بهناز هدایتی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ۲ هزار و ۳۶۵ کیلومتر از استان‌های اردبیل، گیلان، مازندران، گلستان، خراسان شمالی، خراسان رضوی، فارس، بوشهر و هرمزگان را با شعار بانوی ایرانی پا در رکاب صلح جهانی، به‌تنهایی رکاب زدم تا این پیام را به همه منتقل کنم که به ایران امن سفر کنید و از زیبایی‌هایش لذت ببرید.
وی با بیان اینکه بیش از ۱۰۰ شهر و روستا را با موفقیت رکاب زدم، تصریح کرد: خوشحالم که توانستم به‌عنوان عضو کوچکی از صنعت گردشگری نقش کوچکی در معرفی جاذبه‌های گردشگری هر منطقه به زبان انگلیسی داشته باشم.
هدایتی بیان کرد: به نظرم این اصلاً کافی نیست و برای ادامه راه و معرفی ایران زیبا و وسیع نیاز به حمایت و مشارکت سازمان میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و فدراسیون دوچرخه‌سواری دارم.
این دوچرخه‌سوار اردبیلی تصریح کرد: بازخوردی که از گردشگران خارجی که من راهنمای تورشان در ایران بودم، داشتم بسیار عالی بود و بیشتر هم ترغیب شدند دفعه بعد جاهایی را که من معرفی کردم و برایشان همچنان ناشناخته بود، سفر کنند.
هدایتی بیان کرد: در مورد ترویج گردشگری با دوچرخه و اشاعه فرهنگ دوچرخه‌سواری هم باید بگویم که این فرهنگ‌سازی نیاز به زمان بیشتری بخصوص در شهرهای کوچک دارد ولی در حد امکان توانستم در شهرهای مسیرم از مزیت سفر با دوچرخه و سلامت روحی و جسمی که این وسیله سبز و حافظ محیط‌زیست به همراه دارد را بیان کنم
این رکاب‌زن اردبیلی با بیان اینکه مردم مهربان و مهمانواز ایران همیشه ثابت کردند که در هر شرایطی بهترین هستند، افزود: در مسیر رکاب‌زنی دو بار تصادف کردم و در هر دو بار به من ثابت کردند که تنها نیستم و هر کاری از دستشان برمی‌آمد، انجام دادند.
آمادگی روحی ضروری تر از آمادگی جسمانی است
مسئول کمیته سایکل توریست اردبیل تصریح کرد: از بین مسئولین هم فقط اداره ورزش و جوانان مراکز استان‌ها در شهرهای بزرگ اقامتگاه در اختیارم گذاشتند.
وی با بیان اینکه مردم رفتاری بسیار مهربانانه و محترمانه داشتند و کلی هم از حرکت ورزشی، فرهنگی من استقبال کردند، تشریح کرد: ورزشکاران، مسئولین ورزشی و فرهنگی هر شهر معمولاً به استقبالم می‌آمدند و همراه من می‌شدند و جاذبه‌های گردشگری شهرشان و مسیری را هم همراه من رکاب می‌زدند.
هدایتی با بیان اینکه رکاب‌زنی در جاده و سفر سایکل توریستی به این شکل و این مدت طولانی نیاز به یک روحیه قوی دارد تا جسم قوی، ادامه داد: هرچند من به مدت ۱۰ سال رکاب می‌زدم و آمادگی جسمانی برای این سفر را داشتم ولی به مدت ۲ سال فقط رو روحیه‌ام کار کردم و قوی‌تر شدم.
به گفته این رکاب‌زن اردبیلی، در این مدت هم آگاهی و دانش سفر و جاده و نکات فنی دوچرخه را یاد گرفته و اطلاعاتم را بالا بردم و در کنار مطالعه‌ام دوره مربیگری دوچرخه‌سواری رو شرکت کردم تا تمرینات و آمادگی جسمانی قبل از سفر را پیدا کنم.
هدایتی در پاسخ به سؤالی در مورد مشکلات رکاب‌زنی در سفر دور ایران تصریح کرد: مشکلات و چالش سفر تا دلتان بخواهد وجود دارد، آب‌وهوای بد، شرایط نامناسب جاده، نبود تابلوها و مسیر ویژه دوچرخه‌سواری، رعایت‌نکردن فاصله ایمن با دوچرخه‌سوارها که همین منجر به دو بار تصادفم و یک هفته بستریم شد از جمله آنها بودند.
انتهای پیام
نظرات