداندن نمونه ماه مربوط به ماموریت "لونا۲۴"(Luna ۲۴) اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۶ بود.

وو گفت: اگر قرار است کاوشگر کارهای نمونه‌برداری را در سمت پنهان ماه انجام دهد، ما باید یک یا دو ماهواره بازپخش داده را در مدار ماه مستقر کنیم تا سیگنال‌ها را بین چانگ ای ۶ و کنترل زمینی ارسال کنند. از طرفی فرود آن در قطب جنوب و جمع آوری نمونه‌ها از آنجا نیز چالش برانگیز خواهد بود. بنابراین دانشمندان به زمان نیاز دارند تا تصمیم بگیرند که کدام طرح اتخاذ شود.

چین برنامه ماه خود را در سال ۲۰۰۴ آغاز کرد و از سال ۲۰۰۷ تاکنون پنج کاوشگر رباتیک را به فضا پرتاب کرده است. چهارمین کاوشگر چانگ ای ۴، در ژانویه ۲۰۱۹ در سمت پنهان ماه فرود آمد و اولین فضاپیمایی بود که ماه را از نزدیک مشاهده کرد. سطح نورد آن که یوتو۲ نام دارد، بیش از ۱۰۰۰ روز است که در آنجا کاوش می‌کند. این کاوشگر از زمانی که در تاریخ ۳ ژانویه ۲۰۱۹ متصل به فضاپیمای "چانگ‌ای-۴"(Chang'e-۴) روی ماه فرود آمد، دهانه ۱۸۶ کیلومتری "ون کارمان" را کاوش کرده است. "چانگ‌ای-۴" چهارمین ماموریت چین به ماه و دومین ماموریتی بود که همراه آن یک ماه‌نورد به ماه فرستاد. ماموریت‌های "چانگ‌ای-۱" و "چانگ‌ای-۲" مدارگرد بودند، در حالی که "چانگ‌ای-۳" با اولین ماه‌نورد "یوتو" در سمت نزدیک ماه فرود آمد.

 نظرات "وو ویرن" درباره کاوش مریخ

وو ویرن گفت که دانشمندان و مهندسان چینی برای انجام یک ماموریت جاه‌طلبانه بازگشت نمونه از مریخ، با چند چالش مواجه‌اند که باید آنها را حل کنند. این ماموریت که در حال برنامه ریزی است، احتمالا شامل چندین مرحله خواهد بود که شبیه مراحل ماموریت ماه چانگ ای ۵ چین است. ابتدا یک کپسول فرود سطح مریخ را لمس خواهد کرد و نمونه‌ها را جمع آوری و ذخیره می‌کند.

در مرحله بعد، آن کپسول یک صعود کننده را برای انتقال نمونه‌ها به فضاپیمایی که به دور مریخ می‌چرخد، منتقل خواهد کرد و سپس مدارگرد یک فضاپیمای ورود مجدد را برای حمل نمونه‌ها به زمین آزاد خواهد کرد. فضاپیمای مورد نیاز برای ماموریت بازگشت نمونه از سیاره سرخ بسیار سنگین تر از کاوشگرهای ماه خواهد بود، زیرا مقدار سوخت بیشتری را حمل خواهد کرد. بنابراین، ما باید یک موشک حامل قدرتمند برای انتقال فضاپیما بسازیم.

به گفته آکادمی فناوری ساخت پرتابگر چین در پکن، مهندسان در حال توسعه یک موشک فوق سنگین به نام لانگ مارچ ۹ برای برنامه‌های سرنشین دار  آینده ماه این کشور و سایر اکتشافات در اعماق فضا هستند.

انتهای پیام