به گزارش ایسنا، آلزایمر یک اختلال شایع دوران سالمندی است که دارو درمانی تنها علامت های این بیماری را موقتا کاهش می دهد. تحریک مغزی یک راه جایگزین و مؤثر برای کنترل پیشرفت این بیماری است. برای مثال استفاده از تحریک عمقی به دلیل تهاجمی بودن با عوارض جدی همراه است. مسیر بویایی با نواحی مغزی متعددی ارتباط دارد که بر روی نوروژنز این نواحی و عملکردهای شناختی مانند حافظه و یادگیری اثرگذار است.

هدف این مطالعه که در قالب رساله دکترای تخصصی مرتضی سلیمی انجام شد، بررسی اثر تحریک الکتریکی پیاز بویایی بر ایجاد بیماری شبه آلزایمر در موش صحرایی است. در این پژوهش موش های صحرایی نژاد ویستار در چهار گروه قرار داده شدند. به کمک استریوتکس در نواحی پیاز بویایی، قشر پره فرنتال، هیپوکمپ پشتی و شکمی و نیز قشر انتورینال الکترود گذاری شده و به طور همزمان از این نواحی پتانسیل های میدانی موضعی ثبت شد. جهت بررسی های رفتاری از ماز بارنز، Yتشخیص شیء جدید و میدان باز استفاده شد. پلاک های آمیلوئید بتا با روش ایمنوهیستوفلورسانس سنجدیده شد. میزان زنده مانی سلول های پیاز بویایی با روش نیسل تعیین شد. توان، همبستگی سیگنال و تغییرات شبکه مرتبط با سیگنال های هنگام استراحت و انجام آزمون حافظه کاری سنجیده شد.

نتایج نشان داد: تزریق آمیلوئید بتا منجر به کاهش توان و جفت شدگی نوسانات مغزی در شرایط استراحت و حین انجام آزمون حافظه کاری می شود و تحریک الکتریکی پیاز بویایی می تواند باعث بهبود این شاخص ها شود. تحریک الکتریکی پیاز بویایی همچنین منجر به افزایش زنده مانی سلول های پیاز بویایی و کاهش تجمع رسوب پلاک های آمیلوئید بتا در هیپوکامپ و پیاز بویایی شد.

بنابراین یافته ها نشان می دهد تحریک نورون های حسی بویایی با ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی نواحی مغزی و خود پیاز بویایی توانسته توسعه بیماری شبه آلزایمری و عوارض رفتاری آن را کاهش دهد.

به نقل از دانشگاه تربیت مدرس، این پژوهش در قالب رساله دکترای تخصصی مرتضی سلیمی در رشته فیزیولوژی با راهنمایی دکتر محمدرضا رئوفی و با مشاوره دکتر سیدجواد میرنجفی زاده و دکتر محمد جوان از اعضای هیأت علمی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد.

انتهای پیام