سلام و درود خدمت شما، توی این خبر چندین موضع عنوان شده که با نظر متخصصین جهانی کاملا مغایرت داره که عرض می کنم. (پیشنهاد میکنم گزارش ها و دستورالعمل های سازمان های بین المللی (FAO,OIE,WHO,ICAM) مورد مطالعه جدی قرار بگیره) مورد اول: سگ حیوان شکارچی نیست، باید بین حیوان وحشی و اهلی تفاوت قائل شد. اگر سگ حیوان شکارچی بود به عنوان امین و محافظ مزرعه برای مراقبت از مرغ و خروس و ... ازش استفاده نمیکردن و به جای اینکه منتظر باشه کسی بهش غذا بده خودش میتونست از مرغ و خروس های مزرعه تغذیه کنه. حیوانات شهری زندگی کاملا وابسته به انسان ها دارن و هر جا انسان ها باشن اونا هم هستن پس جدا کردن اونها از انسان ها کار درستی نیست. مورد دوم: سازمان های جهانی توی نشست های تخصصی بین المللی، با بررسی های میدانی که انجام دادن، اعلام کردن، غذارسانی روی جمعیت کل تاثیر نداره و فقط توی توزیع جمعیت موثر هست. مورد سوم: بر عکس تصور عامه، سگها باید کنار انسان ها باقی بمونن و ضمن غذارسانی بهداشتی، واکسینه و عقیم سازی صورت بگیره و بعد توی قلمرو خودشون رهاسازی بشن(اگر اینکار صورت نگیره اقدامات بی حاصل هست و سریع گروه جدید جایگزین میشن). مورد چهارم: گرگ و سگ دشمن هم هستن و تا حالا آمیزش سگ و گرگ توی طبیعت دیده نشده مگر اینکه با دخالت انسان عمل هیبریدی صورت گرفته باشه و گرگاس توسط انسان از روی جبر تولید شده باشه. مورد پنجم: سگ ها خصوصا توی روستا بعنوان لایه حفاظتی بین انسان و حیات وحش ایفای نقش می کنن و مانع ورود حیوانات وحشی خصوصا توی فصل سرد سال که دسترسی به منابع غذایی محدودتر هست میشن. مورد ششم: غذارسانی بهداشتی، واکسینه سازی، عقیم سازی و لحاظ کردن خدمات درمانی، باعث کنترل انواع بیماری های مشترک بین انسان و حیوان میشه و مهمترین موضوع، باعث کاهش پرسه زنی و رفتار پرخاشگرانه حیوانات شهری میشه. مهمترین مساله که نباید ازش غافل موند، آموزش و فرهنگسازی نحوه رفتار مردم با حیوانات شهری هست که خیلی برای مدیریت حیوانات شهری حائز اهمیت هست.