محمد رحیم اخوت، صبح امروز(شنبه، ۲۳بهمن) بعد از تحمل دوران فراموشی و کهولت سن، در ۷۶ سالگی دارفانی را وداع گفت.

حامد قصری که یکی از شاگردان محافل داستان‌خوانی اُخوت بوده است، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: اولین داستان‌های اخوت در روزهای نوجوانی‌اش در کانون فکری کودکان و نوجوانان و با تیراژ بالا به چاپ رسید.

بهترین اثر اخوت، «نام‌ها و سایه‌ها»ی او است که به گفته قصری، تمام جوایز داستان‌نویسی ایران از جمله جایزه گلشیری را کسب کرده است.

بنابر گفته‌های شاگرد اخوت، او اوایل در داستان‌نویسی از هوشنگ گلشیری و بهرام صادقی تأثیر می‌پذیرفته است، ولی بعدها و به مرور زمان، قلم خودش را پیدا کرد و نویسنده مستقلی شد.  

قصری اظهار کرد: فضای نوشته‌های این داستان‌نویس معاصر، اکثراً اصفهان است‌. نشانه‌شناسی اصفهان و اشاره به تاریخ قاجار و معاصر در داستان‌های او وجود دارد.

شاگرد اخوت ضمن با بیان اینکه مرحوم اخوت در زمینه تئاتر نیز فعال بوده است، گفت: دغدغه وی همیشه بدون هیچ حزب و گروهی، ادبیات و هنر بود.

به نظر قصری نسلی در خانه محمد رحیم اخوت پرورش یافته که امروز داستان‌نویس‌های مطرح ایران هستند و اخوت معلم خوبی برای سه نسل بوده که به‌صورت خواسته و ناخواسته، در تربیت هنرآموزان داستانی موفق عمل کرده است.  

وی معتقد است: با رفتن اخوت، اصفهان یکی از داستان نویس‌های مهم خود را از دست داد و شاید تا ۱۰۰ سال آینده همانند او را نداشته باشد.

محمدرحیم اخوت، متولد آذر ۱۳۲۴، از نویسندگان اصفهانی است. این نویسنده در کارنامه‌اش رمان‌هایی با عنوان «تماشا»، «نام‌ها و سایه‌ها» و «نمی‌شود» و داستان‌های کوتاه و بلند دارد.

پیکر مرحوم اخوت در قطعه ۱۵ باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد. 

انتهای پیام