مهدی مطهرنیا در گفت‌وگو با ایسنا در ارزیابی خود از روند برگزاری مذاکرات در وین گفت : مذاکرات وین ارتباط خاصی به دولت سیزدهم پیدا می کند، دولت سیزدهم دولت مطلوب با معیارهای بالای ساختاری در تراز انقلاب اسلامی است، از این رو با توجه به یکدست شدن قدرت در ایران پرونده هسته ای در نظام بین الملل از اهمیت جدی تری برخوردار است؛ چرا که تاکنون هر اقدامی از سوی قوه مجریه یا دولت در پرونده هسته‌ای صورت پذیرفته است منطق بازگشت، نتایج و پیامدهای آن به قوه مجریه و شخص رئیس جمهور قابل اتکا است حتی در دوره محمود احمدی نژاد، در واقع قطعنامه های شورای امنیت و پیامدهای ناشی از موضع گیری های موجود در پرونده هسته ای به دولت نهم و دهم ارجاع داده می شود.
این استاد دانشگاه همچنین بیان کرد : پذیرش توافق نامه برجام که یک تصمیم حکومتی بود در محل های تردید به دولت یازدهم و دوازدهم و شخص روحانی یا ظریف و یا صالحی ارجاع داده می‌شود، اما اکنون دولتی در کار است که در یک حکومت و دولت یکدست شده در مذاکرات شرکت می‌کند که نفس مذاکره را در ادبیات سیاسی خود سازش خوانده و هر گونه مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم با آمریکا که تحریم‌ها را ادامه داده نوعی سازش خوانده است.

مطهرنیا یادآور شد: این در حالی است چندین بار امکان خروج از برجام وجود داشته، آتش زدن برجام، ترور سردار بزرگ جمهوری اسلامی ایران شهید قاسم سلیمانی و سپس مصوبه مجلس شورای اسلامی در سال 1399 و بعد از آن روی کار آمدن دولت انقلابی فرصت بسیاری برای خروج از برجام بوده است. اما با گذشت بیش از 4 ماه از تشکیل دولت سیزدهم و بالغ بر 9ماه صدور مجوز مذاکره از سوی رهبری نظام به شرط غیر فرسایشی بودن مذاکرات، ایران پای میز مذاکره حاضر و مذاکره برای بازگشت به برجام انجام می شود ولی گام ششم خروج از برجام اجرایی نمی شود.

این استاد دانشگاه ادامه داد: در دولت دوازدهم روحانی، پس از پاره کردن برجام توسط ترامپ، ایران به صورت پلکانی پنج گام خروج را رقم زد اما در آن متوقف شد این مذاکرات قبل از مصوبه مجلس بود، بعد از مصوبه مجلس نیز دولت روحانی باز این  مصوبه را عملیاتی نکرد  و در برجام باقی ماند؛ بنابراین ایران در باب بازگشت به برجام مذاکره نمی‌کند و در مورد برداشت همه تحریم ها مذاکره می‌کند و این امر میمون و مبارکی است و اگر آمریکا، جبهه غرب و شرق همه تحریم ها علیه ایران و نظام جمهوری اسلامی ایران را بردارند یک پیروزی بزرگ در تاریخ سده های اخیر این مرز و بوم شناخته می شود.

مطهرنیا خاطرنشان کرد : پرسش اینجاست که آیا حاضرند این پیروزی را در سینی طلایی چندین دسته به ایران تقدیم کنند؟ اگر چنین شود یعنی پذیرش ابرقدرتی ایران بر نظام بین الملل محسوب می شود. آیا واشنگتن در این قضایا عقب نشینی می کند؟ آیا پکن‌ و مسکو هم همراه خواهند شد؟ 

وی تصریح کرد : در نتیجه مذاکره وین از قبل قابل پیش بینی بود اما نگرش های آرزومندانه و تحلیل ها آن را در مسیری قرار داد که توقعات فزاینده از دولت ایجاد کرد و فورا بر اقتصاد ایران اثر گذاشت.

این استاد دانشگاه همچنین معتقد است: باید بپذیریم آنچه در وین در حال انجام است ممکن است زمینه ساز اجماع همراهان و همکاران ایالات متحده علیه تهران در تئوری جنگ نا متعادل باشد. آمریکا و اروپا تلاش می کنند خود را شوک زده در برابر ایران نشان دهند و ایران نیز متمایل است این شوک زدگی نمایش داده شده را برجسته کند؛ بنابراین پرونده هسته ای ایران و مذاکرات وین در دوره رئیسی می تواند نقطه عزیمت جدی ایران برای اصطکاک میان تهران و واشنگتن باشد.
انتهای پیام