به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این سنگ فضایی "۷۴۸۲" یا "۱۹۹۴ PC۱" نام دارد و تهدیدی برای زمین به حساب نمی‌آید زیرا فاصله آن از زمین پنج برابر فاصله زمین و ماه خواهد بود. این سیارک با سرعت ۴۳ هزار مایل بر ساعت(۶۹ هزار کیلومتر بر ساعت) در حرکت است. به گفته‌ی مرکز اجرام نزدیک به زمین ناسا(CNEOS) این سیارک در دسته‌ی اجرام "به طور بالقوه خطرناک" قرار می‌گیرد و در حرکت خود به دور خورشید از مدار زمین عبور می‌کند.

این جرم آسمانی ۳۲۸۰ فوت(تقریبا هزار متر) قطر دارد و پس از آن که در روز ۱۸ ژانویه سال ۲۰۲۲ در ساعت ۱۶:۵۱ به وقت منطقه زمانی شرقی(۱:۲۱ به وقت تهران) از کنار زمین عبور کند دیگر تا سال ۲۱۰۵ به زمین نزدیک نخواهد شد.

نمی‌توان این سیارک را با چشم غیر مسلح و دوربین‌های شکاری رویت کرد اما شاید بتوان آن را با استفاده از تلسکوپ دید.

سیارک "۱۹۹۴ PC۱" که هر ۱.۵ سال مدار خورشید را دور می‌زند اولین بار در سال ۱۹۹۴ توسط "رابرت اچ مک‌نات" (RH McNaught)، اخترشناس، با استفاده از رصدخانه سایدینگ(Siding) در استرالیا کشف شد. آخرین باری که این سیارک در چنین فاصله‌ای از زمین قرار گرفت سال ۱۹۳۳ بود. در آن زمان این سیارک در فاصله ۶۹۹ هزار مایلی از زمین قرار داشت. مدار این سیارک به خوبی شناخته شده است. به گفته‌ی ستاره‌شناسان مدار آن از ۰.۹ واحد نجومی تا ۱.۸ واحد نجومی متغیر است. هر واحد نجومی معادل فاصله زمین تا خورشید است.

این یک سیارک سنگی رایج از "نوع اس"(S-type) است و هر بار که به زمین نزدیک می‌شود دانشمندان این فرصت را پیدا می‌کنند تا سطح آن را مورد مطالعه قرار دهند و در مورد این سنگ فضایی باستانی اطلاعات بیشتری کسب کنند.

ناسا و سایر آژانس‌های فضایی به طور منظم بیش از ۲۸ هزار سیارک شناخته شده را ردیابی می‌کنند. سیارک‌هایی که در مدار خورشید می‌چرخند و گاهی از مدار زمین عبور می‌کنند.

این سیارک‌ها به طور منظم به زمین نزدیک می‌شوند. سیارکی که به زودی از مدار زمین گذر خواهد کرد "۲۰۲۱ YK" نام دارد. این سیارک با تنها ۳۶ فوت پهنا(۱۱.۵ متر)  روز دوم ژانویه در فاصله ۱۱۸ هزار مایلی از زمین قرار خواهد گرفت.

سیارک "۱۹۹۴ PC۱" تنها سیارکی نیست که در روز ۱۸ ژانویه در فاصله‌ای نزدیک به زمین قرار می‌گیرد و سیارک دیگری با ۷۰ فوت پهنا(۲۱ متر) به نام "۲۰۲۱ BA" آن‌ را همراهی خواهد کرد. این سیارک در فاصله ۲.۳ میلیون مایلی از سیاره ما قرار می‌گیرد و دو برابر از سیارک "۱۹۹۴ PC۱" دورتر خواهد بود.

ناسا در تلاش برای مقابله با سیارک‌هایی است که ممکن است روزی بیش از اندازه به زمین نزدیک شوند. این آژانس فضایی یک برنامه دفاع سیاره‌ای تشکیل داده است که شامل ماموریت دارت نیز می‌شود. این ماموریت ماه گذشته آغاز شد.

فضاپیمای دارت سوار بر موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب شد و قرار است خود را به سیارکی در فضا بکوبد.

این فضاپیما به سمت یک قمر کوچک به نام دیمورفوس در حرکت است که خود به دور یک سیارک به نام دیدیموس می‌چرخد.

زمانی که دارت به محل مورد نظر برسد خود را به آن می‌کوبد تا مدارش را تغییر دهد. درحالی که هیچ سیارکی زمین را تهدید نمی‌کند، ماموریت دارت اثبات می‌کند که یک فضاپیما می‌تواند به طور خودکار به سمت یک سیارک رفته و به آن برخورد کند.

 این ماموریت با استفاده از یک تلسکوپ زمینی برای اندازه‌گیری اثرات برخورد بر این منظومه سیارکی به بهبود مدل‌سازی‌ها و توانایی پیش‌بینی می‌پردازد تا به ما در آماده شدن برای تهدید یک سیارک واقعی که ممکن است کشف شود، کمک کند.

روش دارت می‌تواند برای تغییر مسیر یک سیارک سال‌ها یا دهه‌ها قبل از آن‌ که برای زمین خطرآفرین شود، مفید باشد.

دانشمندان به طور مداوم در جستجوی سیارک‌ها هستند و نقشه‌ی مسیر آن‌ها را برای تشخیص احتمال برخورد با زمین ترسیم می‌کنند.

"لیندلی جانسون"(Lindley Johnson)، افسر دفاع سیاره‌ای ناسا می‌گوید: اگرچه در حال حاضر هیچ سیارکی خطرناکی وجود ندارد، اما ما می‌دانیم که گروه زیادی از سیارک‌های نزدیک به زمین در فضا وجود دارند.

انتهای پیام